Your blog category
କିଛି ବି ଚିରାଚରିତ ନୁହେଁ ଏଠିଘଡିକେ ଘୋଡ଼ା ଛୁଟୁଥିବାଏ ପୃଥିବୀରେ ଯେମିତି ନିରବତାକୁ ନିଶୁଣି କରିଥିବାସେ ବୁଢାଲୋକର ଜନ୍ମ,ଅଶିବର୍ଷ ବୟସରେ ଜନ୍ମନେଲାଶୂନ୍ୟତାର ଗର୍ଭରୁପାଚିଲା ନିଶ ଦାଢୀ ଓ ବାଳ ସହିତ,ମାଟିତଳ ଅନ୍ଧାରକୁ ଜୋତା କରି ପିନ୍ଧିଲାଆକାଶକୁ ଟୋପିକରି ପିନ୍ଧିଲା ମୁଣ୍ଡରେମଲାବେଳକୁ ଅବୋଧ ଶିଶୁପରିହସି ହସି ଗଡୁଥିଲା ମାଟିରେ ମୁଁ ପ୍ରାୟତଃ ତା ସହପ୍ରାତଭ୍ରମଣରେ ଯାଉଥିଲିସୂର୍ଯୋଦୟ ଦେଖିବାକୁ,କେବଳ ଦୁଇଟି ଆଖିଛଡାଅନ୍ୟକିଛି ହେବାପାଇଁରୋକ୍ ଠୋକ୍ ମନା କରିଥିଲା,ଏପରିକି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାଓ ଉତ୍ତର ଖୋଜିବା ପାଇଁମନା କରିଦେଇଥିଲା ଶବ୍ଦକୁ ଦୃଶ୍ୟର ଭିଡରେ…
ତମେ ଯେବେ କହିଥାଅଆସିବ ବୋଲିନିଶ୍ଚେ ଆସିଥାଅ . ସ୍ମୃତିର ଦୁଆର ଖୋଲିକାଲି ରାତିସାରା ମୁଁ ଥିଲିତୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରେ. ଜହ୍ନ ବି କାଲି କହିଥିବ—କିଏ ଜଣେ ଚାହିଁ ରହିଛିନୀଳ ଶାଢୀରେସଂଜ ଅଗଣାରେନଈ ସେପାରି ଗାଁରେ.. ଘୁମେଇଁ ପଡିଲିଆବେଗର ଢଳଢଳ ପଦ୍ମପତ୍ର ପରେ.ପରିଚିତ ସୁଗନ୍ଧ ଭିତରେ.ତୁମ ସହ ମଧୁର ସ୍ୱପ୍ନରେ.. ଉଠି ଦେଖୁଚି…ଛାଡି ଯାଇଚଏରୁଣ୍ଡି ବନ୍ଧରେ ପାଦଚେୟାର ଉପରେ ଚଷମାଖଣ୍ଡେ ଚଉତା ଚିଠିଆଉ..ମୋ ଆଞ୍ଜୁଳାରେ ଗୋଟେ ହୃଦୟ. ପଢି ଦେଖିଲିତମେ ଲେଖିଥିଲଏ ସବୁ ଏଇଠି ଥାଉମୁଁ ସେଠି ଝୁରି…
ହାତ ପତେଇ ତୋ ଦୁଆରେ କାଳିଆ ପୁଣ୍ୟ ମାଗୁଅଛି ମୁହିଁ କୃପାନିଧି ହୋଇ କୃପଣତା କାହିଁ ବସିଛି ତୋ ଦୟା ଚାହିଁ , ନୟନୁ ଲୋତକ ଯାଉଅଛି ବୋହି ଦୁଃଖ ମୋର ସରୁ ନାହିଁ ଦୟାରେ ଊଣା କି ପାଇଁ……………..
