କବିଗୁରୁ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁର୍କହିଥିଲେ କେନ୍ କାଲେ ଯେସୁର୍ତା କର୍ଲ ତମେ।‘ଯଦି ତୋର୍ ଡାକ୍ ଶୁନେ କେଉନା ଆସେ ତବେ ଏକ୍ଲା ଚଲୋରେ’।ଏକ୍ଲା ଚାଲ୍ଲହେଲେ ଭେକ୍ଲା ନାଇଁହଇଲୋକ୍ ଜଖା ବୟ୍ହା ବଏଲେପଖନ୍ ଢେକଲ୍ ଭି ମାଏଲେହେଲେଁ ତମେ ଭିର୍କି ନାଇଁ ଯାଇତମ୍କେ ଦେଖିକରି ଲୋକ୍ଅଜେଇ ହେଲେ କେରେଇ ହେଲେହେଲେଁ ତମେଆଶାଶୂନା ନାଇଁ ହେଇମୁଡ଼୍ ଟେକି ଚାଲ୍ଲଆଗ୍କେ ଆଗ୍କେଫି ଦିନ୍ସୂରୁଯ୍ ଉଦ୍ଲା ବୁଡ଼୍ଲା ଲେଖେଁ।ଟେଟ୍ମେରା ଦିହିଁ ଥିଥିଲା ଷାଠେ ଷଁଢ଼ର୍ ବଫୁହେତିର୍ ଲାଗି ତଲଂକା ନ ହରି ଶବଦ୍ କଲଉପକୂଲିଆ…
କଥାରେ ଅଛି ଦିନ ଯାଏ ଚିହ୍ନ ରହେ….ସତରେ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିଛ ତୁମେତୁମକୁ କ’ଣ ମୁଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲି ?ମୋ ମନ ଓ ହୃଦୟ ରେ ଘର କରିବାକୁକାହିଁକି ତୁମେ………….ମନ୍ତ୍ରପଢ଼ି ଜାଳି ଦେଲ ପ୍ରୀତିର ନିଆଁମୋର ଅଲରା କେଶ ସଜାଡ଼ିନୀରବ ନିଥର ଭାବେ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ରହିଲ,କେମିତି ଭୁଲିବି କୁହ ତ ପ୍ରିୟ…….କାହିଁକି ଯେ ମନ ଭିତରେ ଧସେଇ ପଶ, ଜାଣି ବି ଜାଣି ପାରେନାଆମ ବିଗତ ଦିନର କାହାଣୀ……..ଜଳ ସାଜି ଝରିଯାଏଆଜି ଆଖିର ଲୁହରେଦେଖିଥିବା ପ୍ରେମ ଦୁନିଆର…
ନିଜର୍ ପାଶେ ଯେତେ ଘର୍ କରିଥିସନ୍ସଭେଯାକ ପାଶ୍ ପଡ୍ଶା,ଭାଇ ଠାନୁ ବେଶି ସାହାଯ୍ୟ କର୍ସନ୍କର୍ଲେ ତାହାକୁ ଭର୍ଷା ।(୧) ଯେନ୍ କାମ୍ ଭାଇ କରିପାରେ ନାଇଁ,ପାଶ୍-ପଡ୍ଶା କର୍ସନ୍ତୁମର୍ ଘରେ କିଏ ମରିହଜି ଗଲେମୁର୍ଦାର୍ ଘାଟ୍ ତକ୍ ଯାଏସନ୍ ।(୨) ବେମାର୍-ସେମାର୍ ପଡ଼ିଗଲେ କିଏ,ପାଶେ ଆସି ହେସନ୍ ଠିଆ,ଦରକାର୍ ପଡ୍ଲେ ପଏସା ଟଁକାହେସନ୍ ଭି ଦିଆ ନିଆ ।(୩) ବିହା ବର୍ପନ୍ ହେଲେ ଘରେ ତୁମର୍,କରିଦେସନ୍ ସବୁକାମ୍,ମଡୁଆ ମାରସନ୍ ,ଭୁଜି ଭି ରାନ୍ଧସନ୍,ବଢାସନ୍ ତୁମର୍ ସମ୍ମାନ।(୪) ବିପଦେ ଆପଦେ…
ତୁମେ ପଚାର ନା,ତୁମ ସହିତ କଥା ହେଇ ମୁଁ କ’ଣ ପାଏ?ଏ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ମୋର ପାଖରେ ନାହିଁ ସତ,ହେଲେ, ତୁମ ଶବ୍ଦର ଯାଦୁଗରୀ ଓ ଭାବର ମହକ ମତେ ବିଭୋର କରେ ,ଆକର୍ଷିତ କରେ ତୁମ ଦୁନିଆଁକୁକେବେ ତୁମ ରାଜ୍ୟର କୋଇଲି ଗାଏତ, କେବେ ମୋ ରାଜ୍ୟର ଚାତକ।ଅଭେଦ୍ୟ ହୃଦ-ଶୈଳର ବୁକୁ ଚିରିବହିଯାଏ ଝରଅନେକ କୋହ ବହିକହେ କେଉଁ ନିଷ୍ପେସିତ ଚରିତ୍ରର ଜୀବନ ଗାଥାଉଦ୍ଗାରି ହୁଏ, କଲବଲ ହୁଏଖୋଲିଯାଏ ଅନେକ ଗୁମର ,ବହିଯାଏ ମରୁ ପଥରେ…
ସେତେବେଳେ ଆମର ଜନ୍ମମାଟି କୃଷ୍ଣ ଶରଣ ପୂର ଶାସନରେ ସପରିବାର ରହୁଥିଲୁ। ଆମ ଗାଆଁରେ ଘରକୁ ଘର ଲାଗି ରେଲ ଡାବା ଭଲି ଘର ହୋଇଥାଏ। ସମସ୍ତଙ୍କ ଚାଳକୁ ଚାଳ ଲାଗି ରହିଥାଏ। ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ କାନ୍ଥର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଜଳାବାଟ ବା ଗଳାବାଟ ଥାଏ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାର ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ସୁସମ୍ପର୍କ ରହିବା ପାଇଁ ତଥା ହଠାତ୍ କୌଣସି ଜିନିଷର ଅଭାବରେ ଦେବା ନେବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥାଏ। ସେହି ଜଳାବାଟ ମଧ୍ୟରେ ଶାଗ,…
ଗୁରୁ ମାଷ୍ଟର ଟିଚର ଗୁରୁ ଭାବ ଅର୍ଥବୁଝେଇବ କା’କୁ କିଏ,ମନ ତନ ଦେଇ ଯିଏ ଗଢେ ପିଲାଗୁରୁ ପଦବାଚ୍ୟ ସିଏ…! ପିଅନ ଅଫିସି ପିଅନ ଭାରି ସରଳିଆକହି ତୋଷେ ମିଠା କଥା,ଅଭାବ କଷଣ ସିଏ ବୁଝେ ନାହିଁଁଲାଞ୍ଚ ପାଇ ହୁଏ ଅଠା…! ନେତା ନେତା ସିଆଣିଆ ନିଜ ହିସାବରେମନ୍ତ୍ର ଫୁଙ୍କେ ଲୋକ କାନେ,ମନର ଭାବନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲେହୋଇଯାଏ ହିରୋ ମନେ…! ଠିକାଦାର ଠିକାଦାର ଅଟେ ଭାରି କାମିକିଆମୁହଁରୁ ତା’ ମହୁ ଝରେ,ଶହେରୁ ଚାଳିଶି କାମ କରିଦେଇପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ ହାଇ…
ଅତୀବ କୋମଳ ତନୁ, ପାସୋରା ନଯାଏ ମନୁ,ମଧୁ ପାଇଁ ନିତି କଳା ମଧୁପ ଟିକରୁଥାଏ ଗୁଣୁଗୁଣୁ,,ବନେ ଉପବନେ ବାସମନକୁ କରଇ ତୋଷ,ସାଂଗ ସାଥି ମେଳେ, ଆଣନ୍ତି ସାଦରେ, ମନକୁ କରି ହରଷ,,ଲମ୍ବଇ କାହା ଗଳାରେ, ପୁଣିସାଜେ ମୂଁ କାହା ଗଭାରେ,ମଧୁରାତି ଦିନ ସଜା ହୁଏ ପୁଣିସଜତ୍ନେ ମଧୁଶେଜରେ,,ଅନ୍ତରେ ଭରିଛି ମଧୁ,ପ୍ରତ୍ୟୁଷରେ ମତେ ଡାଲାଭରି ଆଣେବାସଗୃହେ କୁଳବଧୂ,,ଶୃଙ୍ଗାର କରଇ ହରି, ଭବୁଁ ଯିବା ପାଇଁ ତରି,ଭୋଗୁଛିଁ ମୂଁ ଦଶା, ନାସିବେ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାଆଖି ଖୋଲିଲେ ମୁରାରୀ,,ନିରବ, ଶାନ୍ତ ପଥିକ,ଛାଡେ ନାହିଁ…
ଗାଁ ଭିନ୍ ଭିନ୍ ମୁନୁଷ୍ ଏକାମୁନୁଷ୍ ର ରକତ୍ କେଭେ ନୁହେଁସେ ଫିକା।ସଭେ ଗୁଟେ ମା ର୍ ଛୁଆମନେ ଭାବ୍ନା ରଖି ହେଉଛୁଁଖାଲି ଅଚାଵୁହା।ସୁଦୁର୍ ବାମ୍ହନ୍ ବଲି କେତେ କଥାଵାରି ବାରି ଖାଲି ହେଉଛନ୍ ଅଥା।ମହାପୁରୁ ଭି ନାଇଁ ବାହାର୍ କରି ଜାଏତ୍ଇ ମୁନୁଷ୍ ଵାହାର୍ କରିଛନ୍ ପାଏତ୍ମହାପୁରୁ ଗୀତାଥି ଲେଖିଛନ୍ଯେନ୍ ଚାଏର୍ଟା ଜାଏତ୍ ଅଛନ୍କାର୍ କାମ୍ କାଣା ଆୟେ ଶୁନ ଏଛେନ୍।ବାମ୍ହନ୍ ପଣ୍ଡିତି କର୍ବେ, କ୍ଷତ୍ରୀୟ ଦେଶରକ୍ଷା କର୍ବେ, ବୈଶ୍ୟ ବନିଜ୍ କର୍ବେ।ଆଉ ଶୁଦ୍ର ସମ୍କିରର୍…
ଅଗଣା ଟିକିଏ କୋଠା ବଖରାଏଏଇ ମୋର ଭଡାଘରମାଲିକଠୁ ବେଶି ଭଲପାଏ ହେଲେନୁହେଁ ମୁଁ ମାଲିକ ତାର ମାଟି ହେଉ ପଛେ ଫୁଲ ପରି ଲାଗେଅବିକଳ ତାର କୋଳଯାଚି ଦେଇଛି ସେ ମାଗି ନାହିଁ ତିଳେକେବେ ମମତାର ମୂଲଦେଖେଇଛି ମତେ ବଞ୍ଚିବାର ବାଟହାତଧରି ଆଗଭର ଭୁଲିବାକୁ କହେ ଅତୀତକୁ ସିଏଗଢିବାକୁ ଭବିଷ୍ୟତନିତି ଆଣିଦିଏ ଅନେକ ସପନମିଠା ହେଉ ଅବା ତିକ୍ତନିରାଶାରେ ଆଶା ବତୀଟିଏ ଜାଳିଦୂର କରେ ଅନ୍ଧକାର I କଣ୍ଟାର ଆଘାତେ ଦେହରୁ ଝରିଛିଧୂଳିର ରକତ ଧାରସହିଛି ମୋ…
ଜୀବନ ମରଣ ମଝିରେ ଜୀବନକରୁଥାଏ ନିତି ଖେଳବାହି ବାହି ତାକୁ ନେଇ ଯାଉ ଯାଉଅଣ୍ଟେ ନାହିଁ ଜମା ବେଳ। ଘର ଘର ବୋଲି ଅଣ୍ଟା ନଇଁଯାଏଗୋଡ଼ ହୋଇଯାଏ ବଙ୍କାତଥାପି ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟେ ନଥାଏ ହାତରେଆଖି ପୂରା ଗୋଟେ ଟଙ୍କା। କୁଟୁମ୍ବେ ଭରସା ତୁଟି ଯାଏ ପରାଛାଡ଼ନ୍ତି ସଭିଏଁ ହାତସେଇ ହାତ ଦୁଇ ଛଂଦି ହୋଇଥାଏଯେ ଯାହାର ପ୍ରାଣ ମିତ। ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ବୁଣିଦେଇ ସର୍ଵେପାଖରୁ କରନ୍ତି ଦୂରସଞ୍ଜ ହେଲା ପରେ ଏଇ ଦୁନିଆରେକିଏ ବସାଏ ଆସର। ମନର ମଣିଷ…
