ସବୁ ଋତୁର୍ ଭିତରେଭଲ ଲାଗସି ମତେ ଶୀତ୍ଭଲ୍ ଲାଗସି ମତେ ଶୀତ୍ ତାର୍ ଲାଗି ମୋର୍ କେତେ କବିତାଆରୁ କେତନି କେତେ ଗୀତ୍ଆରୁ କେତନି କେତେ ଗୀତ୍ ଖରା ଥିଲେ ବରଷା ଅଛେଆରୁ ବରଷା ଥିଲେ ଶୀତ୍ଆରୁ ବରଷା ଥିଲେ ଶୀତ୍ ଗୁଟକର୍ ବିନା ଗୁଟେ ଅଧୁରାଯେନତା ମନର୍ ବିନା ମିତ୍ଯେନତା ମନର୍ ବିନା ମିତ୍ ଶୀତର୍ ଧୁକା ବାଜିଗଲେ ଥରେଫୁଟସି କେତେ ଫୁଲଫୁଟସି କେତେ ଫୁଲ୍ ଡାଲ୍ ପତର୍ ସବୁ ଝଟକୁ ଥିସନ୍ହସୁଥିସନ୍ ମୁଲ୍ ମୁଲ୍ହସୁଥିସନ୍…
ତମେ ଆସିଛ ନୂଆଁ ବରଷ୍ ,ମନେ ଭରିଛ କେତେ ହରଷ୍ ।ତମର୍ ଆଏବାର୍ ଜାନିମନ୍ ହୁରୁଦ୍ ହେଲାନ ସରସ୍ ।।ଆକି ଦେଇଛ ସବୁ ଫୁଲେକେତେ ରକମର୍ ରଙ୍ଗ୍ ।ମନ୍ ଖୁଜୁଛେ ସରଗତରାଦେଖି ପରକୁତିର୍ ଢଙ୍ଗ୍ ।।ପତରେ ଝରୁଛେ କାକର୍ ବୁନ୍ଦାଚମକୁଛେ ଦେଖ ଖରା ।ରାତି ଆସିଛେ ଶୀତ୍ ରାନିକମଲ୍ ପଡୁଛେ ନୁରା ।।ସୁରୁଜ୍ ମୁଖି ଠାନୁ ଗୁଲାପ ଦିହେସୁରଷୋ ଖେତେ ଜୀବନ୍ ।ମାହାପୁରୁ ଢାଲି ଦେଇଛନ୍ସରଗୁ ସୁନାର୍ ଜନ୍ ।।ସବୁଆଡେ ଆଏଜ୍ ସଜବଜ୍ଗହକି ଗଲାନ ଖୁଲି ।ନଦୀନାଲେ…
ନୂଆ ବଛରର ନୁଆଁ ସପନ ପୁରା ହଉ ସପକର ମନସମଲେଇ ମା କେ ଜୁହାର କରିଅଗକେ ଚାଲମା ମିଶିକରିହସ ଖୁସି ଥି ବଛର ଆସୁଦିହେଁ ପା କେ ଭଲ ରଖୁକେତେ ପୁନି କେତେ ପରବମନଟା ବାକି ରହୁ ହରଷମା ସମଲେଇ ଆଶିଷ କରୁବନେ ବନେ କରି ବଛର କଟୁ ସନ୍ତୋଷି ମେହେର ରାଜେନ୍ଦ୍ର କଲେଛ ଛକ , ବଲାଙ୍ଗୀର)–
ତୁଲିଆ ଚିରି କରି ଦେଉଛୁ କାହାକେଖାଏଲେଁ ବୁହିଲେସରେ ନାଇଁ। ଦେଖେଇ ହେସିକେଡେ ଆଁଟେଁସେତ ମୁହେଁଟିକେ ଲାଜ୍ନାଇଁ। ନାଇଁ ହେଜେଲୁକୁଁ ରଁଚେ ବିସଥେଁ ଆନ୍ପୋକ୍ କିର୍ ଙ୍ଗା। ସୁଖର୍ ସପନ୍ଆଏ ସାତ୍ ସପନ୍ସଥେଁ ନୁହେଖୁଜା ନୁରା। ମାଏଟ୍ ଚାବି କରିମାଟି ରଙ୍ଗୁଥିସିନାଇଁ ଥାଏତାର୍ ଥିତି। କାହୁଁ ପାଏବାଦିହି ଢାପ୍ ବାବର୍ ଷା,ଶୀତ୍ଖରା ତାତି। ପେଟର୍ କଥାକିଏ ଗୁଚରେମାଗୁଥିସିହାତ୍ ପାତି। ମୁନୁଷ୍ ପନିଆଁହଜି ଗଲାନନାଇଁନ ଦୟାଧରମ୍। ହାତ୍ ଟେକିକରିସାଉଁଲି ଦେବେଭାବି କରିଭଲ୍ କରମ୍। ମୁନୁଷ୍ ପନର୍ଗଛ୍ ଜଗେଇ ଦିଅଦୟା ଧରମ୍କରୁ…
ଚାଲ ରେ ନୁଆଁ ବରଷେ ପୁରୁନା ସ୍ମୁତି କେ ଫେରି ନୂଆ ନୂଆ କରମା….ଆର ପୂରନା ସାଙ୍ଗ ମାନଂକର ସାଙ୍ଗେ ନୁଆଁ ଭେଟ ଘାଟ ହେମାକିଏ ଦେଶେ,ବିଦେଶେ, ଆର ସହର ଥି ଅଛ …ସଭେ ଛୁଟି ନେଇ ଆସ….ଗାଁ ଜଙ୍ଗଲେ ଭୂଜି କରମା…ଛୁଆ ବେଳର କଥା ସୋର କରିଖୋ ଖୋ.. କବାଡି.. ଆର ବେଲଗାଦା ଥି ଖେଳମା..ପାନ ଖାଏମା ଦୁକାନେ ବସି ଆର ରାତିରେ ଜୁଏ ତାପମା….ସଂସାର ର ଝାମଲା ଭୁଲି କରି ଦୁଇ ଘଡି ନିଜର…
ଲରୋଥରୋ ଶୀତଟା ଥରିଥରିବଢେ ଜାନଵାର ଲେଖେଁ,ଫଲ୍ ଫୁଲ୍ ,ପରିବାର୍ ଉଲିଆ ଭଦରି ନେଇ ମାଥାବର୍ ସାଜିଛେ,ଇଟା କେତେ ଦିନର୍ ଯେ?ହୁର୍ ଗୁନି ହେଉଛେ,ନିଜକେ ନିଜେ,ବିତା ସମିଆର୍ ସୁର୍ତାର ଧାରେ,ସତେତ ସମିଆନୁ ବଡ଼ ଆରୁ କିଏ ଯେ?କାହାର୍ ରହିଛେ ସବୁଦିନିଆ ଥପାମରା ଝାଁପି।ଦିନ ଗୁଡ଼ଗୁଡି ଗଲା,ଗଡ଼ି ଗଲା ମାସ୍ ବଛର୍,ଅବଦି ଅବଦି ଏଦେ ଆଏଲା ଫେର୍ ଗୁଟେ ନୂଆଁବଛର୍,ଶୀତର୍ ରାଜପାଟ୍ ସରିଗଲାଆଏଲା ଵସନ୍ତର୍ ଦପଦପି।ଇ ନୂଆଁ-ଜୁନହା କାଣାଯେ?ସବୁତ ଆଏଲା ଗଲା,ବାଏଗନ୍ ପଲହା,ଛେଲ ଖାଏଲେଗଲା,କାଲହିର୍ ନୂଆଁଟା ଆଝିର୍ ଜୁନହା,ଆଝିର୍ ନୂଆଁ…
ନାଇଁ ଦେଖବାର ତମ କେ କେତେ ଦିନୁ…ଯେନ୍ତା ପୁନେଇଁ ଜନ..ଛାଡି କିନା କାହିଁ ଗଲ ନାଇଁ ବୁଝଲ ଆମର ମନ… ମେସେଜ ଗୁଟେ କର୍ତ୍ତହେଲେ…ନହେଲେ କର୍ତ୍ତ ଫୋନ…କାଇଁ ଭୁଲିଗଲ ଅମର ଦେଖଲା ସପନ…..କଥା ତମେ ଦେଇ ଥିଲ ସବୁଦିନ କର୍ମି ଫୋନ…. ଦେଶ ସେବାରେ ଲାଗିଛ ବଲିକିନା ଘରର ଧରମ…..ଯୁଗିଛନ ତମ କେ ମାଆ – ବାପାସାଙ୍ଗ-ସାଥୀ ଆର ତମର ପ୍ରୀୟଜନ…. ତମର ବିନା ନାଇଁ ଲାଗବାର ଇନେକାହାରିର ମନ…ବରଷ ବିତିଗଲା ତମର ବିନା… ଆର ବିତିଗଲା…
ମଗସିର୍ ମାସର୍ ଥର୍ ଥରି ଶୀତ୍ ହଲି ଯାଉଛେ ଦିହି,ଶୀତର୍ ଦାଉ ସହି ନି ପାର୍ ବାର୍ ଧର୍ତି ଆକାଶ ପୁରଥିବୀ।ସକାଲ୍ ପହନୁଁ ଶୀତେ ଭୂଆସେନ୍ ମାନେ ଉଠି,କବାର୍ କମ୍, ହଲଦି ମିରଚା ଥି ପଡଲେ ନ ଜୁଟି।କଲ୍ କଲି କାକୀର ଵହ କେ ଦେଖ ଆଏଲା ବନ୍ଧ୍ ଘାଟୁଁ ଫିରିସୂରୁଜ ଦେବ୍ ତା ନୁହେ ଅଆସନ୍ ଆକାଶ ବାଦଲ୍ କେ ଚିରି।ସୁନାରି ଘରର୍ ନୂଆଁ ଭୂଆସେନ୍ ଅଏଲତା ସର୍ ସର୍ ଗୋଡେ, ପାହେ ପାହେ ଚାଲି…
ନୂଆଁ ବରଷ… ନୂଆଁ ଦିନନୂଆଁ ନୂଆଁ ସବୁ ଲାଗସୀ ଅଏନ୍ନୂଆଁ କିତାବ, ନୁଆଁ ବନ୍ଧୁନୁଆଁ ଭୁଆଁସେନ କଥାଲଗସୀ ଅଏନ୍ ବଡା ମଧୁରକ୍ଷୀର୍ଷା ବାଗିର ସେନ୍ତାମାନିଥିଲୁଁ ନୁଆଁ ବରଷ ୨୩ କେବଡା ଧୂମଧାମଥିଫେର ପୁରନା ହେଲା ବଲିନାଏକ ଡ଼ିଆନୁ ତାକେବଡା ଦୁଃଖ ଦେଲ ବଲିକହି ବୁଲଲୁ ସମକେଫେରଉତ୍ସବ ମନେଇ ଧୂମଧାମଥିସ୍ୱାଗତ କରମୁଁ ନୂଆଁ ବରଷ ୨୪ କେହେନ୍ତାରେ ବୁଆନୂଆଁ ନୂଆଁ ସବୁ ସୁନ୍ଦରପୁରନା ହେଲେ ଗଲାଲେକିନ ଦୁଇ ଗୁଡ଼ିଆ ମୁନୁଷର୍କୁହ ପରକୁତୀକେଭେ ନାଇଁ ବଦଲିଲା । ଗୋପୀନାଥ ଷଡ଼ଙ୍ଗୀପଟ୍ଟନାୟକପଡା…
ଚତୁର୍ଭୁଜର ମଝଆଁ ପିଲାଟାଗଉଁତିଆ ଘରର୍ ଗୁତିବଛର୍ ଗୁଟା ଖଟ୍ ଲେ ପାଏସିଧାନ୍ ଦଶ୍ ପୁରୁଗ୍ ଭୁତି ଆମର୍ ଦୁଇ ଆମେ ଦୁହେଁ ଦୁଇମାନିଛେ ସର୍ କାରୀ ନୀତିବେର୍ କେ ବତା ବାଗିର୍,ହେନ୍ ତାକନିଁଆ ତାର୍ ରାଏମତୀ ଧୁକା ବର୍ ଷା ଗର୍ ଡି ଝଁକେରଶୀତ୍ କାକର୍ ବାରମାସିଝୁଲ୍ ଝୁଲୁନୁ ସାହାକାର୍ ଘରେଁବିନ୍ ଡାକେଁ ହାଜ୍ ରା ଦେସି ହଲେ ବଳଦ୍ ଜୁଏଡ୍ ଲଙ୍ଗଲ୍ହାତେଁ ଧରି ପାଚେନ୍ ବାଡ଼ିଯାଏସି ମାଡି ଧର୍ ସା ବାହାଲପିଲା ଜଞ୍ଜାଲ୍ ପଛେଁ ଛାଡି…
