ବେଳେବେଳେ ମନ ଖୁବ୍ ଛଟପଟ ହୁଏ,ବିଚଳିତ ହୁଏକୋହରେ ବିଳପି ଉଠେ,ଅଥଚ କରି ପାରେ ନି କିଛି ।ଏହି କୋହ ତା’ରକେବଳ କିଛି ନ କରି ପାରିବା ପଣିଆର ।ଯେତେବେଳେ ସେ ମନ ଚାହାକାମ ସବୁ କରିପାରେ,ନିଜକୁ ପକ୍ଷୀ ମନେ କରେ ।ମନ ରାଇଜରେ ଭାବନାର ପକ୍ଷୀସାହାଯ୍ୟରେ ଆକାଶରେ ଉଡ଼ିବୁଲେ ।ଅଥଚ ବେଳେବେଳେଗୋଡ଼-ହାତ ଥାଇ ବି ସେପାଲଟିଯାଏ ବିକଳାଙ୍ଗ । ସାକ୍ଷୀ ଅଗ୍ରୱାଲଝାରସୁଗୁଡ଼ା
ଶୀତ ଆଗେ କେବେ କହି ମୁଁ ପାରିନିଦୁଃଖର ସେ ଇତିକଥାପଲକ ଖୋଲିଲେ ଲକ୍ଷେ ଅବସୋସଅୟୁତ ଯୁଗର ବ୍ୟଥା।୦। କେନ୍ଦେରା ବଜାଇ ଯୋଗୀ ଗାଉଥାଏଜୀବନର ଯେତେ ଗୀତଲୁହଭିଜା ତାର ହୃଦୟ ହାଟକୁକରିଦେଇ କୁସୁମିତକାକର ଧଉଳା ସକାଳ ଓଠରୁଝରେ କାହିଁ କରୁଣତା।୧। ନୀରବିଗଲାଣି ନଗ୍ନ ନଟୀରନୂପୁର ର କ୍ଷୀଣସ୍ୱରଗୋଧୂଳି ସଂଜର ମିଠା ମହକରେମହକିତ ମନପୁରବଡ଼ ସୁକୁମାର ସ୍ମୃତି ର ସାଗରଅମାପ ତା ଗଭୀରତା।୨। ସର୍ବାଣୀ ଦାସପଥୁରିଆ ସାହିପଣ୍ଡିତ ମଠ (ନିକଟ)ପୁରୀ :୧
ଘେରି ଯାଇଛି ବିଷାଦ ଛାୟାବୁଡି ଯାଇଛନ୍ତି ଚିନ୍ତାର ଚହଲା ପାଣିରେକିଛି ହଜେଇ ଦେଲେକି?ଉଁ-ହୁଁ ସୁନା ପିଲା ପରି ହସି ଦିଅନ୍ତୁହେଇପାରେ ଯିଏ ପାଇଛିତୁମ ଠାରୁ ଅଧିକ ଦରକାର ତାର ଥିଲା.. ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ରହି, କରୁଥିଲେ ପରିଶ୍ରମହାରି ଯାଇଛନ୍ତି ନା?ହସି ଦିଅନ୍ତୁ…. ହସି ଦିଅନ୍ତୁ ଯିଏ ଜିତିଛି,ହେଇପାରେ ତମ ଠାରୁ ଢେର୍ ଅଧିକ ରୁ ଅଧିକଆବଶ୍ୟକତା ତାର ଥିଲା କୋମଳ ହୃଦୟରେ ଆଘାତ ଲାଗିହୃଦୟଟି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି ନା?ହସି ଦିଅନ୍ତୁ….ହେଇପାରେ ଗୋଟିଏ ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିବାରେଅନେକ ହୃଦୟ…
ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଜମାଟ ବାନ୍ଧୁଛିଅଜଣା ଆତଙ୍କର ମେଘ ।ମେଘ ଉଦର ଚିରି ଖସିଆସୁଛିକେଉଁ ଆଦିମ କାଳରୁ ସାଇତା ତମାମ ବଜ୍ର ସହ ଚଡଚଡ଼ିକେଡେ ବିକଟାଳ ରଡ଼ିରେ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ କହିଚାଲିଛି“ପ୍ରେମିକ ଆଉ କେବେ ଫେରିବନି “। ଏ କରୁଣ ବାର୍ତ୍ତା ଏବେଗୃହରୁ ଗୃହାନ୍ତର ଗ୍ରାମରୁ ଗ୍ରାମାନ୍ତର ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଘୁରିଚାଲିଛି ।ଦେଖୁନ !କେମିତି ମୋ ନିଜ ଦୁଇ ହାତରେଦୁଇ କାନକୁ ଚାପି ଧରିଛି । ତୁମର ମନେଥିବ ନିଶ୍ଚୟ,ମିଳନ ଅନ୍ତରାଳରେ କଳସ ଧରି ଯମୁନା ଗଲାବେଳେମୋ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ପାଦରେ…
କଳା ସଂସ୍କୃତି ରେକଳଙ୍କ ଲାଗିଛି,କଳାକାର ଆଜି ବନ୍ଦୀପ୍ରଥା ପରମ୍ପରା ,ପ୍ରଗତି ଦ୍ୱାହିରେ,ଘଟିଛି ଉତ୍କଟ ବ୍ୟାଧି ||୧||କଳାକାର ମତରେଭୋକ ଉପାସରେ,କଳାର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପାଇଁକଲାରେ କଳଙ୍କକେମିତି ଆଙ୍କିବଚିତ୍ର ଶିଳ୍ପିଟିଏ ହୋଇ ||୨||କଳ୍ପନା ବିଳାସୀକବି ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀଶବ୍ଦ ରଙ୍ଗ ପୁଟ ଦେଇକଳାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଇବଢ଼ାଇ ଥାଆନ୍ତି,କେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହି ||୩||କବିର କଲମଶିଳ୍ପୀ ର ନିହୀନକରିବାକୁ ମୂଲ୍ୟାୟନ,କିଏ ଅଛ କୁହ,ସମର୍ଥ ପୁରୁଷଶିଳ୍ପୀ ବିନା ତାର ମାନ ||୪||ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଇଏମାନସ ସନ୍ତାନସୂକ୍ଷ୍ମାତି ସୁଖ୍ମ୍ ଦୃଷ୍ଟିରେବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରବିଶ୍ୱକର୍ମା ରୂପେଜନମିଛନ୍ତି ଧରାରେ ||୫|| ପ୍ରିୟଙ୍କା ବିଶି ରେଢ଼ାଖୋଲ,…
ଶୀତର ସକାଳେ ସୂରୁଜ ଉଇଁଲେପଡଇ କଅଁଳ ଖରାଘାସର ଉପରେ ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁଟିଝଟକି ଉଠଇ ଧରା ।ପୁରା ଧରଣୀ ଟି ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇଦେଖି ଲେ ଲାଗଇ ଲୋଭଗୋଲାପ ପାଖୁଡ଼ା ଝଟକି ଉଠଇଶିଶିର ରେ ଦିଶେ ଶୋଭାଯେବେ ବସେ ମୁଁ କଅଁଳି ଖରାରେମନେ ଆସେ ବହୁ ଭାବନାକେତେ ନୂଆଁ ତଥ୍ୟ ମିଳେ ମତେମୋ କଲମ ହୁଏ ଚାଳନାଲୋକେ କହିଥାନ୍ତି କଅଁଳ ଖରାଟିଦେହ କୁ ବହୁତ ହିତଶିଶୁର ଦେହରେ ବାଜିଲେଖରାଟି ହୁଏ ଅମୃତପୁରୁବ ଦିଗରେ ସୂରୁଜ ଉଇଁଲେଖୁସି ଲାଗେ ତାର ସ୍ପର୍ଶେପୁରା…
ଜ୍ଞାନୀ ମୁଁ, ବିଜ୍ଞାନୀ ବି ମୁଁଶତାବ୍ଦୀ ର ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧ୍ୱନି ଯୁଗାବ୍ଦ ବି ମୁଅହଙ୍କାରେ କରେ ମୁଁ ଗର୍ଜନ,ମୁଁ ତ୍ରୈଲୋକ୍ୟ ବିଜୟୀ ରାବଣ ।। ଜନ୍ମାତ ବ୍ରାହ୍ମଣ, କିନ୍ତୁ ରାକ୍ଷସ ରୂପେ ଅଭିହିତ କରେ ମତେ ରାମାୟଣ ,ପ୍ରାଗଲ୍ଭିକ ଙ୍କ ହିଲ୍ଲୋଳିତ ଲେଖନୀ ରେସୃଷ୍ଟି କରେ ଶିହରଣ ।ଏ ସନ୍ଦିହାନ ପୃଥିବୀରେ ସାଜିଛି ମୁଁ ସନ୍ଦର୍ଭ ର କାରଣ ,ମୁଁ ଦଶାନନ ରାବଣ ।।ଓଁ ହ୍ଲିଂ କ୍ଲିଂ ଚାମୁଣ୍ଡାୟ ଉଚ୍ଚାରଣ,ଯେବେ ସୃଷ୍ଟି କରେ ହୃଦୟେ କମ୍ପନପ୍ରଚ୍ଛଦପଟ ଭୟାତୁର ମନରେ…
ଯୁବ ଦିବସର ପବିତ୍ର ଅବସରରେନିଅ ହେ ଶପଥ, ଯୁବଗଣ“ମାନବ ସେବା ହିଁ ମାଧବ ସେବା”ମାନବ ସେବାରେ ନିଜକୁ କର ସମର୍ପଣ । ସ୍ଵାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ଆଦର୍ଶରେହୁଅ ଅନୁପ୍ରାଣିତଜ୍ଞ୍ଜାନାଳୋକେ ତାଙ୍କ ହୋଇ ଅଗ୍ରସରଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତି, ପରମ୍ପରା କୁକରାଅ ବିଶ୍ବବିଦିତ । ଶିକ୍ଷା ହଉ ବା ରାଜନୀତିପ୍ରତିରକ୍ଷା ହଉ ବା ଦେଶ ସେବାକର୍ମ ପଥେ ସଦା ରଖ ନିଷ୍ଠାକର୍ଣ୍ଣଧାର ହୁଅ ଦେଶ ବିକାଶରଦେଖାଇଦିଅ ଯୁବଶକ୍ତିର ପରାକାଷ୍ଠା । ଦୃଢକର ଅର୍ମବିଶ୍ଵାସ , ଜାଗ୍ରତକର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଶକ୍ତିଆଗେଇ ଚାଲ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଥରେସଫଳତା…
ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ହୋଇମିଳେଇ ଚାଲିଛି ମୁଁତୁମ ହୃଦୟ ଦେଇଚକ୍ଷୁରୁ ଅଶ୍ରୁ ଧାରେଭାବନାର ମୂଲ ଏଠି କିଏ ବୁଝିଛି ?ଆଙ୍କି ଦିଅ ମୋ ସ୍ମୃତିକୁତୁମ କାନ୍ଥ ବାଡ଼େ ଅଲିଭା ଗାରେଳିନ ହେବ ଯେବେ ମୋ ଶରୀରଅଙ୍କୁରିତ ହେବି ମାଟିରୁଫୁଲ ଗଛଟିଏ ହୋଇତାରା ହୋଇ ଚମକି ନପାରେ ଆକାଶରେବିଶ୍ବାସ ଅଛି ଏତିକିବଞ୍ଚି ରହିଥିବି ସ୍ପନ୍ଦନ ହୋଇତୁମ ହୃଦୟରେ ।। ତଫିଜୁଲ ସମ୍ବଲପୁର
ପାଞ୍ଚ ନୁହେଁ ପଚାଶ ପୁରୁଷହୋଇ ପାରନ୍ତି ପ୍ରେମିକ, କେତେବେଳେ ସେ କେଉଁ ପୁରୁଷକୁପସନ୍ଦ ଆସେ ‘ଫୁଲ’ ପରି‘କଇଁ’ ପରି । ଚାରି ପଟେ ଭାରି ଭିଡ଼ଯୌବନ ର ଲାଳସା ରେଉନ୍ମତ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ପାଗଳ ଭଅଁର । ଆଞ୍ଚୁଡି଼ ଯାଏ ଦେହ ମନସମଗ୍ର କୋମଳ ଶରୀର ଉଁ’ କି ଚୁଁ’ ର ଭାଷା ଟେ ଶୁଭେନିତା’ ନରମ ଓଠରୁ କିଏ ନିଜର ହେବ କିକାହାକୁ ନିଜର କରିବଅଡୁଆ କ୍ଷିଅର ନକ୍ସା ଠଉରେଇ ପାରେନି, କେବଳ ବାରଂବାର ଦେହ କୁ…
