ଗର୍ଭୁ ଛୁଆକେ ଦେଇ ଥ ସଂସ୍କାର୍ ,ମାବୁଆ କରି ବନେ କରମ୍ଖତର୍ ଶାଗ୍ ଆର୍ ସାର୍ ଦିଆ ଶାଗ୍ଯେ ପାଲେ ତାର୍ ଧରମ୍। ଜନମ୍ ହେଲେ ଫେର୍ ଗଢ୍ବ ତାହାକେଦେଇକରି ନୁକୋ ଛାଞ୍ଚ୍ବରକସ୍ ଉଧା ଥି ଲହ ନାଇଁ ଢଲେହେଇ ହେନ୍ତା ଗୁଟେ ରାଞ୍ଜ୍। ଚାଲ୍ ଚଲନ୍ ତାର୍ ନିଘା ରଖିଥିବନିଜେ ହେଇ ଉଦାହରନ୍ଅସତ୍ ଅଧରମ୍ ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗି ହେଲେଧରି ନେବା ସେ ବରନ୍। କିଛି ଶିଖେ ଛୁଆ ସଁସାର୍ ମଏଧୁକିଛି ଗୁନ୍ ମା ବୁଆର୍ଲଗାମ୍ ଢିଲି…
କବିଗୁରୁ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁର୍କହିଥିଲେ କେନ୍ କାଲେ ଯେସୁର୍ତା କର୍ଲ ତମେ।‘ଯଦି ତୋର୍ ଡାକ୍ ଶୁନେ କେଉନା ଆସେ ତବେ ଏକ୍ଲା ଚଲୋରେ’।ଏକ୍ଲା ଚାଲ୍ଲହେଲେ ଭେକ୍ଲା ନାଇଁହଇଲୋକ୍ ଜଖା ବୟ୍ହା ବଏଲେପଖନ୍ ଢେକଲ୍ ଭି ମାଏଲେହେଲେଁ ତମେ ଭିର୍କି ନାଇଁ ଯାଇତମ୍କେ ଦେଖିକରି ଲୋକ୍ଅଜେଇ ହେଲେ କେରେଇ ହେଲେହେଲେଁ ତମେଆଶାଶୂନା ନାଇଁ ହେଇମୁଡ଼୍ ଟେକି ଚାଲ୍ଲଆଗ୍କେ ଆଗ୍କେଫି ଦିନ୍ସୂରୁଯ୍ ଉଦ୍ଲା ବୁଡ଼୍ଲା ଲେଖେଁ।ଟେଟ୍ମେରା ଦିହିଁ ଥିଥିଲା ଷାଠେ ଷଁଢ଼ର୍ ବଫୁହେତିର୍ ଲାଗି ତଲଂକା ନ ହରି ଶବଦ୍ କଲଉପକୂଲିଆ…
ନିଜର୍ ପାଶେ ଯେତେ ଘର୍ କରିଥିସନ୍ସଭେଯାକ ପାଶ୍ ପଡ୍ଶା,ଭାଇ ଠାନୁ ବେଶି ସାହାଯ୍ୟ କର୍ସନ୍କର୍ଲେ ତାହାକୁ ଭର୍ଷା ।(୧) ଯେନ୍ କାମ୍ ଭାଇ କରିପାରେ ନାଇଁ,ପାଶ୍-ପଡ୍ଶା କର୍ସନ୍ତୁମର୍ ଘରେ କିଏ ମରିହଜି ଗଲେମୁର୍ଦାର୍ ଘାଟ୍ ତକ୍ ଯାଏସନ୍ ।(୨) ବେମାର୍-ସେମାର୍ ପଡ଼ିଗଲେ କିଏ,ପାଶେ ଆସି ହେସନ୍ ଠିଆ,ଦରକାର୍ ପଡ୍ଲେ ପଏସା ଟଁକାହେସନ୍ ଭି ଦିଆ ନିଆ ।(୩) ବିହା ବର୍ପନ୍ ହେଲେ ଘରେ ତୁମର୍,କରିଦେସନ୍ ସବୁକାମ୍,ମଡୁଆ ମାରସନ୍ ,ଭୁଜି ଭି ରାନ୍ଧସନ୍,ବଢାସନ୍ ତୁମର୍ ସମ୍ମାନ।(୪) ବିପଦେ ଆପଦେ…
ଗାଁ ଭିନ୍ ଭିନ୍ ମୁନୁଷ୍ ଏକାମୁନୁଷ୍ ର ରକତ୍ କେଭେ ନୁହେଁସେ ଫିକା।ସଭେ ଗୁଟେ ମା ର୍ ଛୁଆମନେ ଭାବ୍ନା ରଖି ହେଉଛୁଁଖାଲି ଅଚାଵୁହା।ସୁଦୁର୍ ବାମ୍ହନ୍ ବଲି କେତେ କଥାଵାରି ବାରି ଖାଲି ହେଉଛନ୍ ଅଥା।ମହାପୁରୁ ଭି ନାଇଁ ବାହାର୍ କରି ଜାଏତ୍ଇ ମୁନୁଷ୍ ଵାହାର୍ କରିଛନ୍ ପାଏତ୍ମହାପୁରୁ ଗୀତାଥି ଲେଖିଛନ୍ଯେନ୍ ଚାଏର୍ଟା ଜାଏତ୍ ଅଛନ୍କାର୍ କାମ୍ କାଣା ଆୟେ ଶୁନ ଏଛେନ୍।ବାମ୍ହନ୍ ପଣ୍ଡିତି କର୍ବେ, କ୍ଷତ୍ରୀୟ ଦେଶରକ୍ଷା କର୍ବେ, ବୈଶ୍ୟ ବନିଜ୍ କର୍ବେ।ଆଉ ଶୁଦ୍ର ସମ୍କିରର୍…
ମୋର୍ ଗାଁର କଥାନୀ ଶୁନ୍, ବାବୁ ରଖି କରି କାନ ଡେରି,ଗାଁ ମୋର ସରଗ ନୁ ଭି ସୁନ୍ଦର, କହେସି ଛାତି ଫୁଲେଇ କରି। ଚଏତୁ ମୁଡକୁ ଝଗଡା ହେଲେ କର୍ସନ୍ ଦୁହିଙ୍କର ଅପମାନ,ଆର ସକାଳେ ଦେଖିବୁ, ଦୁହେ ସାଙ୍ଗେ ଯାଉଥିବେ କାମ। ପରବ୍ ସବୁ କେ ପାଳସୁ ଆମେ ଗୁଟେ ଜାଗା ନେ ବସିକରିପିଠାପନା ସାଙ୍ଗେ କେତେ ଜେ ମିଠା ନୂଆ ଚାଉଳର ଖିରୀ। ସକାଳ ପାହୁ ପାହୁ କୁକୁରା ସାଙ୍ଗେ କେତେ ଚରେଇ ର୍…
ପରଛିନ ପଡି ଥିବାର୍ଭଙ୍ଗା ଆରା ,ପୁଟି,ଶିଲି ,ଉଧିଚିତ୍ରଉଛେ ଶଗଡର୍ ଇତିହାସ,ଢେଙ୍କିଶାଲର୍ କୁଟନି ପଥର୍ ନୁଗାଁ ମୁଡ୍’ସାର୍ ଚାଉଲ୍ କଲ୍ ତକ୍ସଵୁନ ଝଲସୁସେ ମୋର୍ ଗାଁ ।। ଖୁଲିର୍ ଧୂଲି ,ଛୁଆବେଲର୍ କଟ୍’ଲା ସମିଆ ହେଇଛେ ଗୁଲି,କୁଣ୍ଢି କାଁଚିର୍ ପୁରା ଉଆଁସ୍,ଜହ୍ନିଉଷାର୍ ପୁନିର୍ ଜନ୍ବିତ୍’ଲା ସୁରତା ନାଇଁ ହୁଏ ଭୁଲି,ଇତାର୍ ସଙ୍ଗେ ଜୁଡିଛେ ମୋର୍ ନାଁ।।ପୁର୍’ନି ପତର୍, ପଦମ୍ ଫୁଲ୍ଗରିଆ ଗରିଆ ପୁସ୍’କର ତୁଲ୍,ପାଏନ୍ ପହରା ଇମୁଡୁ ସେମୁଡୁବନ୍ଧ୍ ଆରି ଗାଲି ଦେଉଥିବା ମାଁ।। କୁଇଲି ସଙ୍ଗେ କୁହୁ…
ଗାଁର୍ ଖଲା ହେଉଥିଲା ଗହଲ୍ ଚହଲ୍ ,ହମ୍ବା ରଡି ଦେଉଥିଲା । ଖିଲ୍ ଖିଲେଇ ହସୁଥିଲା ଇ ଖଲା ବାଏର୍,ଦିନେ ସେଠାନେ ଖୁଟି ଗାଡି ବଲଦ୍ ଫାନ୍ଦି,ଧାନ୍ ମଡଉ ଥିଲା ହଲିଆ ପିଲା। ବେଲ୍ ଥାଉଁ ଥାଉଁ କାଟି ଆନସି ଧାନ୍ ଅଧା ଅଧା,ଗଦଉ ଥିଲା ଧାନ୍ ଗଦା ଗଦା ଦିଶୁ ଥିଲା ସୁନାମୟେ ଖଲା। ତାର୍ ପାଶେ ଥିଲା କଣ୍ଟା ଫୁଟି ଥିଲା ପଦମ୍,କଇଁ,ଦିଶୁ ଥିଲା ଆମର ଗାଁ ସୁନ୍ଦର। ନା ନା ପ୍ରକାରର ପାନି…
ସଥେଁ ଛୋଟ୍ ଟେ ହେଲେଁ ବିବଢା ଭଲ୍ ଲାଗ୍ ସି ମୋର୍ ଗାଁଅଜା ପଏନ ଅଜା ଦିନୁଁରହିଯାଇଛେ ସେ ନାଁ । ଗୁଡି ଭାଡ଼ି ଦେ ଦେବତାଚାରିହ୍ କୁତି ଫଏଲି ଅଛନ୍ ଗାଁ ନୁଁଯେତେ ଦୁରେ ଥିଲେ ବିସାଁଗ ସରସା ନାଇଁ ଯାଏ ମନୁଁ। ଛୁଆ ମାନକର ଖେଲକୁଦ୍ମନେ ନାଇଁ ହୁଏ ପାସରିମୋର୍ ଗାଁ ମୋର୍ ସପନ୍ସଥେଁ ମତେ ଧରିଥିସି ଆବରି। ପାଖର ପାଞ୍ଜର୍ ଲାଗେ ଲସର୍ମିତା ମାହାର୍ସାଦ୍ କେତେ ନିଜର୍ଦୁଃଖ ସମିଆଥିଁ ନୁରାନାଇଲାଗେଁହଁଇ ଯାଏସନ୍ ହାଜର୍।…
ମୋର୍ ଗାଁ, ସବୁଥୁ ମିଠାମତେ ତାର ନା,ତାର୍ ମାଟି ଧୂଲିଂ ଗଢ଼ା ମୋର୍ ଜୀବନ, ଯେନ୍ତା ଗଢିଛେ ମୋର୍ ମା,,ଗାଁ ଟା ଲାଗସି ନିଜର୍ ରାଏଜ୍ଘର୍ ଟା ନିଜର୍ ମହଲ୍,ଗାଁ ର ଚାରିକୁତିର୍ ନିରମଲ୍ ପବନ୍ନଦୀନାଏଲ ଗଢିଛେ କରି ସବଲ୍,,ତାର୍ ଛାତି ଥି ପାହା ଦେଇଶିଖିଛେ ମୁଇଁ ଚାଲି,ସାଙ୍ଗ୍ ସାଥି ର୍ ମେଲେ ହୁମୗ ବୗଲି ଆରୁଲୁକଲୁକାନି ଖେଲିଛେ ଗାଁ ର୍ ଖୁଲି,,ନିଜର୍ ଗାଁ ଟା ସରଗ୍ ପୁର୍ ଲାଗସିନିଜେ ଆଏ ଗୁଟେ ପରୀ,ତାର୍ ସୁଖ୍ ନୁ…
ଗାଁ ଟା ମୋର୍ କେଡେ ସୁନ୍ଦର୍ନୁହେଁ ସେ ବଡ୍ ଟେ ଗାଁହୁମା ଧମା ପାଖେ ଆଏ ସେଟାଡକରା ତାର୍ ନାଁଝାର୍ ଜଙ୍ଗଲ୍ ଗଛ୍ ପତର୍ଘେରି ରହିଛେ ତାହାକେକେଥିନି କେତେ ନୁରା ଲାଗ୍ସି ମତେମୋର୍ ସେ ଗାଁ କେଆମ୍ କେନ୍ଦୁ ଡୁମେର୍ ଚାର୍ମିଲ୍ସି ଯାହାକେ ଯେତେଜଙ୍ଗଲିଆ ବଲି କେତେ ଗରବ୍କର୍ସଁ ମୁଇଁ ସତେକେଥିନି ନିର୍ମାୟା ଆନ୍ ଆମର୍ଗାଉଁଲିଆ ଲୋକ୍ ମାନେଇ ସହରିଆ ଲୁକେ ସରି ନାଇଁ ହୁଅନ୍କେଭେ ତାଁକର୍ ଠାନେକାହାର୍ ଛିଡ୍ଲା କାହାର୍ ପୁଡ୍ଲାସେମାନେ ନାଇଁ କରନ୍କବାର୍ ବୁତା…
