श्रेणी: ଓଡ଼ିଆ କବିତା

ସଂଘର୍ଷରେ ହାରିଗଲେ ବି ଦୁଃଖ କରିବୁନି ଧନପତ୍ରଝଡ଼ା ପରେ ହିଁକଅଁଳି ଥାଏ ନୂଆ ପତ୍ରପଢା ବହିରେ ଖୋଜିବୁନିସଂଘର୍ଷରୁ ମୁକୁଳିବାର ମନ୍ତ୍ରକିଛି କଥା ଜୀବନ ଆପେ ଶିଖେଇ ଦିଏକିଛି ଶିଖେଇ ଦିଏ ସମ୍ପର୍କସମ୍ପର୍କକୁ ସାଇତିବୁ ତସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆରେ ଧର୍ଯ୍ୟ ସାଇତି ଶିଖ୍ନିଜକୁ କଷ୍ଟ ଦେଇ ସ୍ନେହ ବାଣ୍ଟିବା ଶିଖ୍ଏ ସମ୍ପର୍କ ବି ଏମିତି ରେ ଧନଯାହା ପାଇଁ ତୁ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଜୀବନ ସାରିଦେବୁତା ପାଇଁ ତୁ ହୋଇପାରୁ ଅପରିଚିତଯାହାକୁ ତୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇ ପୂଜା କରୁଥିବୁସେ ହିଁ…

“ତୁମରି ପ୍ରେମର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗେଯେବେଠୁଁ ଯାଇଛି ମଜିଦୁନିଆଟା ମୋର ହେଲା ରଙ୍ଗମୟତୁମରି ପ୍ରେମରେ ଭିଜି ll ସବୁଆଡେ ଦିଶେ ନାଲି ନେଳୀ ଫୁଲବସନ୍ତ ବଉଳ ବାସନାଚିଯାଏ ମନ କୋଇଲିର ସୁରେଶୁଣେ ଯେବେ ତୁମ ଭାଷ ll ଚଗଲି ମନଟା ମାନୁନାହିଁ ମୋରସମାଜ ବନ୍ଧନ ଧାରାପ୍ରେମ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସପତ ରଙ୍ଗକୁଲେପିଛି ମୋ’ ଦେହ ସାରା ll ନାଲି ରଙ୍ଗ ସାଥି ସୁନ୍ଦର ଲାଗଇରଙ୍ଗେଇଛି ସିନ୍ଥି ମୋରଗୋଲାପୀରୁ ଟିକେ ଓଠେ ଲଗେଇଛିକଳା ମୋ’ କଜଳଗାର ll ପ୍ରୀତି ପାରାବାରେ ତୁମଙ୍କୁ…

ସତେ କ’ଣଶବ୍ଦ ଶୂନ୍ୟ ପୃଥିବୀ …!!!ଭାବ ଶୂନ୍ୟ ହୃଦୟ ….!!!ଅସମାପ୍ତ ପ୍ରୀତିର ଆଲେଖ୍ୟ….??? ସତେ କ’ଣସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ନିରୁଦ୍ଧିଷ୍ଟ…ଆଶା ମାନେ ଜଳଛବି ..ସମ୍ପର୍କ ବି ସ୍ୱାର୍ଥ ଯଜ୍ଞେ ସ୍ୱାହା ….??? “ହଁ” ଆଉ “ନା ” ମଝିରେତଥାପି ,..ତଥାପି ନିଜସ୍ଵ ସୃଷ୍ଟିଲୁହ ଆଉ ସ୍ୱେଦ ,ସମ ଗୁଣେ ମହୀୟାନଜୀଇଁବାର ଆଧାରରେ…. ତଥାପି ତ….ଖଦ୍ୟୋତର ଆଲୋକରେ ଉଦ୍ଭାସିତଜୀବନର ପ୍ରତିଛବି…!!! ପ୍ରଣତି ମହାପାତ୍ର (ରୁବି)ସମ୍ବଲପୁର

ମନଭରି ଭାବି ଦିଅ ତୁମେ ଅବଳା ବୋଲିମନଭରି କହି ଦିଅ ତୁ ନାରୀ ଟିଏ ବୋଲି…ନାରୀ ଟିଏ ତ ଚିରକାଳ ଅବଳାସେ ସବୁଦିନ ଜଳୁଥାଏମଶାଣିର ଜୁଇ ଭଳିଜନ୍ମ ରୁ ମରଣ ଯାଏଁ…କେବେ ଜଠର ରେ ତଶିଶୁ କନ୍ୟା ଟିଏ ହୋଇ ତ କେବେକାମନା ର ଅଗ୍ନି ରେକିଶୋରୀ ଟିଏ ହୋଇ,କେବେ ବିବାହ ବେଦୀ ର ହୋମ ନିଆଁ ରେତ କେବେ ଯଉତୁକ ଜୁଇ ରେ,,ସଂସାର ଯଜ୍ଞରେ ନାରୀ ଟିଏ ତନିରନ୍ତର ଜଳୁଥାଏକେବେ ନିଆଁ ରେକେବେ ଧୂଆଁ ରେକେବେ…

ଭିଜା ଭିଜା ସେଇ ଗାଁ ମାଟି ର ମହକ ମନେ ପଡ଼େ,ଗଢ଼ୁଆ ତୁଠ ମହୁଲ ବଣ ଆମ୍ବ ତୋଟା ମନ ଝୁରେ।ସବୁଜ ଖେତ ର ଧାନ କିଆରୀ ମହକି ଯାଉଛି ମନେ,ସ୍ମୃତି ରେ ସ୍ମୃତି ରେ ସବୁଜ ଲତା ଲହରୀ ଖେଲେ ପବନେ।ଶୀତୁଆ ସକାଳ କଁଅଁଲିଆ ଖରା ଚୁଲି ମୁଣ୍ଡ ର ନିଆଁ,ଶ୍ରାବଣ ମାସ ର ଝଡ଼ି ବରଷା ରେ କାଗଜ ତିଆରି ନାଆ।ଖରା ଛୁଟି ବେଳ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ମେଳ କେତେ ମଜା ଖଟି ଗପ,ମନେ…

ମନ କର୍ଣ୍ଣ ଦେଇ ଶୁଣ ଆହେ ସୁଜ୍ଞ ଜନ,ଏ ଜୀବନ ଗୀତ ପଦେ କରିଲି ରଚନ।ମୋହ ମାୟା ସଂସାର ରେ ଭ୍ରମୁ ଥାଏ ମନ,ମୋର ମୋର କହି ବିତି ଯାଏ ଏ ଜୀବନ।ନିଃଶ୍ୱାସ ଟିକକ ଥିବା ଯାଏ ସବୁ ଖେଳ,ଉଡ଼ି ଗଲେ ଏ ନିଃଶ୍ୱାସ ବୁଡ଼ିଯିବ ବେଳ।ବେଳ ଥାଉ ପ୍ରଭୁ ପଦ୍ମପାଦେ ଦେଇ ମନ,ଭଜ ମନ ରାମ ନାମ ଭଜ ହରି ନାମ।ଏ ଭବ ସାଗରେ ସେହି ଏକା ନାଉରିଆ,କୁଳ କୁ ଲଗାଇଦେବେ ଏ ଜୀବନ ନାଆ।ଏ…

ଅନେକ ଅନିଚ୍ଛା ଓ ବିରୋଧାଭାସଜେବେ ଏକାଠି ହୁଅନ୍ତିସେଇଠୁ ଏକ ଇଚ୍ଛା ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏଶ୍ରେଷ୍ଠତମ ପଦାଙ୍କକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିବା ପାଇଁ ସେ ବିଭୋର ହୋଇ ଉଠେଛାଟିପିଟି ହୁଏ, ବାହୁନି ହୁଏକେଉଁ ଏକ ଅଜଣା ଇଲାକାରଏକ ଅଭିଶପ୍ତ ଗର୍ଭରୁ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ ପାଇଁ ଏକ ଅଚିହ୍ନା ପରିଚୟ ତାରଘନ ଅନ୍ଧକାର ନିଶବ୍ଦତା ମଧ୍ୟରେଖୋଜିବା ଆରମ୍ଭ କରେ ଆଲୋକକୁଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତିରେ ରୂପାନ୍ତରିତ କରିବା ପାଇଁ ମୁଠାଏ ଧୂଳିକୁ ସମ୍ପଦ କରିଧୂଆଁ ରୁ ଧୂପ ରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହୁଏଆନ୍ଦୋଳିତ କରେ ହଜାର ବକ୍ଷକୁସୁପ୍ତ ରୁ ଯାଗ୍ରତ…

ମୋ ଅଜାଣତରେମୁଁ ନିଜକୁ ଖୋଜେ ବାରମ୍ବାରସେଇ ଅବୋଧ ଶିଶୁ ପରିଯିଏ ଚିତ୍ର ଟିଏ ଆଙ୍କିବା ପାଇଁସାଧା କାଗଜରେଏଣୁ ତେଣୁ ଖାଲି ଗାରେଇ ଚାଲେ ବାରମ୍ବାର ପୁନଃ ପୁନଃ ର ଏହି ଗତିକେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ବିନ୍ଦୁରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇକେବେ ତ୍ରିଭୁଜ, କେବେ ଚତୁର୍ଭୁଜ କେବେଜ୍ୟାମିତିକ ସୂତ୍ରକୁ ଭୁଲିଦୁଇଟି ସମାନ୍ତରାଳ ରେଖାରେ ବିଭକ୍ତ ହୋଇପରସ୍ପରକୁ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ବାରମ୍ବାର ବୃତ୍ତ, ପିରାମିଡ୍ ର ଆକୃତି ମତେ ରୂପ ଦିଏ ସମୟମୁଁ ବୁଝି ପାରେନା କାହିଁକି ମୋର ସୃଷ୍ଟିମୋର…

ଭୋର୍ ହବାଟା ପୂର୍ବବତ୍ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଥିଲା ସେଦିନ !ସକାଳର ମୁକ୍ତାଲଗାଘାସ ଗାଲିଚାରେ ପାଦ ପକେଇଧୀରେଧୀରେ ବିଦାୟ ନେଉଥିଲା ସେ,ସମୟ ନିର୍ଘଣ୍ଟ ଅନୁସାରେଫେରିବାର ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇପିଠିକରି ଗଲା ଯେ ଗଲା,ଆଉ ଫେରିନି ସେଦିନୁ । ଝଡ଼ପରି ଆସିଥିଲା ଦିନେଲକ୍ଷେ ପ୍ରଶଂସାର କମକୂଟ କାରିଗରି’ରେପିନ୍ଧେଇଥିଲା ଭଲପାଇବାର ମୁକୁଟ ।ଶିହରିତ ମୁହୁର୍ତ୍ତମାନେଆନମନା ହେଇ ଚଢିଥିଲେ ଆବେଗର ଶିଖର ! ଭୁଲିଥିଲେ କାନ୍ଥଘଣ୍ଟାର ଟିକ୍ ଟିକ୍କରୁଥିବା ସମୟକୁ ।ପ୍ରୀତିର ମଖମଲି କଥାକୁ ସତଭାବିବିଭୋର ହେଇଥିଲା ତା’ପ୍ରେମରେ!ଦିନସବୁ କଣ୍ଟକିତ ପ୍ରହରରାତି ଲାଗୁଥିଲା ମିଠା ମଧୁମତୀ…

ମାର୍ଗଶିର ମାସର ମା ପୁଣ୍ୟ ଗୁରୁବାର,ଝୋଟି ଚିତା ପକେଇଲି ଆସିବୁ ମୋ ଘର।ତୋ ପାଦ ର ଧୂଳି ମୋର ମସ୍ତକ ର ଶୋଭା,ସଦା ରହିଥାଉ ମାତା ତୋ କରୁଣା ପ୍ରଭା।କି ଦେଇ ପୂଜିବି ମା ଗୋ କିଛି ନୁହେଁ ମୋର,ମୋ ପ୍ରତିଟି ନିଃଶ୍ୱାସ ମା ଦାନ ଅଟେ ତୋର।ମୋ ଶରୀର ପ୍ରତି ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ ତୋର ଦାନ,ତୋ ଦୟାରୁ ମୋ ହୃଦୟ ପ୍ରତି ଟି ସ୍ପନ୍ଦନ।ଭକ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟରେ ଭାବ ପୂର୍ଣ୍ଣ ମନ,ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅଶ୍ରୁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ମୋ…