ନିଃସ୍ଵାର୍ଥପର ମଣିଷ ଟେ ସିଏ କରେ ସଂଘର୍ଷ ଝଡକୁ ସାମ୍ନା, କା ସହିତ ତୁଳନା କରି ହେବ ନି ସେଇ ପରା ଖାଣ୍ଟି ସୁନା। ନିଃସ୍ଵାର୍ଥପର ମଣିଷ ଟେ ସିଏ ଖୁସିକୁ କରେ ବିଚରଣ, ଦୁନିଆ ଲୋକେ ଉଲ୍ଲାସେ ଥିଲେ ଝଲସୁ୍ ଥାଏ ତା ମନ। ନିଃସ୍ଵାର୍ଥପର ମଣିଷ ଟେ ସିଏ ବେଦନାକୁ ଚାପି ରଖେ, ନିଜର ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ସେ ଭୁଲି ଅନ୍ୟର ଯାଇ ଦେଖେ। ନିଃସ୍ଵାର୍ଥପର ମଣିଷ ଟେ ସିଏ ସଭିଙ୍କୁ କରେ ସମ୍ମାନ, ଅନ୍ୟ…
ନାରୀ ଆଉ ପୁରୁଷ….ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରା ର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵ ସତ…କିନ୍ତୁ …ଜୀବନରେ.. ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଭୂମିକା ରେ ଅଭିନୟ କଲା ବେଳେ.. ନାରୀ ର ମାନ ଅଭିମାନ ଭାରି ପଡ଼ିଯାଏ..,, ନାରୀ ସ୍ନେହମୟୀ..,, ପ୍ରେମ ନିର୍ଝରିଣୀ.. ,,ସହନଶୀଳା..,, ହେଲେ.. ନାରୀ ‘ମାନ ମୟୀ’ ସମ୍ମାନ ପ୍ରିୟା…,, ଦୁନିଆଁ ଆଖିରେ .. ନିଜର ମାନ ସମ୍ମାନ କୁ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରଖିବା ପାଇଁ.. ସେ ପୁରୁଷ ର ହାତ ଧରେ…,, ସେ ଦୁର୍ବଳା ନୁହେଁ ,,କିନ୍ତୁ ‘ଲତା’ ଟିଏ…
ମୁଁ ଅଙ୍ଗୁଳିମାଳ… ଶହେସାତ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଗଳାରେ ଲମ୍ବାଇ ଅନ୍ଧକାରେ ଖୋଜୁଛି ସ୍ୱର୍ଣାଭ ସକାଳ। ଅନ୍ୟର ଇଚ୍ଛାକୁ ହତ୍ୟାକରି ସ୍ୱଇଚ୍ଛାକୁ କରିଛି ଗଳାହାର ମାତ୍ର ଅଙ୍ଗୁଳିମାଳ ଲାଗେ ଏବେ, ସତେ ସହସ୍ରଭାର ବିଷୟ କଙ୍କାଳ। ଇଚ୍ଛା ମୋର ରକ୍ତାଭ ପଳାଶ ପୁଣି ରୌଦ୍ରଠାରୁ ଉଷ୍ମ ରକ୍ତମୁଖା ମୁଁ ନିଜ କାଳ ଖୋଜିବୁଲେ ନୂତନ ଅଗୁଂଳି ହତ୍ୟାକରି ମୁଣ୍ଡ ମାଳମାଳ। କାହାର ଏ କୁହୁକ ପରଶ ବନଭୂମି ଲଭୁଛି ଉଶ୍ୱାସ ଓଠରେ ଧାରେ ଦିବ୍ୟ ମଲ୍ଲୀହସ ସତେ ଶତ ଦେବଙ୍କ…
ଗ୍ରୀଷ୍ମର ସୁନେଲି ରଙ୍ଗ ରୂପକୁ ହୃଦୟ ବାଢ଼ି ଦେଳି, ନିଦାଘ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ମୋ ମନ ଭାବନା କୁ ଝାଞ୍ଜି ଖରା ଦିଏ ଜାଳି ।। ପଲାସ ରୂପେ ଆକର୍ଷିତ ହେଲି ହାରିଗଲା ମନ ସେଇଠି, ପ୍ରେମର ମହକ ଖୋଜିବୁଲେ ମନ ବାସ ହିନ ଯେଉଁଠି ।। ମଳୟ ଶାନ୍ତ ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ ମନ ଗଲା ସତେ ଉଡ଼ି, କ୍ଷଣିକ ସୁଖରେ ଦଗା ଦେଇଗଲା ଝାଉଁ ବଣେ ଦେଲା ଛାଡି ।। ଗଙ୍ଗ ଶିଉଳିର ମହକରେ ସତେ ରାତି…
ଆନ୍ତରିକ ଭକ୍ତି ନାହିଁ ଯଦି ଖୋଜିଲେ ପାଇବା କେଉଁଠୁ ? ଅବଶ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ଓ ଇଚ୍ଛା ମଧ୍ୟରେ ରହିଛି ପାର୍ଥକ୍ୟ ବୋଲି ତୃଷ୍ନା,କାମନା,ବୁଦ୍ଧି,ଶାସ୍ତ୍ର ଓ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ନେଇ ଚାଲିଛି ସଂଘର୍ଷ, ଛାଟିପିଟି ହେଲେବି ମନରେ ବିଶ୍ୱାସ ଜମୁନି “ବାୟୁ ଏକ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ମାତ୍ର”। ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିର କାର୍ଯ୍ୟ କ’ଣ ପଚାରିଲେ କହିବାକି? ମାଂସପେଶୀର ଶକ୍ତି ଆମ କାର୍ଯ୍ୟ । ମସ୍ତିଷ୍କର ଉଚ୍ଚ ବିଚାରରେ ଶ୍ରବଣ କରିବା ଓ ହୃଦୟ ମସ୍ତିଷ୍କ ଜିଣି ଶରୀରର ଶିରା ପ୍ରଶିରା ଓ ପ୍ରତିଟି…
ବସୁନ୍ଧରା!!! ତୁ ଆମର ମା ପରା ତ୍ଯାଗ, ତିତିକ୍ଷା , ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମର ଗାଗରୀଟିଏ ଠିକ୍ ମୋ ମା’ ପରି ତୋର କୋଳର କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶ ହରି ନିଏ କ୍ଳାନ୍ତି , ଭ୍ରାନ୍ତି, ଅଶାନ୍ତି! ହେଲେ ତୁ କାନ୍ଦୁଛୁ କାହିଁକି ମା’ ବସୁନ୍ଧରା? ତୋ ପୁଅ ମରିଗଲା? ନା ଜୀବାଣୁ, ଭୂତାଣୁ କୋରି ଖାଇଗଲେ ତୋ କଲିଜା? ନା ରେ ଧନ ନା, ମରିନି ମୋ ପୁଅ ମରିଗଲା ତା ମରମ ତଳର ମମତା ମା’ ଦେଇ…
ସା– ସାନ୍ତ ଶାନ୍ତି ସତ୍ୟ ଶିଦ୍ଧ ଅଟେ ମୂଳ ମନ୍ତ୍ର ମେକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ରେ– ରେ ଆତ୍ମନ୍ ରାଗ ଦ୍ୱେଷ ନୁହଁଇ ପ୍ରକାଶ ଜୀବନକୁ ଆଲୋକିତ କରିବା ପାଇଁ ଗା– ଗାଥା ମୁଁ କହୁଛି ତା ମହିମାଁର ଅନନ୍ତ ଅପାର ସର୍ବ ଶକ୍ତିମାନ ସେହି ମା– ମା ରୂପେ ହୁଅଇ ସେ ପ୍ରକଟ ବାୟା ମନ ବୁଝି ପାରେନାହିଁ ପା– ପାଦପଦ୍ମେ ତାର…
ମାଁ ତୁମେ ଆସୁଅଛ ନୀଳ ନଭେ ଆରୋହିଶ, ଭାସମାନ ଶୁଭ୍ର ବାରିଦ ବିମାନେ, ଗଳାରେ ଲମ୍ବାଇ ତବ, ଶୁଭ୍ର ବଳାହକ ପଂକ୍ତିର ଗଜରା ହାର, ସ୍ରୋତସ୍ବିନୀ କୂଳେ ସ୍ଥିତ ସଦ୍ୟ ବିକଶିତ, କାଶତଣ୍ଡୀ କରେ ତବ ଚାମର ବ୍ୟଜନ।୧। ତବ ଶୁଭ ଆଗମନୀ ବାର୍ତ୍ତା, ପ୍ରଚାର କରୁଛି ଏ ଭୁବନେ, ନବ ବିକଚ ଝରା ଶେଫାଳି ର ଭୁରୁ ଭୁରୁ ଗନ୍ଧ, ସଜାଇ ହେଲାଣି ନିଜେ ଶୁଭ୍ରତନ୍ବୀ ଶରଦ ସୁନ୍ଦରୀ, କରି ପରିଧାନ ଶସ୍ୟ ସବୁଜିମା ପଟ୍ଟ…
ହେ ଜାତୀୟ ପିତା ଗାନ୍ଧୀ ମହାତ୍ମା , ଭାରତ ବର୍ଷେ ଥାଉ ତୁମ ଆତ୍ମା || ତୁମ୍ଭ କଷ୍ଟରେ ଭାରତ ସନ୍ତାନ ସ୍ୱାଧୀନ, ତୁମ୍ଭ ଆଶିଷ ପାଇ ଆମେ ଧନ୍ୟ || ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ହେ ମହାତ୍ମା ଦେବତା, ତୁମେ ହେଲ ପରା ଭାରତ ପିତା || ଗୋରା ସାହେବ ଙ୍କୁ କରି ଲଢେଇ, ଦେଶର ସମ୍ମାନ ଦେଲ ବଢେଇ || ଭାରତବାସିଙ୍କୁ କଲ ସ୍ୱାଧୀନ, ତୁମ୍ଭେ କାରିଗଲ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ || ହିଂସା ଅହଂକାର କରି…
କବିତା ! ତୁମେ ମୋର ପ୍ରେୟସୀ . ତୁମକୁ ଛାଡି ମୁଁ ବଞ୍ଚି ପାରିବିନି, ତୁମେ କେବେ ମୋର ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଝୁଲ, କେବେ ମୋର ହୃଦୟ ଭିତରେ ଉଙ୍କି ମାର, ମୋର ସାମ୍ନାରେ ଘୂରି ବୁଲ, ପ୍ରଜାପତି ର ରଙ୍ଗନେଇ।୧। କେବେ ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ର ରୂପନେଇ , ମୋର ଭାବନାର ଗହଳ ଲତା ରେ, ତୁମେ ଖେଳି ଥାଅ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ, ତ କେବେ ଦେଖା ଦିଅ ଶ୍ରାବଣର, ରିମ୍ ଝିମ୍ ବରଷା ଧାରାରେ, …
