ଆମ ଗାଆଁ ନଈ ତୁମ ଗାଆଁ ଦେଇଯାଆନ୍ତା କି ସତେ ବୋହିନଉକାଟି ଧରି ନିଇତି ଆସନ୍ତିବଣିକ ସଜେଇ ହୋଇ ନଈକୂଳ ଆଡେ ତୁମେ ବି ଆସନ୍ତଗାଧୁଆ ବାହାନା କରିଭେଟାଭେଟି ପୁଣି ହୁଅନ୍ତା ସେଇଠିଗପସପ ମନଭରି କାନର ଝୁମୁକା ପାଦର ପଇଁରୀଯଦି ଘାଟେ ଯାଏ ହଜିପାଣିରେ ବୁଡିକି ଖୋଜିକି ଦିଅନ୍ତିନିଜକୁ ଲଗେଇ ବାଜି ଡଙ୍ଗାରେ ବସେଇ ବୁଲେଇ ନିଅନ୍ତିଧୀରେ ଧୀରେ କାତ ମାରିକଳାମେଘ ଦେଖି ଡରି କି କୁହନ୍ତଚାଲ ଯିବା ଆମେ ଫେରି ନଈ ଗଡି ଯାଏ ଦୂରକୁ…
କବି…ଡାକ୍ତର ମୋ ହୃଦୟରେ ଅନେକ ପୀଡା !ଡାକ୍ତର…କେବେ ଠୁଁ?…… ବର୍ଷ ମାସ ଦିନ ଦଣ୍ଡ କିଏ କ’ଣ ମନେ ରଖେ ?……ତଥାପି କିଛି ତ ମନେଥିବ?……ହଁ ମନେ ଅଛି ସେଦିନ କେବଳ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସ ହିଁ ଉଠୁଥିଲାଆଖି ଜକେଇ ଉଠିଲା…ଓଠ ଶୁଖି ଯାଉଥିଲା…ଆଉ କାହିଁଶୂନ୍ୟତା ମାରି ଗୋଡାଉଥିଲା !……ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଏତେ ସବୁ ମନେ ରଖିଛନ୍ତି ତ !……ମନେ ହିଁ ତ ରଖିଛି…ତେଣୁ ବୋଧେ ହୃଦୟରେ ପୀଡା……କିଛି ବଦଭ୍ୟାସ…ପାନ ଗୁଟ୍ଖା ବିଡ଼ି ସିଗାରେଟ ମଦ……ହା..ହା..ଡାକ୍ତର !କିଏ କହିଲା ବଦଭ୍ୟାସ ?ସେମାନେ…
କଳା ରେତୋ ରଙ୍ଗ ଦେଖିକିଏ ନାକ ଟେକେକିଏ କରେ ଗଳା ମାଳାରେକଳା ରେ ।କଳା ରେବିଦ୍ୟାଳୟ କାନ୍ଥେନେସି ହୋଇ କେବେଶିଖାଉ ବଞ୍ଚିବା କଳା ରେକଳା ରେ ।କଳା ରେରାତି କୁ ସଜେଇତୋହରି ରଙ୍ଗରେଜହ୍ନ ହସାଉଛୁ ମେଳା ରେକଳା ରେ ।କଳାରେଯିଏ କରେ ଗର୍ବତାକୁ କରୁ ଖର୍ବବୁଡାଇ ତାହାର ଭେଳାରେକଳା ରେ।କଳା ରେତୁ ଯଦି ନ ଥାନ୍ତୁସୁନ୍ଦର ନଥାନ୍ତାଦୁନିଆ ଟା ଶୂନ୍ୟ ଖଳା ରେକଳା ରେ । ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ମହାଳିକପାଖର, ଅନନ୍ତପୁର, ସୋରୋ, ବାଲେଶ୍ଵର୯୩୨୪୩୯୯୫୧୮
ମୁଁ !ଏକ ସର୍ବନାମସସାଗରା ଧରିତ୍ରୀର ।ପ୍ରତିନିଧି,ଏ ସମାଜର ।ତୂର୍ଯ୍ୟନାଦଏକ ଚେତନାର ।ଆବିଷ୍କାରକବିଶ୍ଵବୋଧର ।ତିତିକ୍ଷାସଦାଚାରର ।ଅସୂୟାପ୍ରବଣତାର ।ଅସ୍ମିତାନିଜ ସତ୍ତାର ।ଅନୁଭବଘଟଣା କ୍ରମର ।ପ୍ରତିଜ୍ଞାକାର୍ଯ୍ୟ କାରଣରସାମର୍ଥ୍ୟମୋ କର୍ତ୍ତାପଣର।ଅନିର୍ବଚନୀୟ ପିଣ୍ଡରପ୍ରତୀକଏକ ଶକ୍ତିରଚିତ୍ରକଳ୍ପଏକ ଚିତ୍ରିତ ବିଶ୍ଵର ।କବିଟିଏଜନଜୀବନର।ଚିତ୍ରକରଆଗାମୀ କାଲିର।ମୁ ମୋର ପରିଚୟଏକ ସୀମିତ ଦୃଷ୍ଟିର । ଡଃ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣମୟୀ ଜେନା ଖୁଣ୍ଟିଆବରେଇପାଲିସମ୍ବଲପୁର
କଲମ ହିଁ ମୋ ଜୀବନକଲମ ହିଁ ବୁଝେ ମୋର ମନର ଭାବସେ ହିଁ ଜାଣେ ମୋର ଅଝଟିଆ ସ୍ବଭାବଦିଏ ନାହିଁ କେବେମତେ ସିଏ ଯେ ବିରତିତାରି ଆଦେଶେ ମୁଁ ଯେ ଲେଖେଦିନ ଓ ରାତିମୋଆଗରେ ସେ ପରା ହସିହସି ଚାଲେମୋ ମନର ଭାଷାକୁ ସେ ନିର୍ଭୟ ରେଖୋଲେନିର୍ଜିବ ଖାତାଟି ମୋର ପଡିରହି ଥାଏକଲମଟି ମୋର ତାକୁ ଜୀବଦାନ ଦିଏକଲମ ହିଁ ମୋର ଜୀବନକଲମ ହିଁ ମୋର ସାଧନକଲମ ହିଁ ମୋର ସ୍ବପ୍ନକଲମ ଟି ମୋର ଅମୂଲ୍ଯ ରତ୍ନଭାବନା…
ଆସ,ଗାଇ ଯିବା ଜୀବନରଆତ୍ମୀୟ ଆଳାପମନ, ବନ, ଉପବନଚେତନାର ନନ୍ଦନକାନନଉପରେ ନୀଳ ଆକାଶ,ଛୁଇଁଯିବା ତାରାର ମେଖଳା ॥ ସତ୍ୟ ଓ ସ୍ୱାଧୀନତାଲୋଡ଼ା ଆଜି ଆଲୋକର ରଶ୍ମିତାଳ ଦେଇ ସମୟର ସୁରେଆଜି ବ୍ୟାକୁଳ ପ୍ରାଣରେ॥ ଲଗାଇଲା କିଏ ଏଇ ମାୟାକେବଳ ଟିକିଏ ହସ ଲୋଡ଼ା ମୋରଆଲୁଅ ଅବା ଅନ୍ଧାରରେଆସିବକି କେବେଅମୃତର ଆସ୍ଵାଦନେପରିତୃପ୍ତ ପ୍ରାଣ ମୋରଆକ୍ତା ମାକ୍ତାଫୁଲରେ ଗଢ଼ା କବିତାସମବେଦନା ଦେଇଝାଳର ବାସ୍ନାରେ,ହୃଦରେ ଜାଗୁ ସତ୍ୟର ସ୍ପନ୍ଦନସ୍ମୃତିର ବେଳାଭୂମି ପରେ ॥ କେତେବେଳୁ ଆସ୍ଥାନଜମେଇ ବସିଛିତୁମ ଦେହର ଆଲବମ୍ ପରିଶବ୍ଦ ଟିଏ…
ମାଆର ଗର୍ଭରେ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେଯେବେ ଆମେ ବଢୁଥିଲେ,ନର୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁକିପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲେ…. ଅନ୍ଧାର ମଧ୍ୟରେ ନବ ଯାତ ଶିଶୁକରୁଥିଲା କୁଆଁ କୁଆଁ,ଏ ନର୍କ ମଣ୍ଡଳୁ ଉଦ୍ଧାର ପ୍ରଭୂ ହେହୁଅ ପ୍ରଭୂ ମୋତେ ସାହା… ପ୍ରଭୂ ଆସିଥିଲେ ଡାକ ଶୁଣିଥିଲେକହିଥିଲେ ଗୋଟେ କଥା,ନର୍କରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଦେବି ତୋତେମାନିବୁ ଯଦି ମୋ କଥା… ନର୍କରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଦେବି ତୋତେମୁକ୍ତି ତୋତେ ଦେଇଦେବି,ମହାମନ୍ତ୍ର ଦେବି କରିଥିବୁ ଯପଡାକିଦେଲେ ଆସିଯିବି…. ଭକ୍ତର ଦୁଃଖ ଦେଖି ମହାପ୍ରଭୁହୋଇଥିଲେ ଆବିର୍ଭାବ,କାନରେ ତାହାର ଦେଲେ…
ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ମୁଁ କେବେ ବି ଖୋଜିନିକାହିଁକି ବା ଖୋଜିବି ?ସିଏ ତ ମୋ’ ଭିତରେ ଜନ୍ମରୁ ଅଛନ୍ତିଶେଷ ନିଃଶ୍ବାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିବେ…! ମୁଁ ଦେଖିପାରେ ତାଙ୍କୁ :ଏଠି ସେଠି ସବୁଠି,ଛୁଆର ହସରେ,ଅଳିଆ ଗଦାରୁ ଜରି ଗୋଟାଉ ଥିବାଗନ୍ଧିଆ ହାତ ପାପୁଲିରେ…! ଈଶ୍ୱର ଅଛନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣିଛିଅତ୍ର ତତ୍ର ସର୍ବତ୍ର,ଦେଖି ପାରୁନାହାଁନ୍ତି ଯେଉଁମାନେଥାଇପାରେ କିଛି ଚକ୍ଷୁ ଦୋଷସେମାନଙ୍କ ଦୃଶ୍ୟ ରେଟିନାରେ…! କାନ୍ଦୁଥିବାର ଦେଖିଛି ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁଜରାଶ୍ରମରେ,ଧାଡ଼ିରେ ପଡିଥିବା ଖଟିଆ ଉପରେ,ଦିନରାତିର ହିସାବ ନଥାଏ ଯେଉଁଠିଈଶ୍ୱର ପରା ସେଇଠି ଥାଆନ୍ତି !…
ସଭ୍ୟତା ସହିତ ସଂସ୍କୃତିକୁ ମଣିଷ ଯେବେ ନ ମାନଇପରିବେଶ ସହିତ ପ୍ରକୃତି ମଧ୍ୟ ବିପରୀତ ମୁଖି ହୁଅଇ ସମୟର ଗତି ଆଗକୁ ବଢିବାନିତି ତାହା ଆଗକୁ ବଢଇ ସମୟ ସହିତ ଓତଃପ୍ରୋତ ଭାବେଆଧୁନିକତା ହୋଇଛି ଯୋଡେଇ ଖାଦ୍ୟ ପାନୀୟ ସହିତ ବଦଳି ଗଲାଣି ମଣିଷର ରହଣି ସହଣିଆଧୁନିକତାର ଛାପ ଏମିତି ପଡିଛି ପରମ୍ପରାକୁ ଭୁଲି ସେ ଆପଣେଇଛିନୂତନ ଚାଲି ଚଳଣି ସବୁ ଠିକ୍ ହେଲେ ସୀମାରେଖା ଭିତରେଆଧୁନିକତା କେବେଠୁ ହେଲାଣି ସାମାଜିକ ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଆଉ ମାନସମ୍ମାନର ଉର୍ଦ୍ଧରେ…
