श्रेणी: ଓଡ଼ିଆ କବିତା

ଆହେ ଦୟାମୟ ଈଶ୍ୱର ତନୟକରୁଛି ନିତି ପ୍ରାର୍ଥନାପ୍ରକୃତି ତାଡନା ବିପଦର ଭୟନଦିଅ ଦୁଃଖ ଯାତନା ।ନରକୁ ଗଢ଼ିଲ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ରୂପ ଦେଇକେ କରି ପାରେ ବର୍ଣ୍ଣନାନର ପଶୁପକ୍ଷୀ କୀଟ ତରୁ ଲତାକରନ୍ତି ତୁମ ମହିମା ।ତୁମ ହାତଗଢା ମଣିଷ ଜୀବନଅସ୍ଥିର ତାହାର ଗତିସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ଏହି ବିଡ଼ମ୍ବନାଲଭୁଛୁ କଷଣ ନିତି ।ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ଆତଙ୍କ ପ୍ରକୃତି ଲାଞ୍ଛନାଆସୁଅଛି ବାତ୍ୟା ଦାନାତଥାପି ମଣିଷ ହୃଦୟେ ଚେତନାକାହିଁକି କେବେ ଆସେନା ।ବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନ ହଜି ହୁଏ ବାଟବଣାବୁଝି ଅବୁଝା ଭାବନାସୁବିବେକୀ ପଣେ…

ପ୍ରକୃତିର ଅନ୍ୟଏକ ରୂପାନ୍ତରିତ ରୂପ ହେଉଛି ନାରୀ ସେ ଜଗତ ଜନନୀ ।ସେ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୁପିଣୀ।ସେ ଶାନ୍ତି ତୃପ୍ତିମୟୀ ଦେବୀ ପାର୍ବତୀ ।ସେ ଧନରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଓ ବିଦ୍ୟାରେ ସରସ୍ଵତୀ। ଯାହା ଠାରୁ ସକଳ ଜୀବଜଗତ ଜାତ ,ସେ ନାରୀ ପ୍ରକୃତି ଠାରୁ ରୂପାନ୍ତରିତ ।ସେ ଅତୀତ , ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏବଂ ସେ ଭବିଷ୍ୟତ ,ସେ ସେ ବୋଲି ନାରୀ ‘ସର୍ବ ନାମ’ ପଦରେ ନାମିତ । ତା’ ବିନୁ ପୁରୁଷ ହୁଏ ହୀନିମାନ ,ତା’…

ଦାନା ବାନ୍ଧି ଦାନା ଆସୁଛି ଟି ଅନାସମୁଦ୍ର ମଧ୍ୟୁ ବାହାରିକାଚିବ ନାଛିବ ସବୁ ଉଜାଡ଼ିବକରାଳ ରୂପକୁ ଧରି। ପବନରେ ତାର ଭାଙ୍ଗି ଘରଦ୍ଵାରଉପାଡ଼ିବ ଗଛଲତାତଳିଆ ଅଞ୍ଚଳ ଜଳମଗ୍ନ କରିକରିବ ଭାରି ହୀନସ୍ତା। ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଘରେ ସମ୍ପଦ ମୋହରେନ ରୁହ କେହି ବି ଜନଟଙ୍କା ସୁନା ଠାରୁ ଜୀବନ ଆମରଶତ ଗୁଣେ ମୂଲ୍ୟବାନ । ଜୀବଥିଲେ ଧନ ଅରଜିବ କେତେସୁରକ୍ଷିତେ ଆଗେ ରୁହଜୀବନ ଆଗରେ ଯେତେ ଧନରତ୍ନମୂଲ୍ୟବାନ କେବେ ନୁହଁ। ଗାଈଗୋରୁ ଯେତେ ପୋଷା ଜୀବଜନ୍ତୁଆସିବାର ବେଳେ ସାଥେଘେନିଆସ…

ସବୁବେଳେ ଆପଣା ଆପଣା ଲାଗେଆମ ଗାଆଁ ରାସ୍ତା,ଗାଁ ମଝି ଦାଣ୍ଡରୁ ଲମ୍ବିଲମ୍ବିନିଜକୁ ମିଶାଇ ଦେଇଛିରାଜପଥର କଂକ୍ରିଟ ଛାତିରେ…!ସେଇଠି ତା’ର ଭବିଷ୍ୟତଅଟକି ଯାଇଛିଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ କଳେବର ନେଇ,ନା ଆଗକୁ ଯାଇପାରୁଛିନା ପଛକୁ ଫେରିପାରୁଛି…! ଛୋଟ ବେଳେ ଏହି ରାସ୍ତାଆମ ସହ ଖେଳୁଥିଲାସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ ଯାଏଶୀତ ଖରା ବର୍ଷା ପରିଯ୍ୟନ୍ତନିଜ ଧୂଳି ଧୂସରିତ ଚଉଡା ଛାତିରେଆମକୁ କୋଳେଇ…! ତା’ ସରଳିଆ ପଣରେଛନ୍ଦକପଟ ନଥିଲା,ଗାଁ ଝିଅ ବୋହୁ ଜ୍ଞାତି ପରିଜନସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ବକ୍ଷେପାଇଉଲ୍ଲସିତ ହେଉଥିଲା ନିତି ପ୍ରତିଦିନ…ଶବହୋଇ ତାରିଦେଇ ଯିଏ ଯାଉଥିଲାମର୍ମାହତ ହୋଇ…

ସମୟ ର ସୁଏ ଜୀବନ କାହାଣୀବହିଯାଏ କେଡେ ବେଗେଆଜି ଚାଲିଯାଏ ନିଜକୁ ହଜାଇଅତୀତ ର ଫର୍ଦ୍ଦ ପରେ.ମଣିଷ ଜୀବନେ ଅତୀତ ଅଟଇସ୍ମୃତି ର ଅମାର ଘରନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନେ ପ୍ରବୋଧନା ଦିଏହୋଇ ଏକ ସହଚର.ସୁଖ ଦୁଃଖ ମିଶା ଅନେକ ସ୍ମୃତି ଯେମାନସେ ଥାଏ ସଞ୍ଚିତଭୁଲି ହୁଏ ନାହିଁ ଜୀବନ ରେ ତାକୁପାଉଁଶ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ.ଦରଦୀ ଜୀବନେ ଏଇ ସ୍ମୃତି ସତେଜୀବନରେ ହୁଏ ସାଥିସ୍ମୃତି କୁ ଅଣ୍ଡାଳି ସମୟ ସୁଅ ରେଚାଲେ ସେ, ନ ପଡି ଥକି.ମୁଠାଏ ସ୍ମୃତି ର…

ମାଆର ମମତା ସବୁଠୁ ମହାନକେହି ନୁହେଁ ତାହା ସରିସ୍ନେହ ଶରଧାର ଖଣିଟିଏ ମାଆସତେକି ସରଗ ପୁରୀ।ନଥାଏ ଛଳନା ଅବା ପ୍ରତାରଣାନିର୍ମଳ ମମତା ତା’ରସହେ ସେ କଷଣ ସନ୍ତାନ ପାଇଁ କିଆନ ଭାଵ କରି ଦୂର।ଦୁଃଖ ଭିତରେ ହିଁ ସୁଖ ପାଇଥାଏସନ୍ତାନ ମୁଖକୁ ଚାହିଁଅନାବିଳ ପ୍ରେମ ପରଷି ଦିଏ ସେତା ପରି କେହିତ ନାହିଁ।ପ୍ରାସାଦ ହେଉ ବା ନଡ଼ା ଛପରରେରହିଥାଉ ଯେଉଁଠାରେତା ସ୍ନେହ ମମତା ଊଣା ହୁଏ ନାହିଁକେବେହେଁ ସନ୍ତାନଠାରେ।ବଣ ବିଲ ନଈ ଯୁଆଡେ ଗଲେ ବିସାଙ୍ଗରେ ଛୁଆକୁ…

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ତଳରେ ଦେଶବାସୀ ଭିଡ଼ଶୁଭେ ଜନ ଗଣ ମନ,ସଭିଙ୍କ ମନରେ ଉଠେ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀସତେକି ଆମେ ସ୍ବାଧୀନ…?ମତଦାତା ଏଠି ମତଦାନ କରିବାଛୁଛି ଯାହାକୁ ମୁଖିଆ,ସମ୍ପର୍କ ନୀତିରେ ସିଏ ବାଟବଣାଦେଖୁଅଛି ଏକ ପାଖିଆ ।କାଗଜରେ ଲେଖା ନୀତି ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ିସବୁ ହୁଏ ନାହିଁ ପାଳନ,ପାଳନ କରିଲେ କାଳେ ଚ‌ଉକିଟାଚାଲିଯିବ ହାତୁଁ ମେଲଣ ।ଅପରାଧୀ ପାଇଁ ଯେଉଁଠି ଓକିଲଯୁକ୍ତି ପାଇଁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡୁଛି,ନ୍ୟାୟ ନିକିତି ଟା ଉପରୁ ତଳକୁଦୋହଲି ଦୋହଲି ଛିଡୁଛି ।ବାଘ, ଭାଲୁ ଠାରୁ ମଣିଷ ଟା ଏଠିମଣିଷ କୁ…

ହେତୁ ହେଲାଦିନୁ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦର ପ୍ରତିଶବ୍ଦ ଏଯାଏଁ ଖୋଜି ଚାଲିଛି… ଶବ୍ଦଟି ହେଉଛି “ମା” କିନ୍ତୁ….ପ୍ରଦିଶବ୍ଦ ତମାମ୍ ଅଭିଧାନ ଖୋଜିଲା ପରେ’ବି ମୁଁ ଜମାରୁ ପାଉନି ତା ଛୁଆଁ…. ସିଏ ଜନ୍ମଧାତ୍ରୀ ସେବାକାରୀ ଧାତ୍ରୀ ପାଳନକର୍ତ୍ତୀ ବସୁଧା ଧରିତ୍ରୀ ଅବା କେଉଁ ଦେବୀର ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି…. ଯେବେ ଯେବେ ନିଜକୁ ଆସହାୟ ପାଇଛି… ଯାହାପାଖରେ ଟିକିଏ ରହିଯାଇଛି ନିଜର ସ୍ଥିତି ଜଣେଇ କିଛି ନା କିଛି ପାଇଛି,ପାଉଛି… ଆଶା… ପାଇ ଚାଲିଥିବି ନିଶ୍ଚୟ… ତେଣୁ… ସର୍ବଦା ମଥାନତ ସେଇ…

ଶୁଭ୍ର ଶରତ ରେ ମାଆ ମୋ ଆସିଛି ଦଶଭୁଜା ରୂପ ନେଇ। ନଈ ପଠା ଧାରେ କାଶତଣ୍ଡୀ ଝୁଲେ ଶୁଭ ସ୍ୱାଗତିକା ଗାଇ। ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ଦିଗ ଚହଟାଇ ଗାଏ ମଧୁ ମୟୀ ଗୀତି । ଜହ୍ନ ରେ ଜୋଛନା ଝଲସାଇ ଦିଏ ଚନ୍ଦ୍ର ଉଦିଆ ରାତି। ସୁନେଲି ସଞ୍ଜ ରେ ଶିହରିତ ଜହ୍ନ ଜହ୍ନି ଫୁଲ ଓଠ ଫାଙ୍କେ। ବାହୁଡ଼ା ମେଘ ର ଅପୂର୍ବ ସମ୍ଭାର ମନୋହର ଛବି ଆଙ୍କେ। ଗାଁ ରୁ ସହର ସଜେଇ ହେଲାଣି…