ଦୁଃଖର୍ ରାଇଜେ ମୋର୍ ସୁଖର୍ ନଗରୀ ସୁଖ୍ ଛଡା ସବୁ ଜାଉଛେ ଉଛୁରୀ ହଁସି ଟା ମୋର୍ ଆଶା – କରୁଛେ ନିରାଶା ଅନ୍ଧାକାରର୍ ତ ମୁଇଁ ନାଗରୀ । ଫୁଲ୍ ଲେଖେନ୍ କାହିଁ ପାର୍’ବୁ କହଁରି ଯେତେ ପ୍ରେମ୍ ହେଲେ ବି ସୁଖା ଚାଉଁରୀ ବେଦି ଟା ଖାଲି – ନାଇଁ ହଉଛେ ତ ଭୁଲି ଏକ୍’ଲା ବାଜି କାଣା କର୍’ବା ମୁହୁରି । ବେଦନାର୍ ଲହରୀ ମାରୁଛେ ଭଅଁରୀ କରମର୍ ଢେଉରେ ନାଇଁ ପାରୁଛେଁ…
ଦଶରା ମାସର ଉଜଲ ପଖର ଆଇଛେ ଅଷ୍ଟମୀ ତିଥି ଆନିଛେଁ ସିନ୍ଦୁର ଲିଆର ଜୁଗାର ମନ୍ଦାର ଫୁଲ୍ କେ ଗୁଥିଁ ଖୁଜି ନୁରି କରିଁ ଦନା ଟାକେଁ ଟିପି ରଖିଛେଁ ମାଁ ଦୁବ୍ ଲଟା ମୋର୍ ଭାଏ ଲାଗିଁ କରୁଛେଁ ବରତ ଉପାଷ ଗୋ ଦିନ୍ ଗୁଟା ଗୁଟେ ମାଁର୍ ଛୁଆ ଆମେଁ ଦୁହିଁ ଜନ ରକତ ଆମର ଗୁଟେ ଜନକର୍ ଗୁଡେଁ କଁଟାଟେ ଗଡ୍ ଲେ ଦୁସ୍ ରା ଜନ୍ କେ କାଟେ ଶୈଲ୍ ତା…
ଚାରିଆଡେ କେତେ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସବ ବାଜି ଉଠୁଛେ ବଜାଗଜା , ଶରତ ମାସର ଦଶହରା ଦିନେ ମାଁ ମହାମାୟା ଉଡ଼ିବା ଧ୍ଵଜା।। ଚାଏର ଦିନୁ ଚାଳିଛେ ସଜାବଜା ମା’ର ପରବ ଆସବା ବଲି, ଢୋଲ ନିଶାନ ତାସା ବାଜି ଉଠିବା ମାଁ ଆସିବା ଝୁଲି ଝୁଲି ।। ଲାଲ ଲାଲ ଶାଢ଼ୀ ନେ କପାଳେ ସିନ୍ଦୂର ଗଲା ନେ ତୋର ମନ୍ଦାର ମାଲ, ପାଦେ ମାଁ ତୋର ଅଏଲତା ଗାର୍ ଧଏନ୍ ଧଏନ୍ ତୋର ଲୀଳା ଖେଲା…
କେତେ ସରାଗେ ମାଁ ଗୋ ଦଉଡ଼ି ଆସିଛେଁ, ସଜେଇ କରି ପୂଜାଥାଲି…. ଲାଲ୍ ରଙ୍ଗର୍ ଫୁଲେ ଫେର୍ ଗୁଁଥି ମୁଇଁ ଆନିଛେଁ, ଭାବର୍ ମନ୍ଦାରମାଲି l ଧୂପ୍’କାଠି ସାଁଗେ ନଡ଼ିଆ ସିନ୍ଦୂର୍ ଆନିଛେଁ ମାଁ ଗୋ ଧରି, ଲାଲ୍ ସିନ୍ଦୂର-ମନ୍ଦାର ମଖେଇଦେଲେ ମାଁ ହେଇଯିବୁ ତୁଇ ବାରି l କଁହଁରି ଯିବୁ ତୁଇ ମହକି ଯିବୁ ଗୋ ଧୂପଦୀପ ଦେମି ଜାଲି, ଆର୍ ଘଣ୍ଟ ଶଙ୍ଖ ବଜାର୍ ତାଲେ ଗୋ ତତେ ପିନ୍ଧାମି ମନ୍ଦାରମାଲି ।। ଦିପ୍ତି…
ଥିଲି ପଖନ୍ ଚିକନ୍ ଚାକନ୍, ଖଦ୍ ଡା କଲ ମତେ, କିଏ ବାଟ୍ ଲ ପିଠି ବେସର୍ କିଏ ଯଁତ୍ଲ ପେଟେ।। କିଏ ବନାଲ ଚନ୍ଦନ୍ ପେରି ମୋର୍ ଦିହେଁ ଚନ୍ଦନ ଘୁରି, ନାଁ ଟେ ଦେଲ ରୁବେନ୍ ବଲି, ପିସି ମୁଗ୍ ବିରି।। ରେତି ଦଉଛ ଜିରା ସୁର୍ ଷୋ ସିଲ୍ ସିଲ୍ପା କରି, ଯଁତା ବଲି ଦଲି ଦଉଛ ମୁଗ୍ ,କାନ୍ଦୁଲ୍ ,ବିରି।। ପିସି ଦଉଛ ରୁବେନ୍ କରି ଅଦା ଲେସୁନ୍ କେତେ, କାଏଁ…
ନିଝିରି ପଡୁଛେ ଦିହଁର୍ ଝାଲ ଦିନ୍ ଦୁଇ ପହର୍ ସାରା ଇ ବତରେ ବଢଲେ ଖରା ପୁର୍ ଥୀ ତର୍ ଲିବା ପୁରା ବେଲ୍ ଥାଉଥାଉ ଇତାର୍ ଉପରେ ବନେ କରି ଟିକେ ଭାବ୍ ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା ଖରାର୍ ଦାଉନୁ କେନ୍ତା ପାଏମା ଥାବ୍ ହେତେଇ ଚେତେଇ କହୁଛି ପ୍ରକୃତି ମାନ୍ ପ୍ରକୃତିର ଦଗା ଖରା ଯାଇ ବର୍ଷା ଆଏଲେ ବାବୁ ଗଛ୍ ଗୁଟେ ଗୁଟେ ଜଗା ।। ରାଧାକାନ୍ତ ସୁନା ଲରମ୍ଭା ମାର୍କେଟ୍ ପଡା ବରଗଡ, …
ସଖାଲୁ ସଂଜ୍ ତକ୍ ନିହତ୍ ନିଚୁକ୍ ଭାବେ ରହୁଥିଲା ନିର୍ଜଲା ଉପାସ୍ ମାଗୁଥିଲା ପୁଓ ଝି ଲାଗି ଅଖେ ଅମର୍ ଆଏଁସ ମା’ ତ କରୁଥିଲା କେତେ ଉଷା ବର୍ତ। ଦଦା ଭାଏ ଲାଗି ତାର୍ କେତେ ଚିଂତା ଭାଏ ଜିଉଁତିଆ ଉପାସ୍ କରି ଶୁଭେସାଏତେ ରଖିଥିବୁ ହମେଶା ବଲି ମାର୍ ଠାନେ କରୁଥିଲା ଅର୍ଦଲି ଦୁର୍ଗା ମା ଠାନେ ମଂତ୍ରିଲା ଜିଇଁତା ପିନ୍ଧେଇ ଦେଉଥିଲା ଦଦା ଭାଏକେ ଫି ବଛର୍। ପହପହନୁ ବେଲ୍ବୁଡ଼ା ପତେ ରହୁଥିଲା…
ଶରାବନର୍ ପାଏନ୍ ଉହୁଲି ଯାଏସି ହେଇଥିଲେଁ ଶୁଖା ଭଠା ଅଛ୍ରେ ପାଏନ୍ ଭି କାଫି ଆଏ ବୁଆ ଥିବା ଯଦି ବଂଧ୍ କଁଟା । କେତେ ଅଁଟାବୁ ଯେ ଅଁଟା ॥ ଶିଖ୍ବାକେ ମନ୍ ଛିନ୍ବାକେ ଖୁରି ମେଲା ରଖିଥିଲେଁ ସିନେ ହରେକ୍ ନିମ୍ଷେଁ ଜ୍ଞାନ୍ ଥିପୁଥିସି ଈ ବିଶ୍ବର୍ କନେଁ କନେଁ । ଶିଖ୍ବାକେ ଥିଲେଁ ମନେ॥ ମୁଇଁ ନ ଜାନିଛେଁ ବଲୁଥିସି ଯେଏ ନାଇଁ ଶିଖିପାରେ କିଛି ମହା ବିଜ୍ଞାନୀ ହେଇକରି କିଏ ବଲ୍ସି…
