Category: ସମ୍ବଲପୁରୀ କବିତା

ଆସ ଆସ ମୋର୍   ଭାଏ ବହନି ହୋ         ନିସ୍‌ମା ଭାଷାର୍ ଧାର୍ ଭିନ୍ ଭିନ୍ ଦିଗେ  କଲମ୍ ଚଲେଇ         ଘିଁଚ୍‌ମା ପଥରେଁ ଗାର୍। ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର୍   ଉଲ୍‌ଗୁଲାନ୍‌ଥି     ଆସ ହୋ ହେମା ଝଁପେଇ ହୋ’ ହେଇକରି   କର୍‌ମା କବାର୍ ଯେ        ପୁର୍‌ଥି ଦେମା କଁପେଇ । ଅକ୍ଷର୍ ଜଗାମା   କଲମର୍ ଗାରେଁ        ଜଜ୍‌ବଜ୍ ହେବା…

ନୂଆଁଖାଇ ତିହାର୍ ଆଏ ଏନତା ଭାବେ ଯୁଡିଦେସି କରି ଏକତା ନୂଆଁଖାଇ ତିହାର୍ ଆଏ ଏନତା।  ଆମର୍ ପରବ୍ ଆମର୍ ଗରବ୍  ଯିଏ ଥାଉ ପଛେ ଯେତେ ଦୂରେ ନୂଆଁଖାଇ ଲାଗିଁ ହାଜର ହେସନ୍  ସଭେ  ନିଜର୍ ନିଜର ଘରେ।  ଗୁରଦୁ ଗହଗହ ହେସି ଚଷାର୍ ମନଟା ନୂଆଁଖାଇ ତିହାର୍ ଆଏ ଏନତା  ମାନମା ଆସ ଠାନକେ ସବି ଆମର୍ ତିହାର୍ ନୂଆଁଖାଇ  ସବୁ ହିଂସା ଅଂହକାର କେ  ମନ ଭିତରୁ ଦୁରେଇ  ନୂଆଁଖାଇ କେ ଖାଲି …

ଧନି କାଏଁ ଜାନବା ଗରିବର୍ ଦୁଃଖ୍  ଧନି ନାଇଁ ଚାହେଁ ଦେବାରକେ  ଗରିବ୍ କେ ନିଜର୍ ଭାଗର୍ ସୁଖ୍ ।  ଇନ କିହେ ନୁହେ ଜାନିଥ କାହାର୍  କଳିଯୁଗେ ଏନତା ଚଲୁଛେ ସଂସାର।  ସୁଖ୍ ବଲବାର୍  ଜିନିଷ ଟା କାଣାଁ  ଜନମ୍ ଯାହାର୍ ଗରିବ ଘରେ  ଟଂକା ତିନଶ ଲାଗିଁ ଖଟସି ଗୁଟାଦିନ କୁଟୁମ୍ ପୁଶବାର୍ କେ  ଖରାତରାରେ ଯେତେ ଚାହେଁ ଲେ ବି ଗରିବର ମୁହେଁ  ନାଇଁ ଝଲସେ ହଂସି  କୁଟୁମ୍ ର ଅଭାବ୍ ପୁରନ୍…

                    ଚିଠି ନମ୍ବର ଏକ୍ ନୂଆଁଖାଇର୍ ଜୁହାର କରୁଛେ ଛିନବୁ ଦାଦା ମୋର  ଇଥର ଆମେ ଆଉର ନାଇଁ ଯାଉଁ ନ ଗାଆଁର୍ ଘର। ତୁମେ ଜାଣିଛ ସହରେ ମୁଇଁ ବନେଇଛେଁ ଗୁଟେ ଘର୍ ଘର ଛାଡ଼ି କରି ଗଲେ ସଫା କରିଦେବା ସବୁ ଚୋର୍ ଇ ବଛର୍ ନୁ ଆମେ ସଭେ ଇନୁ ନୂଆଁ ଦେମୁ ଖାଇ ତୁମେ ସଭେ ଭି ଇ…