श्रेणी: ଓଡ଼ିଆ କବିତା

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଖାଦ୍ୟ ନଷ୍ଟ କରୁଥିବାମଣିଷ ହେ ଯାଅ ଦେଖି,ତୁମ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଉଛି ଯିଏସିଏ କେତେ ବଡ଼ ଦୁଃଖି l(୧)ଗ୍ରୀଷ୍ମରେ ଖୋଜେନି ଶୀତଳତା ପୁଣିବର୍ଷାକୁ ଭଲ ସେ ପାଏ,ଶୀତ କାକରରେ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେକ୍ଷେତପରେ ଖଟୁଥାଏ l(୨)କୀଟ ଠୁ ପତଙ୍ଗ ଅବା ସରୀସୃପସଭିଙ୍କୁ ଆଦରି ନିଏ,ମାଟିପରି ଧୌର୍ଯ୍ୟ ହୃଦୟରେ ଭରିସୁନାର ଫସଲ ଦିଏ l(୩)ଝାଟିମାଟି ନଡ଼ା ଛପର ଘରଟେସେଠି ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜି ସୁଏ ,ସ୍ଵପ୍ନରେ ଗଢେ ସେ ସୁନାର ମହଲସ୍ୱପ୍ନରେ ସେ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ l(୪)ସାହସ ପାଏନି ଦେଖିବାକୁ…

କଲମ ହେ !ତୁମ ଚରଣେ ମୁହିଁପ୍ରଣମୁଛି ବାର ବାରଘେନାକର ମୋରଭକ୍ତିପୂତ ଅର୍ଘ୍ୟହେ କଲମ ପରିବାର ।ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତିବଲମଠୁ ବଳିକଲମ ଯେ ଶକ୍ତିଶାଳୀଦୂର କରି ସବୁଅର୍ଗଳ ରାଜିଝରିପଡୁ ପଦାବଳୀସେ ପଦାବଳୀରେଫୁଟିଉଠୁ ଆଜିସମାଜର ଚଉପାଶଦୂର ହୋଇଯାଉଉତ୍କଟ ପୀଡାସମୟର ରାହୁଗ୍ରାସବିଶ୍ବମୁକ୍ତିର ଶୁଭ୍ରଜଳରେଅବଗାହୀ ପ୍ରତିପ୍ରାଣଉଚ୍ଚ ଓଁକାରେଦୀପ୍ତକରରେଚେତନାର ଜାଗରଣଭାଙ୍ଗିଦିଅ ସବୁଶୋଷଣ କଷଣଆନ୍ୟାୟର ଅମାନିଶାଦେଖାଅ ତୁମରଶକ୍ତି ଅପାରନବ ସୃଷ୍ଟିର ଦିଶା ।ମନେପଡେ ଆଜିଚିର ଦୁର୍ବାରଗୋଦାବରୀଶଙ୍କ କଥାଯିଏ ଲେଖିଥିଲେକଲମ ମୁନରେଜାତି ପରାଣର ବ୍ୟଥାକହିଥିଲେ ଦିନେ“ଅତି ଆପଣାରବନ୍ଧୁହେ ମମଅତି ବିଶ୍ବାସୀ ସଖାତୁମର ତୀକ୍ଷ୍ଣମୁନରେ ଫୁଟିଛିକେତେ ମୋର ମନଲେଖା “ଆସ…

ବିଶ୍ବ ବିଜୟୀଚିର ଅମଳିନନବ ଚେତନାର ରବିହେ ମୋର ମାଟିର କବିଆଗାମୀ କାଲିରପ୍ରାତଃ କାକଳୀନବଜାଗରଣ ହବି ଉଦୟ ଅରୁଣଆଭା ପ୍ରଦାୟକଅସ୍ତ ମାର୍ତ୍ତଣ୍ଡ ତେଜମସୀର ଫଳକେଚିତ୍ରିତ କରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଲ କାର୍ଯ୍ୟ ତୁମେ ବାଲ୍ମୀକୀରଚନା କରିଲମାନବବାଦର ଗୀତସଂସାରୀ ମଣିଷଆଜିବି ଗାଉଛିନିଜ ଜୀବନର ତତ୍ତ୍ବ। ମହାଭାରତରନୀତି ନୈତିକତାଜାବନର ଭାବାଦର୍ଶବର୍ଣ୍ଣନା କରିଲମଣିଷ ଙ୍କ ହିତେକୃଷ୍ଣ ଦ୍ଵୈପାୟନ ବ୍ଯାସ । ବ୍ୟାସଙ୍କୁ ଜାଣିଲେସାରଳା ଭଣିଲେପ୍ରାକୃତ ଭାଷାରେ ଗୀତସେ ଗୀତ କହିଲାଭାରତ ଅସ୍ତିତ୍ବବୁଝାଇଲା ସବୁ ସତ ସାରଳାଙ୍କ ଠାରୁଆଜିଯାଏ ଏଠିଅନେକ କବିଙ୍କ ନାମଶୁଣୁଛୁ, ପଢୁଛୁନୟନେ ଦେଖୁଛୁସଦା ଜାଜ୍ଜ୍ୱଲ୍ୟମାନ…

ଆମ ଗାଆଁ ନଈ ତୁମ ଗାଆଁ ଦେଇଯାଆନ୍ତା କି ସତେ ବୋହିନଉକାଟି ଧରି ନିଇତି ଆସନ୍ତିବଣିକ ସଜେଇ ହୋଇ ନଈକୂଳ ଆଡେ ତୁମେ ବି ଆସନ୍ତଗାଧୁଆ ବାହାନା କରିଭେଟାଭେଟି ପୁଣି ହୁଅନ୍ତା ସେଇଠିଗପସପ ମନଭରି କାନର ଝୁମୁକା ପାଦର ପଇଁରୀଯଦି ଘାଟେ ଯାଏ ହଜିପାଣିରେ ବୁଡିକି ଖୋଜିକି ଦିଅନ୍ତିନିଜକୁ ଲଗେଇ ବାଜି ଡଙ୍ଗାରେ ବସେଇ ବୁଲେଇ ନିଅନ୍ତିଧୀରେ ଧୀରେ କାତ ମାରିକଳାମେଘ ଦେଖି ଡରି କି କୁହନ୍ତଚାଲ ଯିବା ଆମେ ଫେରି ନଈ ଗଡି ଯାଏ ଦୂରକୁ…

କବି…ଡାକ୍ତର ମୋ ହୃଦୟରେ ଅନେକ ପୀଡା !ଡାକ୍ତର…କେବେ ଠୁଁ?…… ବର୍ଷ ମାସ ଦିନ ଦଣ୍ଡ କିଏ କ’ଣ ମନେ ରଖେ ?……ତଥାପି କିଛି ତ ମନେଥିବ?……ହଁ ମନେ ଅଛି ସେଦିନ କେବଳ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସ ହିଁ ଉଠୁଥିଲାଆଖି ଜକେଇ ଉଠିଲା…ଓଠ ଶୁଖି ଯାଉଥିଲା…ଆଉ କାହିଁଶୂନ୍ୟତା ମାରି ଗୋଡାଉଥିଲା !……ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଏତେ ସବୁ ମନେ ରଖିଛନ୍ତି ତ !……ମନେ ହିଁ ତ ରଖିଛି…ତେଣୁ ବୋଧେ ହୃଦୟରେ ପୀଡା……କିଛି ବଦଭ୍ୟାସ…ପାନ ଗୁଟ୍ଖା ବିଡ଼ି ସିଗାରେଟ ମଦ……ହା..ହା..ଡାକ୍ତର !କିଏ କହିଲା ବଦଭ୍ୟାସ ?ସେମାନେ…

କଳା ରେତୋ ରଙ୍ଗ ଦେଖିକିଏ ନାକ ଟେକେକିଏ କରେ ଗଳା ମାଳାରେକଳା ରେ ।କଳା ରେବିଦ୍ୟାଳୟ କାନ୍ଥେନେସି ହୋଇ କେବେଶିଖାଉ ବଞ୍ଚିବା କଳା ରେକଳା ରେ ।କଳା ରେରାତି କୁ ସଜେଇତୋହରି ରଙ୍ଗରେଜହ୍ନ ହସାଉଛୁ ମେଳା ରେକଳା ରେ ।କଳାରେଯିଏ କରେ ଗର୍ବତାକୁ କରୁ ଖର୍ବବୁଡାଇ ତାହାର ଭେଳାରେକଳା ରେ।କଳା ରେତୁ ଯଦି ନ ଥାନ୍ତୁସୁନ୍ଦର ନଥାନ୍ତାଦୁନିଆ ଟା ଶୂନ୍ୟ ଖଳା ରେକଳା ରେ । ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ମହାଳିକପାଖର, ଅନନ୍ତପୁର, ସୋରୋ, ବାଲେଶ୍ଵର୯୩୨୪୩୯୯୫୧୮

ମୁଁ !ଏକ ସର୍ବନାମସସାଗରା ଧରିତ୍ରୀର ।ପ୍ରତିନିଧି,ଏ ସମାଜର ।ତୂର୍ଯ୍ୟନାଦଏକ ଚେତନାର ।ଆବିଷ୍କାରକବିଶ୍ଵବୋଧର ।ତିତିକ୍ଷାସଦାଚାରର ।ଅସୂୟାପ୍ରବଣତାର ।ଅସ୍ମିତାନିଜ ସତ୍ତାର ।ଅନୁଭବଘଟଣା କ୍ରମର ।ପ୍ରତିଜ୍ଞାକାର୍ଯ୍ୟ କାରଣରସାମର୍ଥ୍ୟମୋ କର୍ତ୍ତାପଣର।ଅନିର୍ବଚନୀୟ ପିଣ୍ଡରପ୍ରତୀକଏକ ଶକ୍ତିରଚିତ୍ରକଳ୍ପଏକ ଚିତ୍ରିତ ବିଶ୍ଵର ।କବିଟିଏଜନଜୀବନର।ଚିତ୍ରକରଆଗାମୀ କାଲିର।ମୁ ମୋର ପରିଚୟଏକ ସୀମିତ ଦୃଷ୍ଟିର । ଡଃ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣମୟୀ ଜେନା ଖୁଣ୍ଟିଆବରେଇପାଲିସମ୍ବଲପୁର

କଲମ ହିଁ ମୋ ଜୀବନକଲମ ହିଁ ବୁଝେ ମୋର ମନର ଭାବସେ ହିଁ ଜାଣେ ମୋର ଅଝଟିଆ ସ୍ବଭାବଦିଏ ନାହିଁ କେବେମତେ ସିଏ ଯେ ବିରତିତାରି ଆଦେଶେ ମୁଁ ଯେ ଲେଖେଦିନ ଓ ରାତିମୋଆଗରେ ସେ ପରା ହସିହସି ଚାଲେମୋ ମନର ଭାଷାକୁ ସେ ନିର୍ଭୟ ରେଖୋଲେନିର୍ଜିବ ଖାତାଟି ମୋର ପଡିରହି ଥାଏକଲମଟି ମୋର ତାକୁ ଜୀବଦାନ ଦିଏକଲମ ହିଁ ମୋର ଜୀବନକଲମ ହିଁ ମୋର ସାଧନକଲମ ହିଁ ମୋର ସ୍ବପ୍ନକଲମ ଟି ମୋର ଅମୂଲ୍ଯ ରତ୍ନଭାବନା…

ଆସ,ଗାଇ ଯିବା ଜୀବନରଆତ୍ମୀୟ ଆଳାପମନ, ବନ, ଉପବନଚେତନାର ନନ୍ଦନକାନନଉପରେ ନୀଳ ଆକାଶ,ଛୁଇଁଯିବା ତାରାର ମେଖଳା ॥ ସତ୍ୟ ଓ ସ୍ୱାଧୀନତାଲୋଡ଼ା ଆଜି ଆଲୋକର ରଶ୍ମିତାଳ ଦେଇ ସମୟର ସୁରେଆଜି ବ୍ୟାକୁଳ ପ୍ରାଣରେ॥ ଲଗାଇଲା କିଏ ଏଇ ମାୟାକେବଳ ଟିକିଏ ହସ ଲୋଡ଼ା ମୋରଆଲୁଅ ଅବା ଅନ୍ଧାରରେଆସିବକି କେବେଅମୃତର ଆସ୍ଵାଦନେପରିତୃପ୍ତ ପ୍ରାଣ ମୋରଆକ୍ତା ମାକ୍ତାଫୁଲରେ ଗଢ଼ା କବିତାସମବେଦନା ଦେଇଝାଳର ବାସ୍ନାରେ,ହୃଦରେ ଜାଗୁ ସତ୍ୟର ସ୍ପନ୍ଦନସ୍ମୃତିର ବେଳାଭୂମି ପରେ ॥ କେତେବେଳୁ ଆସ୍ଥାନଜମେଇ ବସିଛିତୁମ ଦେହର ଆଲବମ୍ ପରିଶବ୍ଦ ଟିଏ…