ନାଇଁ ଦେଖବାର ତମ କେ କେତେ ଦିନୁ…ଯେନ୍ତା ପୁନେଇଁ ଜନ..ଛାଡି କିନା କାହିଁ ଗଲ ନାଇଁ ବୁଝଲ ଆମର ମନ… ମେସେଜ ଗୁଟେ କର୍ତ୍ତହେଲେ…ନହେଲେ କର୍ତ୍ତ ଫୋନ…କାଇଁ ଭୁଲିଗଲ ଅମର ଦେଖଲା ସପନ…..କଥା ତମେ ଦେଇ ଥିଲ ସବୁଦିନ କର୍ମି ଫୋନ…. ଦେଶ ସେବାରେ ଲାଗିଛ ବଲିକିନା ଘରର ଧରମ…..ଯୁଗିଛନ ତମ କେ ମାଆ – ବାପାସାଙ୍ଗ-ସାଥୀ ଆର ତମର ପ୍ରୀୟଜନ…. ତମର ବିନା ନାଇଁ ଲାଗବାର ଇନେକାହାରିର ମନ…ବରଷ ବିତିଗଲା ତମର ବିନା… ଆର ବିତିଗଲା…
ମଗସିର୍ ମାସର୍ ଥର୍ ଥରି ଶୀତ୍ ହଲି ଯାଉଛେ ଦିହି,ଶୀତର୍ ଦାଉ ସହି ନି ପାର୍ ବାର୍ ଧର୍ତି ଆକାଶ ପୁରଥିବୀ।ସକାଲ୍ ପହନୁଁ ଶୀତେ ଭୂଆସେନ୍ ମାନେ ଉଠି,କବାର୍ କମ୍, ହଲଦି ମିରଚା ଥି ପଡଲେ ନ ଜୁଟି।କଲ୍ କଲି କାକୀର ଵହ କେ ଦେଖ ଆଏଲା ବନ୍ଧ୍ ଘାଟୁଁ ଫିରିସୂରୁଜ ଦେବ୍ ତା ନୁହେ ଅଆସନ୍ ଆକାଶ ବାଦଲ୍ କେ ଚିରି।ସୁନାରି ଘରର୍ ନୂଆଁ ଭୂଆସେନ୍ ଅଏଲତା ସର୍ ସର୍ ଗୋଡେ, ପାହେ ପାହେ ଚାଲି…
ନୂଆଁ ବରଷ… ନୂଆଁ ଦିନନୂଆଁ ନୂଆଁ ସବୁ ଲାଗସୀ ଅଏନ୍ନୂଆଁ କିତାବ, ନୁଆଁ ବନ୍ଧୁନୁଆଁ ଭୁଆଁସେନ କଥାଲଗସୀ ଅଏନ୍ ବଡା ମଧୁରକ୍ଷୀର୍ଷା ବାଗିର ସେନ୍ତାମାନିଥିଲୁଁ ନୁଆଁ ବରଷ ୨୩ କେବଡା ଧୂମଧାମଥିଫେର ପୁରନା ହେଲା ବଲିନାଏକ ଡ଼ିଆନୁ ତାକେବଡା ଦୁଃଖ ଦେଲ ବଲିକହି ବୁଲଲୁ ସମକେଫେରଉତ୍ସବ ମନେଇ ଧୂମଧାମଥିସ୍ୱାଗତ କରମୁଁ ନୂଆଁ ବରଷ ୨୪ କେହେନ୍ତାରେ ବୁଆନୂଆଁ ନୂଆଁ ସବୁ ସୁନ୍ଦରପୁରନା ହେଲେ ଗଲାଲେକିନ ଦୁଇ ଗୁଡ଼ିଆ ମୁନୁଷର୍କୁହ ପରକୁତୀକେଭେ ନାଇଁ ବଦଲିଲା । ଗୋପୀନାଥ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀପଟ୍ଟନାୟକପଡା…
ଚତୁର୍ଭୁଜର ମଝଆଁ ପିଲାଟାଗଉଁତିଆ ଘରର୍ ଗୁତିବଛର୍ ଗୁଟା ଖଟ୍ ଲେ ପାଏସିଧାନ୍ ଦଶ୍ ପୁରୁଗ୍ ଭୁତି ଆମର୍ ଦୁଇ ଆମେ ଦୁହେଁ ଦୁଇମାନିଛେ ସର୍ କାରୀ ନୀତିବେର୍ କେ ବତା ବାଗିର୍,ହେନ୍ ତାକନିଁଆ ତାର୍ ରାଏମତୀ ଧୁକା ବର୍ ଷା ଗର୍ ଡି ଝଁକେରଶୀତ୍ କାକର୍ ବାରମାସିଝୁଲ୍ ଝୁଲୁନୁ ସାହାକାର୍ ଘରେଁବିନ୍ ଡାକେଁ ହାଜ୍ ରା ଦେସି ହଲେ ବଳଦ୍ ଜୁଏଡ୍ ଲଙ୍ଗଲ୍ହାତେଁ ଧରି ପାଚେନ୍ ବାଡ଼ିଯାଏସି ମାଡି ଧର୍ ସା ବାହାଲପିଲା ଜଞ୍ଜାଲ୍ ପଛେଁ ଛାଡି…
ସର୍ଗୁ ଛିଡି, ମର୍ତ୍ତେ ପଡିମାଁ ର୍ ଗର୍ଭେ ଠାନ୍ ଟେ ଗଢିଦସ୍ ମାସ୍ ଯାକେ ରହେଲି,ଯାହା ଖାଉଥିଲା ମନ୍ ମନ୍ସା ଉଷୋ ଦରବ୍ ପିତା କସାସବୁଥିର୍ ସୁଆଦ୍ ପାଏଲି। ଝୁରି ଯେନ୍ତା ପହଁରି ବୁଲେ,ନଏଦ୍ ନଲିଆ ସାଗର୍ କୁଲେମୁଇଁ ବି ସେନ୍ତା ରହେଲି।ମାଁ ର୍ ଗର୍ଭେ ଉଲେଦୁଲେ,ସତେ ଯେନ୍ତା ପଦୁଁ ଫୁଲେଫଲ୍ ବଢୁଥିସି କଲେ କଲେମୁଇଁ ବି ସେନ୍ତା ବଢ୍ ଲି। ଦିନ୍ ବଢି ବଢେ ମାସ୍ ମାସ୍ସମିଆଁ ଆଏଲା ପାସ୍ ପାସ୍ମୋର୍ ମାଁ କେ ପଡ୍…
ଗହଗହ ହଁଇ ଉସତପନଟାମନକେ ଢାପିପକାଲାନବରଷକେ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ । କଂସର ରଡି ସୁନବାର ଲାଗିଁମନଟା ତତାପନା ହେଲାନଁବରଗଡ଼ ସହରେଁ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ। ସହର ଯାକର ଚାରିହି ଆଡେସଫା ସୁତୁରା ହେଇବସଲାନଁଗହଲ ଗହଲ ଲାଗଲାନ଼ଁସଥେ ତ ଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ ଜୀରା ଜମୁନା ହେମି ବଲିଁସଜେଇ ହୋଇ ବସଲାନଁବରଷକେ ଥରେ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ। ମୀନାବଜାରେ ହାଟ କରମି ବଲିଁମୋର୍ ସିଆନି ସଜେଇ ହେଲାନବଛରକେଁ ଥରେ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ।…
ମୁନୁଷ୍ ହେଉ କି ପଶୁ ହେଇଥାଉଗରିବ୍ କି ମାଥେବର୍ଯେନ୍ ଠାନେ ସିଏ ମୁଡ୍ ଗେଁଜି ରହେସେଟା ଆଏ ତାର୍ ଘର୍ । ଘର୍ ଗୁଟେ ଥିଲେ ଦମ୍ ଗୁଟେ ଥିସିନାଇଁ ଥାଉ ପର୍ ହାତ୍ଛାତ୍ ଗୁଟେ ଥାଉ ମୁଡର୍ ଉପ୍ରେନାଇଁ ଥାଉ ପଛେ ଭାତ୍ । ଚଉଦ ମହଲା ଘର ଥିଲେ ଘଲେପରର୍ଟା ଆଏ ପର୍ନିଜର୍ ଘର୍ଟା ବଖ୍ରେ ଥିଲେ ବିତାର୍ ଠାନୁ ଅତ୍ପର୍ । ଝୁମ୍ରା ରାନୀ ବି ଦୁସ୍ରା ଘର୍ଥିଁଭାବୁଥିସି ଅଖ୍ଲିଆଯେତେ ଯାହା କଲେ…
ମିଠା ,ସାଧା, ବିଡିଆ, କଡାପାନ୍ ଥିଲୁଁ ଚାର୍ ଭାଇଜାହିଁ ପରବ ତାହିଁ ଗରବ୍ସେନେ ରହେଲୁଁ ଜାଇ। ଧନୀ ଗରୀବ୍ ବଡ୍ ସାନ୍,ଆମେ,ନାଇଁ ରଖୁଁ ଭେଦ୍ ଭାବ୍ଆମ୍କେ ପାଖେ ପାଏଲେ ଭଗାରୀଭାଏକେ କର୍ ସି ମାଫ୍। ବଙ୍ଗଲା ପତ୍ରେ ବିଡିଆ ପାନ୍ମିଠାକେ ସଜାବ କେତେ,ସାଧା ନେ ଜରୁରୀ ସୋଂପ୍ ସୁପାରିକଡାରେ ଜର୍ଦା ଗୁଟେ। ମିଠା ପତ୍ର ର୍ ମଧୁର୍ ସୁଆଦ୍ଚୁନ୍,ଖଇର୍, ଚଟନୀ ମାରିସୁଆଦ୍ ବଢାସି ଚନ୍ଦର୍ ଭାଙ୍ଗଗୁଆ ,ସୁପାରି ,ଆର୍ ମିଠା ପାନ୍ ମୁହୁରୀ ରଙ୍ଗ ବିରଙ୍ଗି ପପିତା…
*ଫଟୋ ସୌଜନ୍ୟ ଗୁଗୁଲ ପାଏନ୍ ଫୁଟ୍ କା ମୁନୁଷ୍ ଜୀବନ୍ ଠିକ୍ ନା ନାଇ କେତେବେଲେ ଯିବା ଉଡି ହିଁସା, ହଁକାର ନାଇ ରଖ୍ ଭାଇ କାହାରିର୍ କଥାନେ ପଡି । ନିଜର୍ କାମ୍ କମାନି ଥି ଧ୍ୟାନ୍ ଦେ ନାଇଁ ହ କାହାରିର୍ ସାଙ୍ଗେ କଁଟି କାମ୍ କରିଚାଲ୍ ଫଲଲ୍ ପାଏବୁ ନିଶ୍ ଚେ ନାଇଁ ହ ଜହ ସାନିଘାଟି । କାହାର୍ ଛିଡଲା କାହାର୍ ପୁଡଲା କାହାର୍ ହେଲା କାହାର୍ ନାଇ ହେଲା…
