श्रेणी: ଓଡ଼ିଆ କବିତା

ଭାବର ବଳିତାକୁହୃଦୟର ମାଟି ଦୀପରେ ସଜେଇଅନୁରାଗର ତେଲ ଭରିଶ୍ରଦ୍ଧାର ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳି ଦେଇପ୍ରୀତି ମୁରୁଜ ଉପରେଜାଳିଦେଲି ଦୀପଟିଏ। ଅପସରି ଯାଉମନର ଅନ୍ଧକାରସ୍ୱଚ୍ଛ ମନ ମନ୍ଦିରରେଆରାଧନା କରିବିସମାଜର ଅନ୍ଧାରଦୂରେଇବାକୁ। ସଭିଙ୍କ ପ୍ରାଣରେ ଜାଳିଦେବିଶ୍ରଦ୍ଧାର ଦୀପଶିଖାଦୂରୀଭୂତ ହେବ କପଟପଶାରଛଳନାପୂର୍ଣ୍ଣ କୁରୁସଭା, ଚକ୍ରବ୍ୟୁହର ଚିତ୍କାର,ମହାଭାରତର ମହାସଂଗ୍ରାମ। ଧରଣୀ ହସିଉଠୁ ମମତାରପରଶରେ,ପାପର ଅନ୍ଧାରଦୂରେଇ ଯାଉ ଗାନ୍ଧାରୀଙ୍କସେଇ ଆଶୀର୍ବାଦର ଝଲକରେ“ଅକ୍ଷୟ ହେଉ ପୂଣ୍ୟ ଜଗତେ ଧର୍ମର ହେଉ ଜୟ।” ଛଳନା, ଗର୍ବ, ଅହଂକାରର ମୁଖାକାଢ଼ି ଫିଙ୍ଗିଦେବାଅପହଞ୍ଚ ଇଲାକାକୁବୁଣି ଦେବା ସ୍ନେହ, ସରାଗର ବୀଜଧରିତ୍ରୀର ଓଦା, ବତୁରା…

ମୁହଁ ଖୋଲି ସିନା କହି ସେ ପାରୁନିଦିନୁଁ ଦିନ ପ୍ରୀତି ବଢ଼େ,ଅଧରକୁ ଚାପି ଭ୍ରୂଲତା ନଚାଇଅୟୁତ ଆଲେଖ୍ୟ ବାଢ଼େ |ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ କଥା ସରିଯିବଭାବନାରେ ଅନ୍ତ କାହିଁ !ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଥାଏ ଯେତିକି ଆନନ୍ଦପ୍ରାପ୍ତିରେ ମିଳଇନାହିଁ |ହୃଦୟର ଭାଷା ମନର ଭାବନାବୁଝଇ ପ୍ରୀତି ରସିକ,ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଜୀବନେ ମରୀଚିକା ସମଭରେ ଆଶାର ପୁଲକ |କେବେ ବାରିଦକୁ ଅବା ସମୀରକୁଦୂତ କରି ସେ ପଠାଏ,ପୁଣି କେବେ ଚନ୍ଦ୍ର ସାଥେ ଚକୋରକୁସାକ୍ଷୀ କରି ଝୁରୁଥାଏ |ମଳୟ ପବନ ତନୁ ଛୁଇଁଦେଲେଝରିପଡ଼େ ପ୍ରୀତି ମଧୁ,ମନେପଡ଼େ…

ସିଏପରା ଆମ ଦାରୁ ଦେବତାଯାହାଙ୍କ ଇଛାରେ ଜଗତ ଚାଲିଛିସିଏ ହର୍ତ୍ତା କର୍ତ୍ତା ଦୈବ ବିଧାତା ।ତା ପାଇଁ ସାଗରେ ଉଠେ ଜୁଆରମାଟିରୁ ଆକାଶ ଜଳ ସ୍ଥଳ ବାୟୁଆଲୋକ ସାଥିରେ ହୁଏ ଅନ୍ଧାର ।ଇଛାମୟଙ୍କ କୃପା ଅପାରସିଏ ଚାହିଁଦେଲେ ମାଟି ସୁନା ହୁଏସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ତା ନାଲି ଅଧର।ମାନବୀୟ ଲୀଳା ଲାଗିଛି ତା’ରଶହେ ଆଠ ଗରା ସୁନା କୂଅ ଜଳେସ୍ନାନ କରି ତାଙ୍କୁ ହୁଅଇ ଜରଅଣସରରେ ଘରେ ଥିଲେ ଠାକୁରସେବାୟତଙ୍କର ସେବା ଶୁଶ୍ରୂଷାରେନବ ଯୌବନକୁ ଦେଖେ ସଂସାର ।ଭାଇ…

ଦାନା ବାତ୍ୟା ଆସିଦାନା ଉଜାଡିଲାଚାଷୀ ବିଲ ମୁଣ୍ଡେ କାନ୍ଦେ,କମରଟା ଆଉସଳଖି ପାରୁନିଅଣ୍ଟାରେ ଗାମୁଛା ବାନ୍ଧେ ।ସବୁ ସପନ ତାହୋଇଗଲା ଚୂନାବୋହିଗଲା ନ‌ଈ ଧାରେ ,କାହାକୁ କରିବସିଏ ଆଜି ଦୋଷୀବିଧାତା ର ଦରବାରେ ।ସୁନା କ୍ଷେତ ତା’ରହସୁଥିଲା କେତେଆଜି ସେ ପାରୁନି ଦେଖି,ବିରସ ବଦନେଚାରି ଆଡେ଼ ଚାହେଁକେମିତି ହୋଇବ ସୁଖୀ ।ହାତ ଯୋଡ଼ି କହେକେଉଁଠି ପ୍ରଭୁ ହେରହିଗଲା ମୋର ଦୋଷ,ହସିବା ଆଗରୁକାନ୍ଦିବା ଆରମ୍ଭହୋଇଗଲା ସର୍ବନାଶ । ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ମହାଳିକପାଖର, ଅନନ୍ତପୁର, ସୋରୋ, ବାଲେଶ୍ଵର ୯୩୨୪୩୯୯୫୧୮

ମୋ ଅସ୍ଥିରତା ଓ ପାଗଳାମି କାରଣମୋ କ୍ଷୁଧାହୀନତା ଓ ଜୀର୍ଣ୍ଣଶିର୍ଣ୍ଣର କାରଣନା ମୋ ରକ୍ତପରୀକ୍ଷାରୁ ଧରାପଡୁଛି !ନା ମୋ ହୃତସ୍ପନ୍ଦନରୁ ଜାଣିହେଉଛି !ନା ମୋ ନାଡିରୁ ବାରି ହେଉଛି !ସବୁ ନିଦାନ ରିପୋର୍ଟ ପରିସର ମଧ୍ୟରେ ରହୁଛି।ତଥାପି, ମୁଁ କାହିଁକି ଅସୁସ୍ଥ ?ଡ଼ାକ୍ତର,ବୈଦ୍ୟ ଓ ମନୋବିଜ୍ଞାନୀ ହାତ ଟେକିଦେଲେଣି ଯେ,ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଭିନ୍ନ ଏକ ସନ୍ଦେହ ଉଙ୍କି ମାରିଲାଣି। ଆମ ଭଲ ପାଇବାକୁ ତମେ ଯେମିତି ଢାଙ୍କୁଣି ପକେଇଛମୁଁ ବି ଅପହଞ୍ଚ ଗୁମ୍ଫା ଭିତରେ ପାଉଁଶ କରିଦେଇଛି।ନା…

ପ୍ରେମପଥ ଭାରି ଖସଡ଼ା ରେ ବାବୁମାପି ଚୁପି ଚାଲୁଥିବୁ …..ଟଙ୍କା ସରିଗଲେ ବୁଦ୍ଧି ହଜିଯିବଶତ ବିଶ୍ବାସୀ ନୁହିବୁ ….. ମ୍ମାନ-ଶ୍ଵାସ-ସତ୍ୟ-ସ୍ନେହ ଚାରିଦିଗହୃଦମନେ ବହିଥିବୁ …..ବିଫଳେ ସଫଳେ ଅଧିର ନହୋଇସବୁ ସହି ବଞ୍ଚିଥିବୁ ….. ପ୍ରେମର ସାଫଲ୍ୟ ତ୍ୟାଗରେ ନିହିତକେବେ ଏହା ନଭୁଲିବୁ….ଚାଉଳ ରଖିଣୀ ହେବ ତ ଘରଣୀଏ ବିଶ୍ୱାସ ନ ହେଜିବୁ…. ଆତ୍ମ ଗରୀମା ଓ ଚିତ୍ତକୁ ସମ୍ଭାଳିବାର(ପରିବାର) ପାଖେ ରହିଥିବୁ …..ସୁଖ ଦୁଃଖ ଲାଗି ପ୍ରତିମୁହୁର୍ତ୍ତକେପାଖ କେବେ ନ ଛାଡ଼ିବୁ ….. ଜୟ ପରାଜୟ ସନ୍ଧିର…

ଫେରି ଆସନ୍ତା କି ମୋ ପିଲାବେଳସ୍ମୃତିରେ ବିସ୍ମୃତ ସେ ଧୂଳିଖେଳ। ଖରାଦିନ ଆମ୍ବତୋଟାର ମାଳଦୋଳି ଖେଳୁଥାନ୍ତି ବର ଓହଳ। ବରଷାରେ ଭିଜି ଡ଼ଙ୍ଗା ଭସାନ୍ତିପାଣି ଖେଳେ ପୁଣି ଯାଆନ୍ତି ମାତି। କଙ୍କି ପଛେ ପଛେ ଧରନ୍ତି ଛୁପିଫୁଲ ବଗିଚାରୁ ପରଜାପତି। ଗିଲିଦଣ୍ଡା, ବାଟି, ଠିକିରିପୁଆବୋହୁଚୋରି ପୁଣି ବରକନିଆ। କେତେ ରକମର ରୋଷେଇ କରିମିଛେ ମିଛେ ପେଟ ଖାଆନ୍ତି ଭରି। ସାଥୀ ମେଳେ ଯାଇ ନଈ, ପୋଖରୀଏ ତୁଠୁ ସେ ତୁଠ ଯିବି ପହଁରି। ବୋଉର ଆକଟ ବାପାଙ୍କ…

ହେ ସାଇ ଏଭବସାଗର କୁ ତୁମେତ ଆଣିଆଛ ,ସେଜରୁ ଉଠି ଆଖି ଖୋଲିଲେ ତୁମେତ ଦିଶୁଅଛ ll ମୋ ତୁଣ୍ଡରେ ତୁମନାମ ସର୍ବଦା ତୁମେତ ଜପୋଉଛ ,ତୁମ ଭଜନ , କୀର୍ତ୍ତନ ସବୁ ତୁମେତ କରାଉଛ ll ହେ ସାଇ ହେସାଇ ହୃଦୟରେ ତୁମେତ ରହିଅଛ ,ଯେତେ ବାଧା,ବିଘ୍ନ ଆସୁଛି ସବୁ ତୁମେତ ଉଦ୍ଧାରୁଛ ll ସେଥି ଲାଗି ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦ ତୁମେଭରି ଦେଇଛ,ସହଜ ସାଧନା କରିବା କୁ ତୁମେତ ଶିଖେଇଛ ll ସାଧା କାଗଜେ କଲମ…

ଅମାନିଆଁ ଝରଣା ଭଳି ଗଡ଼ି ଚାଲେ,ନିଶବ୍ଦ ନିର୍ବିକାର ଭାବରେ ବିତିଯାଏ ମୋ ପିଲାଦିନ ,କେତେ ଅଳି ଅଝଟ ବାଲି ଖେଳସବୁ କାଲି ପରି ଲାଗେ ହେଲେ ,ସମୟର ସ୍ରୋତରେ ବହିଯାଏ ମୋ ସେ ସୁନ୍ଦର୍ ଝାପସା ଅତୀତ ।।ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା ବୟସ ଟା ଖୁବ୍ ଧୀରେ ଚାଲେ,ଶଗଡ଼ ର ଚକ ଭଳି ଖୁବ୍ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ,ସେ ସମୟଟା କୁ ସେତେବେଳେ ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗେମାଷ୍ଟ୍ରେଙ୍କ ନାଲି ଆଖି ଭାରି ଅବୁଝା ସେ ଅଙ୍କ,କେମିତି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତା କି…

ସବୁ ଜଞ୍ଜାଳରୁ ମୁଠେ,ମୁଠେଯନ୍ତ୍ରଣା ସାଉଁଟି ,ଜିଇଁବାରେ ସତେ କି ଆନନ୍ଦ ,…!!!ଆହାଃ..ଅନୁଭବି ହିଁ ଜାଣେ । ମୋ କଥା ଶୁଣିତମେ କହିଥିଲଯନ୍ତ୍ରଣା କେବେ ଠୁପୁଣି ଆନନ୍ଦ ଦେଲା …??? କହିଲିଏଇ ଦେଖୁନ,ଯନ୍ତ୍ରଣା ମାନେ ସବୁ ଧୀରେ ଧୀରେଶୀତଳ ହେଲେଣିକେବେ ତ ନିଶ୍ଚେ ବରଫ ପାଲଟି ଯିବେ ।ଦୁଃଖର ରଡ଼ ନିଆଁ ରେଦର ପୋଡ଼ା ଦେହକୁଟିକେ ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶ ତମିଳି ପାରିବ …. ତମେ କହିଲସତେ ତ….ଆକାଶ ଛାତିରେ ବଉଦ ବିନୀରବ ଆଘାତ ଦେଇ ଚାଲିଥାଏତା ସହିତବିଜୁଳି ,ଘଡ଼…