ଦଶମାସ ଗର୍ଭେ ଧରି ସନ୍ତାନ କୁଦେଇଥିଲା ପରିଚୟପାଦେ କଣ୍ଟାଟିଏ ଫୁଟିଗଲେଝରି ଯାଉଥିଲା ଆଖିରୁ ଲୁହ llଦୀପଶିଖା ପରି ନିଜେ ଜଳି ଜଳିକରୁଥିଲା ସିଏ ଆଲୋକ ପ୍ରଦାନତ୍ୟାଗ ସଂଘର୍ଷ ବଳିଦାନସର୍ବ ଉତ୍ସର୍ଗୀତ ଥିଲା ତା ଜୀବନ llମାନଅଭିମାନ ଲହୁଲୁହ ଇଛାବାଞ୍ଛାସବୁ ଲୁଚାଇ ସେ ହୃଦୟ ଭିତରେନିଜକୁ ନିଜେ ସଂକୁଚିତ କରିରହିଥିଲାଆପଣା ପୃଥିବୀରେ llଅତୀତଟା ସମ୍ମୁଖ ରେ ହୁଏ ଉଦ୍ଭାସିତହୃଦୟ ଟା ବେଦନାରେ ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତନିଜ କର୍ମ କୁ ଆଦରି ଆଜି ଶୂନ୍ୟହସ୍ତ , ଦୁଃଖ ବେଦନାରେ ହୃଦୟ କ୍ଷତାକ୍ତ…
ବାପା ମା ସ୍ନେହ ଛୁଆ ପାଉନାହିଁଯଦି ହଷ୍ଟେଲରେ ଦିନ କାଟୁଛି…..ମା ପଣତକାନି ମିଳିପାରୁ ନାହିଁମା ଯଦି ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧୁଛି…..!! ଅଜା ଆଇ ଗପ ଶୁଣିପାରୁ ନାହିଁଛୁଆ ମୋବାଇଲ ଖେଳୁଛି…..ମା ହାତ ରନ୍ଧା ଭଲ ଲାଗିବ ନାହିଁଅନଲାଇନ୍ ରେ ଖାଦ୍ୟ ଆସୁଛି…..!! ପୁଅ ବୋହୂ ସେବା ମିଳିବ ନାହିଁପୁଅ ବଡ ଚାକିରି କରିଛି…..ବାହାନା ଦେଖେଇ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ସାଥେବିଦେଶରେ ଦିନ କାଟୁଛି….!! ଭାଇ ଭାଇ ମଧ୍ୟେ ଝଗଡ଼ା ଲାଗିବଯଦି ମାଇପ ବୁଦ୍ଧିଆ ହୋଇଛି…..ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସମ୍ପର୍କ ଭଲ ହବ…
ବିସ୍ତରଣଶିଳ ଇତିହାସର ଡାଳ ପତ୍ରକୁମାଟିରେ ଗୁଞ୍ଜିଦେଇକଳା ଘୁମର ସେଇ ଆକାଶର ବେଣୀରେଚମକୁଥାଏ ଚିକମିକ୍ ବିଜୁଳୀବର୍ଷା ଝରିଗଲା ପରେ ପବନର ଆଉ ପ୍ରାଣ କାହିଁ??ସକଳ କ୍ଳାନ୍ତିକୁ ଭୁଲି ଘୂର୍ଣିବାୟୁରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହେବା ପାଇଁ!!ଛୁଇଁ ବାକୁ ପାହାଡ଼, ଝରଣା, !!ଆଉ ସବୁ ଦିଗ୍ ବଳୟ…..??ଜହ୍ନ ମାମୁଁ କୁ ତୋଳି ଆଣିଛାତିରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିବାର ଇଛା!ଝାଉଁ ବଣର ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିସମ୍ଭବତଃ ତାକୁ ପାଇ ଯିବାର ପ୍ରେମାଞ୍ଜନ! ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାର ଟହଟହ ହସବେଳେ ବେଳେ ଉପହାସ ଭଳି ମନେ ହୁଏତା…
ହେ କଳାବଦନ କମଳ ନୟନଘେନ ମୋ ମାଗୁଣି ଥରେନୀଳସିନ୍ଧୁବାସୀ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମରାଶିଆଶ୍ରା ଦିଅ ଚରଣରେ। ଜୀବନ ଜାତକ ଲେଖିଲ ପ୍ରଭୁ ହେସୁଖ ଛାଇ ପଡେ ନାହିଁଦୁଃଖୀଟିଏ ବୋଲି ମନ ଊଣା କେବେକରି ନାହିଁ ଭାବଗ୍ରାହୀ। ଡ଼ରିଗଲ ପ୍ରଭୁ କାଳିଆ ସାଆନ୍ତସୁଖର ମୋହରେ ଜଡ଼ିଭୁଲିଯିବି କାଳେ ତୁମ ଜପାମାଳୀମାୟା ଅନ୍ଧକୂପେ ପଡ଼ି। ଦୁଃଖର ଥାଳକୁ ଦେଇଛ ଧରେଇଦିବାନିଶି ଭଜୁଥିବିକଳାବଦନ ମୋ କମଳ ନୟନତୁମ ନାମ ଗାଉଥିବି। ଷାଠିଏ ପଉଟି ଭୋଗକୁ କାଳିଆକରିବିନି କେବେ ଆଶାଟଙ୍କ ତୋରାଣିରେ ଶୋଷ ମୋ…
ଲୁହ ମୋର ଯେତେ ନିଜରକେହି ନୁହେଁ ଆଉ ସେତେ ଆପଣାର ଭାଇ ବନ୍ଧୁ ଯେତେ ସଖା ସହୋଦରକେତେବେଳେ ଆତ୍ମୀୟ ତ’ କେତେବେଳେ ଲାଗନ୍ତି ପର ଲୁହ ଏକା ଯିଏ ପ୍ରିୟ ମଧ୍ୟରେ ମୋର ହୁଏ ଗଣାସୁଖରେ ହେଉ କି ଦୁଃଖରେ ହେଉମନ କରେ ନାହିଁ କେବେ ସେ ଉଣା ଲୁହ ମୋର ଝରୁଥାଏ ଚିରସ୍ରୋତା ପରିଦୁଃଖରେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ଦୁଇ ଆଖିରୁଯାଏ ସେ ବାହାରି ସୁଖରେ ସୁଖି ହୋଇ ଆତ୍ମହରା ହେଲେମୋ ଖୁସିରେ ଖୁସି ହୋଇ ସିଏ…
ତୁମେ ଗଲାପରେଲାଗେ….ଏ ସହର ମିଛମିଛ ସବୁ ସଖାସୋଦରଅଜଣା ଏ ରାସ୍ତା ଘାଟଭୂଲିଯାଇଅଛି ଘରର ଠିକଣାଚାଲୁଅଛି ଅସରନ୍ତି ବାଟ।ପାଦରେ ମୋ କଣ୍ଟା ଟେ ବାଜିଲେରକ୍ତ ଝରୁ କି ନ ଝରୁତୁମ ହୃଦୟକୁ ଢାଙ୍କି ଦେଉଥିଲେଶତ ଶତ ଆଶଙ୍କାର ବାଦଲବର୍ଷା ହୋଇ ନିଗିଡ଼ି ପଡୁଥିଲେତୁମ ଆଖିର କଜ୍ଜଳ କୁ ଧୋଇ ।ହାୟଅତିକ୍ରାନ୍ତ ସମୟର ଧାରାବହମାନ ସ୍ରୋତରେକେମିତି ଭାସିଯାଇ ପାରିଲକୁଟାଖିଅଟିଏ ପରି ।ନା ଆଉ ଦୁଃଖଯାକ କାହିଁକିତୁମ ସହ ବାଣ୍ଟିବି ଯେତୁମେ ତ ଆକାଶର ତାରା.।ତୁମେ ବରଂ ଭଲଥାଅଜୁଳୁଜୁଳୁ ଦେଖୁଥାଅହସୁଥାଅ ଅବା…
ଲଖେ ଗାଏଲ୍ ହଜାରେ ଝକର୍ଖାଇଥିଲେ ବି !ତାର୍ ମୁହଁ ର ହସିଁ ଦେଖି ନେଲେଁସବୁ ଯାଏସି ମୁଇଁ ଭୁଲି। ତାର୍ ଏକା ଖଣିଆ ଖଣିଆ କଥାମନକେ ନେସି ଘିନିସଥେଁତ ତାର ଇ ପହେଲା କଥା ତଆଏ ଆମର ଭାଷାର ବୁଲି । ତାର୍ ଗେଲେହି କାନ୍ଦିବା ବା ଡାକ୍ ଥିଁସମିଆ ମୋର ଯାଏସି ସରିସଥେ ସମିଆ ଯାଏସି ସରି। ତାର ଅଲଝଟ୍ ପନ୍ ଟାବିହି ଦେଇଛେ ଗଢିମାଁ ଠାନୁ ବୁଆ ଏକା ତାର୍ ନିଜର୍ଠିକ୍ ପାରିଛେ ପଢି…
ମାତା ପିତା ଠାରୁ ନାହିଁ ବଡ ଗୁରୁନଭ ଧରା ପରି ମନ ।ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଜ୍ଞାନ କରି ଆହରଣଜୀବନକୁ କର ଧନ୍ୟ। ବିଶାଳ ହୃଦୟ ଉଦାର ଆଳୟଅମୃତ ସାଗର ସମ।ପ୍ରତିଦାନ ତାଙ୍କ ଦେଇ କି ପାରିବସୁଝି ପାରିବ କି ଋଣ। ବହୁ ଦୁଃଖ ସହି ପାଆନ୍ତି ସନ୍ତାନପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଶିଷ ନେଇ।ତାଙ୍କୁ ପାଲି ଥାନ୍ତି ଅତି ଯତନ ରେନିଜ ମାଂସ ରକ୍ତ ଦେଇ। ଛୋଟ ରୁ ବିରାଟ କରିଥାନ୍ତି ସତଅବ୍ୟକ୍ତ ବେଦନା ସହି ।ଆଶା ରଖିଥାନ୍ତି ବୃଦ୍ଧା କାଳେ…
କ’ଣ ଅଧିକା ମାଗିଲି ଯେ ଭୁଲ୍ ହେଇଗଲା ମୋର ସ୍ୱପ୍ନଟିଏର ପରିଧି ଭିତରକୁଡାକି ଆଣୁଥିଲି ଏକା ଏକା କେତେ ଆଉ ସ୍ୱପ୍ନର ଘାସ ଗାଲିଚାରେ ଚାଲିଥାଆନ୍ତି ଶିଶିର ଭିଜା ସବୁଜ ଅଧା ବତୁରା ଭୁଇଁ ଉପରେ ଝୁଣ୍ଟି ହୋଇ କାଳେ ପଡିଯିବି ସେଇଥିପାଇଁ ତସଂବେଦନା ଆଉ ସୌହାର୍ଦ୍ଦର ହାତ ଟିକେ ଧରିବସିଲି ବାସ୍ତବରେ ନୁହେଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ନାଁ ନାଁ ଚିନ୍ତା କରନା ଜମା ଶୀତ ରାତିଟା ପାହିଗଲା ଏମିତି ତୁମ ବିନା ଅନୁମତିରେ ସ୍ୱପ୍ନ ରାଇଜକୁ ତୁମକୁଟାଣି…
ଚାଲୁଛ ଚାଲୁଛ ଅନାଦି କାଳରୁଚାଲିବା ତୁମରି କାମ,ଶିଳାଲେଖ ଅବା ହେଉ ତାଳପୋଥିସେବେଠୁ ନାହିଁ ବିରାମ lକାଗଜ ପୃଷ୍ଠାରୁ ବୈଜ୍ଞାନିକ ସୃଷ୍ଟିଲେଖାଯନ୍ତ୍ର ସରଞ୍ଜାମ,ସଲାମ୍ କଲମ ସଲାମ୍ ll ଗୀତା ଭାଗବତ ଛାନ୍ଦ ଚଉତିଶାମାଳିକା ପୋଥି ପୁରାଣ,ରସମୟ ଗୀତ କାବ୍ୟ ଉପନ୍ୟାସଭଜନ ଆଉ ଜଣାଣ lହୃଦୟର ବାର୍ତ୍ତା ସନ୍ତର୍ପଣ ଚିତ୍ତକେଇ ପଇସାର ଦାମ,ସଲାମ୍ କଲମ ସଲାମ୍ ll ସତ୍ୟର ନିର୍ଘୋଷ ଲେଖନୀ ଚାଳନାଶରୀରେ ସଂଯୋଗୀ ପ୍ରାଣ,ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟେ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଭରିଛଦୁର୍ବଳରେ ସାହା ପଣ lନିର୍ଭୀକ ଦାମ୍ଭିକ ନିରପେକ୍ଷ ମୂର୍ତ୍ତିଶାଣିତ ତୁମରି…
