ପ୍ରେମପଥ ଭାରି ଖସଡ଼ା ରେ ବାବୁମାପି ଚୁପି ଚାଲୁଥିବୁ …..ଟଙ୍କା ସରିଗଲେ ବୁଦ୍ଧି ହଜିଯିବଶତ ବିଶ୍ବାସୀ ନୁହିବୁ ….. ମ୍ମାନ-ଶ୍ଵାସ-ସତ୍ୟ-ସ୍ନେହ ଚାରିଦିଗହୃଦମନେ ବହିଥିବୁ …..ବିଫଳେ ସଫଳେ ଅଧିର ନହୋଇସବୁ ସହି ବଞ୍ଚିଥିବୁ ….. ପ୍ରେମର ସାଫଲ୍ୟ ତ୍ୟାଗରେ ନିହିତକେବେ ଏହା ନଭୁଲିବୁ….ଚାଉଳ ରଖିଣୀ ହେବ ତ ଘରଣୀଏ ବିଶ୍ୱାସ ନ ହେଜିବୁ…. ଆତ୍ମ ଗରୀମା ଓ ଚିତ୍ତକୁ ସମ୍ଭାଳିବାର(ପରିବାର) ପାଖେ ରହିଥିବୁ …..ସୁଖ ଦୁଃଖ ଲାଗି ପ୍ରତିମୁହୁର୍ତ୍ତକେପାଖ କେବେ ନ ଛାଡ଼ିବୁ ….. ଜୟ ପରାଜୟ ସନ୍ଧିର…
ଦୀର୍ଘଦିନ ପରେ ଦେଖାହେଲେ ସଂଗ୍ରାମବାବୁ। ମୁଁ ବସକୁ ଉଠୁଉଠୁ ଡାକଦେଲେ ସେ। ଯୋଗକୁ ତାଙ୍କ ପାଖ ସିଟରେ କେହି ବସି ନଥିଲେ ଏଯାଏଁ।କଥା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଅଫିସଠୁଁ ଆଉ ପହଞ୍ଚିଥିଲା ଘରପରିବାର ଓ ଛୁଆଙ୍କ ଠାରେ କିନ୍ତୁ ଆମ କଥାରେ ବାରମ୍ବାର ବାଧା ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିଲା ସଂଗ୍ରାମବାବୁଙ୍କ ଫୋନ।ରିଙ୍ଗ ହେଉଥିଲା ବାରମ୍ବାର। ଆଉ ଫୋନକୁ ସେମିତି ବାଜିବାକୁ ଦେଉଥିଲେ ସଂଗ୍ରାମବାବୁ।ସମ୍ପୂର୍ଣ ରିଙ୍ଗ ହେଉଥିଲା ଫୋନ। ସ୍କ୍ରିନରେ ଆସୁଥିଲା ସୁନୀଲବାବୁଙ୍କ ନାଁ।ଯଦିଓ ସୁନୀଲବାବୁଙ୍କୁ ମୁଁ ବି ଜାଣିଥିଲି। କିନ୍ତୁ…
ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ହେଲେରାତି ଅନୁମତି ଦିଏନିତମ ବାହୁ ର ତଳ୍ପେଶୋଇବା ଚାହେଁ ଗୋସେତକ ଟିକିଏପାଏନି….(୧)ତମ କେଶ ଗଭା ତଳବାସ୍ନାରୁ ଟିକେ ଆଘ୍ରାଣ ରୁ ଟିକେ ଭାବେସେତକ ମିଳେନିନିରାଶ ରହେପାଇବି ଆଉ କେବେ?….(୨)ଆଖିରେ ଦେଖେ ମୁଁଆକାଶକୁ ସିନାମୁଦିଦେଲେଆସେ ଅନ୍ଧାର ରାତିରଛାୟାମୋ ଶରୀର କଥାଭାବେନି ମୁଁ ଜମାତମେ ମୋର ଛାୟା…(୩)ପାଦରେ ତମର କବିତା ଛନ୍ଦଚାଲିଗଲାବେଳେଧୂଳି ଲେଖିଛି ଅନେକପଢି ମୁଁ ଅପଢା ରହିଲିତମେ ପରା ମୋରସକାଳେ ଫୁଟିବଅପେକ୍ଷାର ଫୁଲ କଢି…(.୪) Pratap RathBoudh
ଫେରି ଆସନ୍ତା କି ମୋ ପିଲାବେଳସ୍ମୃତିରେ ବିସ୍ମୃତ ସେ ଧୂଳିଖେଳ। ଖରାଦିନ ଆମ୍ବତୋଟାର ମାଳଦୋଳି ଖେଳୁଥାନ୍ତି ବର ଓହଳ। ବରଷାରେ ଭିଜି ଡ଼ଙ୍ଗା ଭସାନ୍ତିପାଣି ଖେଳେ ପୁଣି ଯାଆନ୍ତି ମାତି। କଙ୍କି ପଛେ ପଛେ ଧରନ୍ତି ଛୁପିଫୁଲ ବଗିଚାରୁ ପରଜାପତି। ଗିଲିଦଣ୍ଡା, ବାଟି, ଠିକିରିପୁଆବୋହୁଚୋରି ପୁଣି ବରକନିଆ। କେତେ ରକମର ରୋଷେଇ କରିମିଛେ ମିଛେ ପେଟ ଖାଆନ୍ତି ଭରି। ସାଥୀ ମେଳେ ଯାଇ ନଈ, ପୋଖରୀଏ ତୁଠୁ ସେ ତୁଠ ଯିବି ପହଁରି। ବୋଉର ଆକଟ ବାପାଙ୍କ…
ନିତି ବେଗି ମୁହିଁ ଉଠିବିହେଳା କରିବି ନାହିଁ ,ଉଠି ମୁଖ ସଦା ଧୋଇବିକେବେ ଭୁଲିବି ନାହିଁ ।। ପେଟ ପରି ଷ୍କାର କରିବିଡ଼େରି କରିବି ନାହିଁ ,ହାତ ରେ ସାବୁନୁ ମାରିବିମଳି ରହିବ ନାହିଁ ।। ଦାନ୍ତ ଭଲ କରି ଘଷିବିଗନ୍ଧତ ହେବ ନାହିଁ ,ସକାଳ ଖାଦ୍ୟ ମୁଁ ଖାଇବିବେଳ କରିବି ନାହିଁ ।। ମୁଁ ବୁଝିକି ପାଠ ପଢିବିଜମା ଘୋଷିବି ନାହିିଁ ,ଘୋଷିଲେ ମନୁ ଭୁଲି ଯିବିମନେ ରହିବ ନାହିଁ ।। ତୈଳ ମାରି ସ୍ନାନ…
ହେ ସାଇ ଏଭବସାଗର କୁ ତୁମେତ ଆଣିଆଛ ,ସେଜରୁ ଉଠି ଆଖି ଖୋଲିଲେ ତୁମେତ ଦିଶୁଅଛ ll ମୋ ତୁଣ୍ଡରେ ତୁମନାମ ସର୍ବଦା ତୁମେତ ଜପୋଉଛ ,ତୁମ ଭଜନ , କୀର୍ତ୍ତନ ସବୁ ତୁମେତ କରାଉଛ ll ହେ ସାଇ ହେସାଇ ହୃଦୟରେ ତୁମେତ ରହିଅଛ ,ଯେତେ ବାଧା,ବିଘ୍ନ ଆସୁଛି ସବୁ ତୁମେତ ଉଦ୍ଧାରୁଛ ll ସେଥି ଲାଗି ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦ ତୁମେଭରି ଦେଇଛ,ସହଜ ସାଧନା କରିବା କୁ ତୁମେତ ଶିଖେଇଛ ll ସାଧା କାଗଜେ କଲମ…
ତତେ ଲେଖମି ବଲିଇ ଆକାଶ କେଇ ମାଟି କେଇ ପାନି କେଇ ପବନ୍ କେ ଲେଖି ପକାଲିହେଲେ ତତେ ଲେଖି ନାଇଁ ପାର୍ଲି । ତୁଇ ତ ସବୁଠାନେ ଅଛୁ ବୋଲିଇ ପାହାଡ଼ କେଇ ନଦୀ କେଇ ସୁମଦ୍ର କେ ଲେଖି ପକାଲିହେଲେ ତୋର ଗୁନ୍ ଗାଇ ନାଇଁ ପାର୍ଲି ତୁଇ ସରବ୍ ମଙ୍ଗଲ୍ଦାୟନି ବୋଲିଇ ଦୁଃଖ କେଇ ସୁଖ କେଇ ଜଞ୍ଜାଳ କେମୋର ଆଁଖଲ୍ କେ ଭିଲ୍ ଲେଖି ପକାଲିହେଲେ ତୋର ମହିମାଁକେ ଲେଖି ନାଇଁ…
ଅମାନିଆଁ ଝରଣା ଭଳି ଗଡ଼ି ଚାଲେ,ନିଶବ୍ଦ ନିର୍ବିକାର ଭାବରେ ବିତିଯାଏ ମୋ ପିଲାଦିନ ,କେତେ ଅଳି ଅଝଟ ବାଲି ଖେଳସବୁ କାଲି ପରି ଲାଗେ ହେଲେ ,ସମୟର ସ୍ରୋତରେ ବହିଯାଏ ମୋ ସେ ସୁନ୍ଦର୍ ଝାପସା ଅତୀତ ।।ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା ବୟସ ଟା ଖୁବ୍ ଧୀରେ ଚାଲେ,ଶଗଡ଼ ର ଚକ ଭଳି ଖୁବ୍ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ,ସେ ସମୟଟା କୁ ସେତେବେଳେ ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗେମାଷ୍ଟ୍ରେଙ୍କ ନାଲି ଆଖି ଭାରି ଅବୁଝା ସେ ଅଙ୍କ,କେମିତି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତା କି…
ସବୁ ଜଞ୍ଜାଳରୁ ମୁଠେ,ମୁଠେଯନ୍ତ୍ରଣା ସାଉଁଟି ,ଜିଇଁବାରେ ସତେ କି ଆନନ୍ଦ ,…!!!ଆହାଃ..ଅନୁଭବି ହିଁ ଜାଣେ । ମୋ କଥା ଶୁଣିତମେ କହିଥିଲଯନ୍ତ୍ରଣା କେବେ ଠୁପୁଣି ଆନନ୍ଦ ଦେଲା …??? କହିଲିଏଇ ଦେଖୁନ,ଯନ୍ତ୍ରଣା ମାନେ ସବୁ ଧୀରେ ଧୀରେଶୀତଳ ହେଲେଣିକେବେ ତ ନିଶ୍ଚେ ବରଫ ପାଲଟି ଯିବେ ।ଦୁଃଖର ରଡ଼ ନିଆଁ ରେଦର ପୋଡ଼ା ଦେହକୁଟିକେ ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶ ତମିଳି ପାରିବ …. ତମେ କହିଲସତେ ତ….ଆକାଶ ଛାତିରେ ବଉଦ ବିନୀରବ ଆଘାତ ଦେଇ ଚାଲିଥାଏତା ସହିତବିଜୁଳି ,ଘଡ଼…
ଏ ଧନ ଏଯୌବନ ଅଢେଇ ଦିନରଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁକେତେ ଆସି ପୁଣି ବାହୁଡି ଯାଆନ୍ତିହସାଇ କେତେ କନ୍ଦାଇନୁହେ କେ ନିଯର ସବୁ ଏଠି ପରମିଛ ମାୟା ଏ ସଂସାରସୁଖ ବେଳେ ଏଠି ହୁଅନ୍ତି ନିଯରଦୁଃଖ ବେଳେ ସବୁ ପରଲୋତକ ର ନଦୀ ଆପେ ବହି ଯାଏଝରା ଶ୍ରାବଣ ର ବରଷା ପରିଜ୍ରାଗତ ହୁଏ ମନେ କେତେପ୍ରଶ୍ନଭାବିଲେ ନ ହୁଏ ଉତର କରିଶିଶୁ ରୁ ଯୁବକ ଯୁବକ ରୁ ପ୍ରୌଢଏହାହିଁ ସମ୍ ଚକ୍ରନୂଆ ଅଛି ଆଜି ପୁରୁଣା…
