କନ୍ୟାଟିଏ ପରା ଦୁଇ କୁଳ ହିତାନାଆଁଟି ତାର ଦୁହିତାଦୁନିଆ କୁ ଧରି ଚଳି ପାରିଲେସେ ହୁଏ ଜଗତ ଜିତାତା ଚଲା ପଥରେ ପଡିଥାଏ କଣ୍ଟାତାକୁ ଦେଖିବାକୁ ହୁଏଭାଗ୍ୟହୀନ ଥିଲେ ଯଦି କିଛି ଘଟେଅପଦସ୍ତ ସିଏ ହୁଏକନ୍ୟାଟିଏ ହୁଏ ଜାୟା ଓ ଜନନୀଭଗିନୀ ବି ହୋଇ ଥାଏଜନନୀ ରୂପରେ କେତେ ଖୁସିରେସମସ୍ତଙ୍କ ଯତ୍ନ ନିଏସୀତା ଓ ସାବିତ୍ରୀ ଅହଲ୍ୟା ଦ୍ରୌପଦୀତାଙ୍କରି ଆଦର୍ଶ ସିଏନିଜ ସୁଖ ଭୂଲି କଷ୍ଟକୁ ଆବୋରିସଂସାରେ ନାଆଟି ବାହେତାର ଅବଦାନ ସ୍ବର୍ଗଠୁ ବଡସବୁଠି ପ୍ରଶଂସନୀୟସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ,…
ବେଳେବେଳେ ମନ ଖୁବ୍ ଛଟପଟ ହୁଏ,ବିଚଳିତ ହୁଏକୋହରେ ବିଳପି ଉଠେ,ଅଥଚ କରି ପାରେ ନି କିଛି ।ଏହି କୋହ ତା’ରକେବଳ କିଛି ନ କରି ପାରିବା ପଣିଆର ।ଯେତେବେଳେ ସେ ମନ ଚାହାକାମ ସବୁ କରିପାରେ,ନିଜକୁ ପକ୍ଷୀ ମନେ କରେ ।ମନ ରାଇଜରେ ଭାବନାର ପକ୍ଷୀସାହାଯ୍ୟରେ ଆକାଶରେ ଉଡ଼ିବୁଲେ ।ଅଥଚ ବେଳେବେଳେଗୋଡ଼-ହାତ ଥାଇ ବି ସେପାଲଟିଯାଏ ବିକଳାଙ୍ଗ । ସାକ୍ଷୀ ଅଗ୍ରୱାଲଝାରସୁଗୁଡ଼ା
बदल दिए है हमने अबनाराज होने का अंदाजरूठने के बजह सिर्फमुस्कुरा दिया करते हैं कोई समझता नहींदर्द ऐ अल्फाज हमारेबे बजह किसी कोदर्द दिया नहीँ करते समझ लेतेहै इरादा लोगों काकोई हुम् दर्द कंहा यहांकोई नाराज देख के खुस तोकोइ नाराज कर के। हुम् तो आंसुओं को भीसमझा दिया करते हैबजह बे बजह हमेनम न…
ଶୀତ ଆଗେ କେବେ କହି ମୁଁ ପାରିନିଦୁଃଖର ସେ ଇତିକଥାପଲକ ଖୋଲିଲେ ଲକ୍ଷେ ଅବସୋସଅୟୁତ ଯୁଗର ବ୍ୟଥା।୦। କେନ୍ଦେରା ବଜାଇ ଯୋଗୀ ଗାଉଥାଏଜୀବନର ଯେତେ ଗୀତଲୁହଭିଜା ତାର ହୃଦୟ ହାଟକୁକରିଦେଇ କୁସୁମିତକାକର ଧଉଳା ସକାଳ ଓଠରୁଝରେ କାହିଁ କରୁଣତା।୧। ନୀରବିଗଲାଣି ନଗ୍ନ ନଟୀରନୂପୁର ର କ୍ଷୀଣସ୍ୱରଗୋଧୂଳି ସଂଜର ମିଠା ମହକରେମହକିତ ମନପୁରବଡ଼ ସୁକୁମାର ସ୍ମୃତି ର ସାଗରଅମାପ ତା ଗଭୀରତା।୨। ସର୍ବାଣୀ ଦାସପଥୁରିଆ ସାହିପଣ୍ଡିତ ମଠ (ନିକଟ)ପୁରୀ :୧
ଘେରି ଯାଇଛି ବିଷାଦ ଛାୟାବୁଡି ଯାଇଛନ୍ତି ଚିନ୍ତାର ଚହଲା ପାଣିରେକିଛି ହଜେଇ ଦେଲେକି?ଉଁ-ହୁଁ ସୁନା ପିଲା ପରି ହସି ଦିଅନ୍ତୁହେଇପାରେ ଯିଏ ପାଇଛିତୁମ ଠାରୁ ଅଧିକ ଦରକାର ତାର ଥିଲା.. ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ରହି, କରୁଥିଲେ ପରିଶ୍ରମହାରି ଯାଇଛନ୍ତି ନା?ହସି ଦିଅନ୍ତୁ…. ହସି ଦିଅନ୍ତୁ ଯିଏ ଜିତିଛି,ହେଇପାରେ ତମ ଠାରୁ ଢେର୍ ଅଧିକ ରୁ ଅଧିକଆବଶ୍ୟକତା ତାର ଥିଲା କୋମଳ ହୃଦୟରେ ଆଘାତ ଲାଗିହୃଦୟଟି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି ନା?ହସି ଦିଅନ୍ତୁ….ହେଇପାରେ ଗୋଟିଏ ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିବାରେଅନେକ ହୃଦୟ…
ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଜମାଟ ବାନ୍ଧୁଛିଅଜଣା ଆତଙ୍କର ମେଘ ।ମେଘ ଉଦର ଚିରି ଖସିଆସୁଛିକେଉଁ ଆଦିମ କାଳରୁ ସାଇତା ତମାମ ବଜ୍ର ସହ ଚଡଚଡ଼ିକେଡେ ବିକଟାଳ ରଡ଼ିରେ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ କହିଚାଲିଛି“ପ୍ରେମିକ ଆଉ କେବେ ଫେରିବନି “। ଏ କରୁଣ ବାର୍ତ୍ତା ଏବେଗୃହରୁ ଗୃହାନ୍ତର ଗ୍ରାମରୁ ଗ୍ରାମାନ୍ତର ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଘୁରିଚାଲିଛି ।ଦେଖୁନ !କେମିତି ମୋ ନିଜ ଦୁଇ ହାତରେଦୁଇ କାନକୁ ଚାପି ଧରିଛି । ତୁମର ମନେଥିବ ନିଶ୍ଚୟ,ମିଳନ ଅନ୍ତରାଳରେ କଳସ ଧରି ଯମୁନା ଗଲାବେଳେମୋ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ପାଦରେ…
अकसर में यूंही रो लेता हूंआंसू को अमृत समझ कर पि लेता हूंखुशनसीब हूं मैंतलाश करता नहीं कहीं उसकोलोगों के चेहरों मेंउसे ढूंढ लेता हूंअकसर में यूंही रो लेता हूंआंसू को अमृत समझ कर पी लेता हूं मुस्कुराते उन पलों कोगुजरते देखा है हमनेगमों कोदास्तान बनते पाया है हमनेछोड़ो बेकार के इन बातों कोसिर्फ बातें…
କଳା ସଂସ୍କୃତି ରେକଳଙ୍କ ଲାଗିଛି,କଳାକାର ଆଜି ବନ୍ଦୀପ୍ରଥା ପରମ୍ପରା ,ପ୍ରଗତି ଦ୍ୱାହିରେ,ଘଟିଛି ଉତ୍କଟ ବ୍ୟାଧି ||୧||କଳାକାର ମତରେଭୋକ ଉପାସରେ,କଳାର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପାଇଁକଲାରେ କଳଙ୍କକେମିତି ଆଙ୍କିବଚିତ୍ର ଶିଳ୍ପିଟିଏ ହୋଇ ||୨||କଳ୍ପନା ବିଳାସୀକବି ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀଶବ୍ଦ ରଙ୍ଗ ପୁଟ ଦେଇକଳାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଇବଢ଼ାଇ ଥାଆନ୍ତି,କେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହି ||୩||କବିର କଲମଶିଳ୍ପୀ ର ନିହୀନକରିବାକୁ ମୂଲ୍ୟାୟନ,କିଏ ଅଛ କୁହ,ସମର୍ଥ ପୁରୁଷଶିଳ୍ପୀ ବିନା ତାର ମାନ ||୪||ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଇଏମାନସ ସନ୍ତାନସୂକ୍ଷ୍ମାତି ସୁଖ୍ମ୍ ଦୃଷ୍ଟିରେବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରବିଶ୍ୱକର୍ମା ରୂପେଜନମିଛନ୍ତି ଧରାରେ ||୫|| ପ୍ରିୟଙ୍କା ବିଶି ରେଢ଼ାଖୋଲ,…
ତୁମେ ବୁଦ୍ଧ ହେବାର୍ଆଘୋନୁ କାମନା , ବାସନାଦୁଃଖ ର କାରଣ ବଲି ନାଇଁ ଜାନିଥାଇ !କି ଜାନ୍ବାର ଚାହିଁ ନାଇଁବାକି ନାରୀ ନର୍କ ଆଏଇଟା ବୁଦ୍ଧ ମାନେ ହିଁ ବୋଧେ ବୁଝ୍ସନ ପାପ ପୁଣ୍ୟର ହିସାବମୁଇଁ ତ କେଭେ ନାଇଁ କରିପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପଣ ହିଁ ତଇଶ୍ଵର ପ୍ରାପ୍ତିମୁଇଁ ହେଟା ହିଁ ତ କରିଥିଲି।ତୁମେ ବି ତ ହେଟା ନ କରିଛପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପଣ ସବୁ କେ ଛାଡ଼ି ନିଜ୍କେସଁଅପି ପାରଲ ବଲି ତୁମେ ବୁଦ୍ଧଆଉ ତୁମେ ଛାଡି ଯାଇଥିବାରସୁରତା…
