ମୁକ୍ତିର ଆହୁତରେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ତାରାକା ସାଜିଅନ୍ଧାରର ନିଖୁଣ ଅପହଞ୍ଚ ଶିଖରରେ ପହଞ୍ଚି …କେଯାଣେ ପାଦ ଅଟକି ଯାଏ ତସ୍ତବ୍ଧ ମନ ଅଧିର ହୋଇପଡେ!ଚଳଚଞ୍ଚଳ ସମୟ ସ୍ଥିର ରହିଥିବା ହୁଏତ ଆଚମ୍ବିତ କରିପାରେମାଇଲ ମାଇଲ ଦୂରରୁ ଭାସି ଆସୁଥିବା ଆଲୋକିତ ବାସ୍ନା ବୋଧହୁଏ ଟାଣିନିଏ ତା ପାଖକୁମାଟିର ଶସକ୍ତ ରକ୍ତପିଟବ୍ୟାକୁଳ କରେ ଥରେ ଫେରିଯିବାକୁ?ଲହୁଲୁହ କୁ ପୋଛି ମମତାର ପଣରେ ଲୁଚି ଯିବାକୁଚିରକାଳ ଗଗନର ଛାୟାରେ ଉତଭାସି ହେବାକୁ!ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଚେତନାର ନିଦ୍ରାରେ ମଳିନ ହେବାକୁ !ଥରୁଟିଏ…
ସର୍ଗୁ ଛିଡି, ମର୍ତ୍ତେ ପଡିମାଁ ର୍ ଗର୍ଭେ ଠାନ୍ ଟେ ଗଢିଦସ୍ ମାସ୍ ଯାକେ ରହେଲି,ଯାହା ଖାଉଥିଲା ମନ୍ ମନ୍ସା ଉଷୋ ଦରବ୍ ପିତା କସାସବୁଥିର୍ ସୁଆଦ୍ ପାଏଲି। ଝୁରି ଯେନ୍ତା ପହଁରି ବୁଲେ,ନଏଦ୍ ନଲିଆ ସାଗର୍ କୁଲେମୁଇଁ ବି ସେନ୍ତା ରହେଲି।ମାଁ ର୍ ଗର୍ଭେ ଉଲେଦୁଲେ,ସତେ ଯେନ୍ତା ପଦୁଁ ଫୁଲେଫଲ୍ ବଢୁଥିସି କଲେ କଲେମୁଇଁ ବି ସେନ୍ତା ବଢ୍ ଲି। ଦିନ୍ ବଢି ବଢେ ମାସ୍ ମାସ୍ସମିଆଁ ଆଏଲା ପାସ୍ ପାସ୍ମୋର୍ ମାଁ କେ ପଡ୍…
ଗହଗହ ହଁଇ ଉସତପନଟାମନକେ ଢାପିପକାଲାନବରଷକେ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ । କଂସର ରଡି ସୁନବାର ଲାଗିଁମନଟା ତତାପନା ହେଲାନଁବରଗଡ଼ ସହରେଁ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ। ସହର ଯାକର ଚାରିହି ଆଡେସଫା ସୁତୁରା ହେଇବସଲାନଁଗହଲ ଗହଲ ଲାଗଲାନ଼ଁସଥେ ତ ଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ ଜୀରା ଜମୁନା ହେମି ବଲିଁସଜେଇ ହୋଇ ବସଲାନଁବରଷକେ ଥରେ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ। ମୀନାବଜାରେ ହାଟ କରମି ବଲିଁମୋର୍ ସିଆନି ସଜେଇ ହେଲାନବଛରକେଁ ଥରେ ଫେର୍ ଘାଏଧନୁଯାତ୍ରା ସମିଆ ଆଏଲାନଁ।…
ବେଳେବେଳେ କିଛି ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ଓ ଅନୁଭୂତି ଅନେକ କିଛି ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଯାଏ ଯାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଆମ ଜୀବନରେ କେବେ ନା କେବେ କାମରେ ଆସିଥାଏ। ଏଇ ଯେମିତି ପଚିଶ,ଛବିଶ ବର୍ଷ ତଳର କଥା। ମୁଁ ସେତେବେଳେ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି ବର୍ଷ ଯାକର ଫଳକୁ, ମାନେ ମୋ ରିଜଲ୍ଟ କୁ। ଏହି ସମୟରେ ବାପା ରାଉରକେଲା ଆସିଲେ ନିଜର ଜଣେ ସହକର୍ମୀଙ୍କ ସହ ନୂଆଁ ଲେଡିଜ୍ ସାଇକଲ…
ଗୃହ ଯୁଦ୍ଧ ଆଜି ଉତ୍ତୁରି ଉଠୁଛିନିଜ ଭାଗବଣ୍ଟା ପାଇଁଦୁଃଖିନୀ ମା’ଟା ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛିନିଜ ସନ୍ତାନଙ୍କ ପାଇଁ । କି ଥିଲାଟି କାଲି କି ହେଲାଟି ଆଜକିଛି ଜଣା ପଡୁନାହିଁଗୋଟିଏ ଘରରେ କନ୍ଦଳ ଚାଲିଛିନିଜ ଅଧିକାରକୁ ନେଇ । କେଉଁ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଯେ , କିମିଆ କରିଛିକି ମନ୍ତ୍ରଟି ଶୁଣାଇବଶିଭୂତ ଆଜି ସମସ୍ତ ସନ୍ତାନନିଜ ବିବେକ ହରାଇ । ଭୁଲି ଯାଉଛନ୍ତି ପୂରୁବ ଗଉରବଇତିହାସକୁ ନ ମେଲାଇମାତାଲି ସାଜିକି ଧାବନ ହେଉଛନ୍ତିଭୂଗୋଳ ଆଡ଼କୁ କାଇଁ । ଦୀର୍ଘ ଦିନର…
ବୀର ଭୂମି ଏଇ ଏହି ବୀର ମାଟିତାର କୋଳେ ଜନମ ଭାରତୀୟ ହୋଇମାଟିରୁ ଜାତ ଆମେ ମାଆଠୁ ଜନମନାଆ ଦେଇଛି ଆମକୁ ଭାରତୀୟ। ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଯାହାର କ୍ଷେତରେ ଫଳଇତାକୁ ଦେଖି ଚାଷୀମନ ହସି ଉଠଇପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏ ମାଟି ପୁଣ୍ୟ ତୀର୍ଥରେଜୀବଜନ୍ତୁର କେତେ ବାସ ତା ଗର୍ଭରେ। ମୁକୁଟ ଯାହାର ଅଟଇ ହିମାଳୟଶରୀର ଯାହାର ସବୁଜ ବଳୟକଳା ସଂସ୍କୃତି ଯାର ଅଟଇ ଅପାରବୀର ଭୂମି ନାମେ ସବୁଠି ପ୍ରଚାର। ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଯେ କେତେ ନଈମା ଦେହେ ସର୍ବେ…
କୁନ୍ତୀନନ୍ଦନ ଙ୍କ ଆଜୀବନ ସହଚରୀ ଦୃପଦନନ୍ଦିନୀ ଦ୍ରୌପଦୀ । ଜୀବନ ର ସାୟଂକାଳ ରେ ଅନ୍ତିମ ଅଧ୍ୟାୟ ଲେଖିବାକୁ ସେମାନଙ୍କ ସହ ସକଳ ରାଜ ଐଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ତ୍ୟାଗପୁର୍ବକ ସାଧାରଣ ଯାତ୍ରୀ ଭଳି ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ରେ ବାହାରିଥିଲେ । ସମସ୍ତ ତୀର୍ଥାଟନ ପରେ ମହାପ୍ରସ୍ଥାନ ଲାଗି ବିପଦସଂକୁଳ ହିମାଳୟ ଆରୋହଣ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ।ପାଞ୍ଚାଳୀ ଭାବିଥିଲେ ପଞ୍ଚପତିଙ୍କ ସାହଚର୍ଯ୍ୟ ରେ ମୃତ୍ୟୁପଥ ସରଳ ସାବଲୀଳ ରହିବ । କିନ୍ତୁ ପିଚ୍ଛିଳ ପାର୍ବତୀୟ କ୍ଷେତ୍ରର ପ୍ରଥମ ସୋପାନ ରେ ଅନଭ୍ୟସ୍ତ…
