କଲିକତା ସହର ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ ଗୋଟେ ଛୋଟ ଆର୍ଟସପ୍ (ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ଦୋକାନ) । ଦୋକାନର କାନ୍ଥରେ ଟଙ୍ଗା ହେଇଛି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଚିତ୍ର ସବୁ। ବଡ଼ ବଡ଼ ନେତା, ସ୍ଵାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ , ଅଭିନେତା-ଅଭିନେତ୍ରୀ , ଦେବା-ଦେବୀ, ବଣ-ଜଙ୍ଗଲ , ଝରଣା ଆଦି ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ଚିତ୍ର ସବୁ ଏଠି କାନ୍ଭାସରେ ଅଙ୍କା ହୁଏ। ଗରାଖ ଆସି ନିଜ ମନ ପସନ୍ଦର ଚିତ୍ରକୁ କିଣି ନେଇ ଯାଆନ୍ତି , କେହି…
ଦୁଃଖର୍ ରାଇଜେ ମୋର୍ ସୁଖର୍ ନଗରୀ ସୁଖ୍ ଛଡା ସବୁ ଜାଉଛେ ଉଛୁରୀ ହଁସି ଟା ମୋର୍ ଆଶା – କରୁଛେ ନିରାଶା ଅନ୍ଧାକାରର୍ ତ ମୁଇଁ ନାଗରୀ । ଫୁଲ୍ ଲେଖେନ୍ କାହିଁ ପାର୍’ବୁ କହଁରି ଯେତେ ପ୍ରେମ୍ ହେଲେ ବି ସୁଖା ଚାଉଁରୀ ବେଦି ଟା ଖାଲି – ନାଇଁ ହଉଛେ ତ ଭୁଲି ଏକ୍’ଲା ବାଜି କାଣା କର୍’ବା ମୁହୁରି । ବେଦନାର୍ ଲହରୀ ମାରୁଛେ ଭଅଁରୀ କରମର୍ ଢେଉରେ ନାଇଁ ପାରୁଛେଁ…
ହୃଦୟକୁ କରିଛି ଦୂର୍ଗ ମୋହର, ଗଢିଛି ଉଚ୍ଚ ଉଚ୍ଚ ପ୍ରାଚୀର, ଜୀଇଁବି ବୋଲି ମୁଁ ଏକା, କେହି କାଳେ ପୁଣି ଲଗାଇ ନଜର ଭାଙ୍ଗିଦେବ ଛୋଟ ମନକୁ ମୋହର, ତେଣୁ କାନ୍ଥରେ ନାହିଁ ଝରକା…. ଡେଣା ଥାଇ ଆଉ ଉଡେନା ମୁହିଁ ଚଇତି ପବନକୁ ଭରଷା ନାହିଁ, ଭୟରେ ସପନ ଆଉ ନ ଦେଖେ, ଦେଖିଲେ ବି ପଲକ ପଛରେ ରଖେ… କାଚର ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିଛି ଥରେ, ଭାବିଲେ ସେ କଥା ରକତ ଝରେ… କିନ୍ତୁ ଯଦି…
ଦଶରା ମାସର ଉଜଲ ପଖର ଆଇଛେ ଅଷ୍ଟମୀ ତିଥି ଆନିଛେଁ ସିନ୍ଦୁର ଲିଆର ଜୁଗାର ମନ୍ଦାର ଫୁଲ୍ କେ ଗୁଥିଁ ଖୁଜି ନୁରି କରିଁ ଦନା ଟାକେଁ ଟିପି ରଖିଛେଁ ମାଁ ଦୁବ୍ ଲଟା ମୋର୍ ଭାଏ ଲାଗିଁ କରୁଛେଁ ବରତ ଉପାଷ ଗୋ ଦିନ୍ ଗୁଟା ଗୁଟେ ମାଁର୍ ଛୁଆ ଆମେଁ ଦୁହିଁ ଜନ ରକତ ଆମର ଗୁଟେ ଜନକର୍ ଗୁଡେଁ କଁଟାଟେ ଗଡ୍ ଲେ ଦୁସ୍ ରା ଜନ୍ କେ କାଟେ ଶୈଲ୍ ତା…
କ୍ଷଣ କେ ମରୁଭୂମି ଏଠି ଜୀବନ ଯେ ତରୁ ଡାଳ କେତେ ବେଳେ ସେ ପାଚି ଝଡି ଯାଏ ତ ଆଉ କେତେ ବେଳେ ସେ ଭିଜି ଭିଜି ସଢ଼ି ଯାଏ ବିଚାରି ବି ବୋଲି କହେ ସେ ମିଠା ବାଣୀ ବାଣୀ ସରି ଗଲେ ହା ହଃ କରନ୍ତି ଏଠି ଗଣେ ।। ଏଇତ ଖେଲ ଘର।। କୁମ୍ଭ ନାଦ ପରି ରଡ଼ି ଛାଡ଼ି ଯାଇ ଏଠି ଗର୍ବ ଚୂନ ନାହିଁ କି ବନ୍ନ…
ତୁମେ ଯଦି ଥାଆନ୍ତ ମୋ ପାଖରେ…. ଏକାଠି ହୋଇ ଖେଳନ୍ତିନି ହୋଲି-ସପ୍ତରଙ୍ଗରେ… ତୁମେ ଯଦି ଥାଆନ୍ତ ମୋ ପାଖରେ…. ରଙ୍ଗର ଅବିର ଢାଳନ୍ତିନି ମୋ ମୁହଁରେ… ତୁମେ ଯଦି ଥାଆନ୍ତ ମୋ ପାଖରେ…. ବେରଙ୍ଗ ଜୀବନକୁ ରଙ୍ଗୀନ କରନ୍ତିନି ରଙ୍ଗ-ପିଚିକାରୀରେ…. ତୁମେ ଯଦି ଥାଆନ୍ତ ମୋ ପାଖରେ…. ଭାଙ୍ଗ ଖାଇ ମାତନ୍ତିନି ରାଧାଶ୍ୟାମ ପ୍ରେମରେ… କେମିତି ବା ଥିବ ତମେ ମୋ ପାଖରେ… ଯେଉଁ ରଙ୍ଗଟିକ ପାଇଁ ମୁଁ ବଞ୍ଚିଥିଲି- ସେ ରଙ୍ଗକୁ ଗଲାବେଳେ ତମେ ଛଡେଇ…
