ଏତେ ବଡ଼ ଇଷ୍ଟାଣ୍ଡରେ କିମିତି ପାଇମି ସେଇ ଯୋଉ ନୂଆଖାଇ ବସ୍ ଟାକୁ ଏ -ଏ ବାବୁ ଟିକେ କ’ତ ନୂଆଖାଇ ବସ୍ କେ’ଟା କିସ କହିଲୁ ଜାଣିନୁ…ହା ନାତିଆ ଟା ଫି ସନ ଆସି ନେଇଯାଏ ଓହୋ କି ଜାକଜମକ ସେ ନୂଆଖାଇ ମନ ପୁରିଯିବ, ଆଖି ଝଲସିଯିବ ଏତେ ସୁନ୍ଦରିଆ ଭେଟଘାଟ ଦେଖି କାଇଁ ଏସନ କିଛି ଖୁଜଖବର ନାଇଁ କିମିତି ଅଛି ନାତିଆଟା ଯେ ଭାବିକି ଅନ୍ତ ଘାଣ୍ଟିଚକଟି ହଉଚି ଟିକେ ଦେଖି…
କଲାହାଁଣିର୍ ବହ ମୁଇଁ ଭବାନୀପାଟନା ମୋର୍ ଘର ଛତର୍ ଢାପି ରଖିଥା ମାଁ କରୁଛେଁ ଜୁହାର। ତୁଇ ଗୋ ମାଁ ଇଷ୍ଟଦେବୀ କଲାହାଁଣିର୍ ଶିରୀ ତୋର୍ ପାହା ତଲେ ଗୋ ମାଁ କରୁଛେଁ ଗୁହାରି। ବଛର୍ ଟାକର୍ ତିହାର୍ ଇଟା ଆମର୍ ବଡ୍’ଖା ପରବ୍ ମିଶି ଘୁଲି ରହେମା ସଭେ ସାନ୍ ହେଉ କି ବଡ୍ କର୍’ମା ସବକର୍ ଆଦର୍। ପରବ୍ ଭିତ୍’ରେ ରଜା ଆଏ ବଲି କହେସୁଁ ଶିଘା ତିହାର୍ ଜିଁ ଜାଗିଥିଲେ ଫେର୍ ଭେଟ୍ …
ଅରନ୍ ଆଏ ଜୀବ୍ ଜଗତର୍ ସବୁନୁ ମୂଲ୍ ଆଧାର୍ ସେ ଅରନର୍ ବଲେ ଅଏସୋ ଚଲୁଛେ ସାରା ସଁସାର୍। ଅରନର୍ ଗୁନ୍ ଯେତେ ଗାଏଲେ କହେଲେ ସରେ ନାଇଁ ସେଥିର୍ ଲାଗି ତ ସଁସାର୍ ସାରା ଗୁନ୍ ଗାଉଛେ ଭାଇ। ସେ ଗୁନ୍କେ ଗାଏବାର୍ ଲାଗି ମାନୁଛୁଁ ହୋ ନୂଆଁଖାଇ ଉସତ୍ ମନେ ଗହକି ହେଇ ଯେତେ ଅଛୁଁ ଭାଇଦାଇ। ଧର୍ତି ମାଆର୍ ହିଆକେ ଚିରି ଧାନ୍ ଖେଡ଼୍ଟେ ପକାସି ଦିହିଁକେ ଦହି ମେଘ୍ ବାଦଲ୍ ପାଏନ୍…
ମୁଁ ସେ ପୂଣ୍ୟ ଭୂମି ରୁ ଆସିଛି, ମୁ ସେ ପୂଣ୍ୟ ଭୂମି ରୁ ଆସିଛି ଯାହା ଦେହରେ ଗଙ୍ଗା ବହୁଛି ଯାର ହାତରେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଉଡୁଛି…
ତମେ ଆଜି ଅଦୃଶ୍ୟ ମନ କାନ ଭାସର ଚିତ୍ରପଟ୍ଟରୁ ଖୋଜୁଛି ଧୂଳିମାଟି କାଦୁଅର ଭିତରେ ମନ ପ୍ରଜାପତୀ ଚିତ୍ରିତ ଓଢଣାରେ ଛାଡିଆସି ଥିବା ମୋ ପିଲା ଦିନ ଅଳସୁଆ ଆକାଶରୁ ଅଦିନିଆ ବତାସ ନିଶବଦରେ ହତାଶ ଫୋପାଡେ ମନର ମରୁରେ ଝରିଯାଏ ସନଜୀବନୀ ସୁଧା ମନେପଡେ ପିଲା ଦିନ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିର ସମସ୍ତଙ୍କୁପଚାରେ ସ୍ଵପ୍ନ , ଫୁଲ , ଭୂମି ଓ ଭୂମାକୁ ପାହାଡ, ଝରଣାକୁ ଜାଣିହୁଏନି କେଉ ଠିକଣାରେ ଥିଲା ପିଲା ଦିନର ନମୁନା ନିଜକୁ…
ରୋଜି ମୋ ପାଖ ଟେବୁଲରେ ବସି କାମ କରେ l ସିଏ ହିଁ ମୋର ଫେସବୁକରେ ଆକାଉଣ୍ଟଟିଏ ଖୋଲି ଦେଇ କହିଲା —ଭାଗ୍ୟଶ୍ରୀ ଏଇଟା ହେଉଛି ମାୟାର ଦୁନିଆ l ତୁ କୁଆଡେ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ l ଘର କୋଣରେ ବସି ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖର ଅନୁଭବ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପେ ପାଇ ପାରିବୁ l ତୁ ଭୁଲିଯିବୁ ତୋର ସବୁ ଅସୁବିଧା ସୁବିଧା l ଜୀବନକୁ ନେଇ ତୋର ସବୁ ଅଭିଯୋଗ କୁଆଡେ ଉଭେଇ ଯିବ ଦେଖିବୁ…
ଦେଖ ତ ଲୋକମାନେ କେନତେହି ଖାଲି ଭୋକ୍ ଭୋକ୍ ହେଉଛନ୍ ଆରେ କେତେ ଖାଏଲେ ପେଟ୍ ପୁରବା ଚରି ତ ଗଲନ ସବୁ, ଆର୍ କାଣା ଅଛେ ଯେ ଭୋକ୍ ମେଟାବ ଗାଁର୍ ଆମ ବୁରେଇ ଝାର୍ ଜଙ୍ଗଲ, ବନ୍ଧ, ବନ୍ଧଲି ଗୋଚର ଜମି, ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି ମଶାନପଦା, ନାଗବାଚା କୁଠି କେନକେ ଗଲା କେଜାନି ନୁରୁଥ, ଇହାଦେ ହେ ଯେନ ଖେଲପଡିଆ ଥିଲା ସେଟା ଭିଲ୍ ପରେ ହଜି ଯାଇଛେ ଗାଁର ମାଏନ୍ ମାଏନତା ସବୁ…
ତୁଇତ ପୁନି ରାତିର୍, ଜନ୍ ଉକୀଆ ତରାର୍ ଭିଲେ ରହେସୁ, କାଗଜ୍ ଉପ୍ରେ କଲମ୍ ଗାରେ କେତେ କଥା କହେସୁ।(୧) ତୋର୍ ତ ମନ୍ ପବିତର୍,ଜୀବନ୍ ଗଙ୍ଗା, ପାନୀର୍ ଧାରେ ବୁହିସୁ ତୁଇତ କବିର୍ ମନର୍ ସୁଖର୍ ହଣାଁ ଦୁଖ୍ ଥିଲେ ବି ସାଙ୍ଗେ ରହେସୁ (୨) ତୁଇତ ବାର ମାସର୍ ତେର ପରବ୍ ବଛର୍ କେ ବଛର୍ ଆଏସୁ ତୁଇତ…
धारा के उलट प्रवाह में चलना होगा कष्टों कि पीड़ा को हंस के सहना होगा होगा दूर पर तुझे, क्षितिज तक पहुंचना होगा कस कमर तुझे अविराम चलना होगा तानों के कटु तीक्ष्ण घातक तीरों का पग पग घायल करती कुटिल चालों का करना है प्रतिकार तुझे शंखनाद करना होगा कस कमर तुझे अविराम चलना…
ମୁଇଁ ସିନେ ପେଟର୍ ଭୋକ୍ ସହି ନି ପାର୍ଲି ଯେ ତୋର୍ ସହର୍ କେ ଆସଲି, ଇଟା ବୁହି କେଁ ଜାନିଥିଲି ଇନୁ ଇଟା ବୁହିଲେ ପଏସା ନାଇଁ ମିଲେ ପଏସା ଦରକାର୍ ହେଲେ ବୁହିବାର୍ କେ ପଡସି ତୋର ମଦ୍’ଗନ୍ଧିଆ ଦିହିକେ ଛାତିର୍ ଉପରେ, ତୋର୍ ବିଷ ଚରା ଦାଁତ୍ ଖୁଁପାକେ ବେଞ୍ଜାଟି ଲେଖେନ୍ ରଚାବାର୍ ହେସି ବେକ୍ ତଳେ, ଜଙ୍ଘ ଉପରେ ନାହି ବୁଡକି ନୁ ମୋର୍ ଲାଗି ତୁଇ ବି ଗୁଟେ ଇଟା…
