ମହାତୀର୍ଥ ଭସ୍ମ ଅଥବା ଚନ୍ଦନ ଚିତା ସଦୃଶବୋଳିନିଅ କପାଳରେ, ଦେଲି ମୋର ‘ସତୀତ୍ୱପଣ’ଶୁଭ୍ର ବସ୍ତ୍ର, କୌପୀନ ପରି ଆବୋରି ନିଅ ତୁମ ଅଙ୍ଗରେମୋ ଷୋଳକଳାରେ ନିହିତ ଗୋଟିଏ ‘ଶୃଙ୍ଗାର’ । ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ହସ୍ତପ୍ରସାରୀ ଚାହିଁଛି ମୁଁ ତୁମକୁନିଅ ମୋ ହାତରେ ତୁମ ପାଇଁ ଅଛି ଛଳଛଳ ଶୁଦ୍ଧ ସ୍ନେହ‘କ୍ଷମା’, ‘କରୁଣା’, ‘ଶାନ୍ତି’, ‘ମମତ୍ୱ’ର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଚତୁଃରଙ୍ଗତୁମ ଶାଶ୍ୱତ ହୃଦୟର ମୃତ୍ତିକାରେକିଞ୍ଚିତ ଅନୁରାଗ ଭିଜେଇ ଏ ସବୁକୁ ବୁଣିଦିଅ,,ଗଭୀର ଆଶ୍ବାସନାର ଦିଗବିଳୟ ହୁଅ ତୁମେ ମୋ ପାଇଁଜଗତ ଅନ୍ଧାର…
इश्क की आग में हम दोनों कुद गये थे,आग की तपिश तो छू भी ना सकी तुम्हेंपर हम आज भी उस में जलकर खाक होते रहते हैं। इश्क के समंदर में हम दोनों डुब गये थे,तुम तो तैर कर किनारा कर गये,पर हम अब भी समंदर में किनारा ढूंढते रहते हैं । ख्वाबों के आगोश…
ମୋ କବିତାର ନାୟିକା ଗୋ ତୁମେପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତିର ଜନ୍ହତୁମକୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ନ ଦେଖିଲେବୁଝେ ନାହିଁ ମୋର ମନ ।ମୋ ସାହିତ୍ୟର ଅଳଙ୍କାର ତୁମେସର୍ବ ଶୋଭାର ଗୋ ସଦ୍ମମୋ ହୃଦୟର ରାଣୀ ଅଟ ତୁମେସରସୀ ଜଳର ପଦ୍ମ।ମୋ ଲିଖନୀର ଭାବନା ଗୋ ତୁମେସୁଖ ଦୁଃଖର ସାଥୀଗଭୀର ପ୍ରେମର ଲାବଣ୍ୟ ଗୋ ତୁମେମନେ ପଡ ଦିନ ରାତି।ମୋ ଜୀବନର ଆଧାର ଗୋ ତୁମେଖିଲି ଖିଲି ଦିଅ ହସିମୋ ପ୍ରେମ ସଙ୍ଗୀତର ମିଠା ସ୍ୱରହେଇକଣ୍ଠ ରେ ଯାଅ ଗୋ ବସି ।…
ଡ଼ର୍ ଲାଗ୍ସି ମତେ ସପନ୍ ଦେଖ୍ବାର୍ କେ,ଭାଏଲ୍ ସେ ସପନ୍ ସବୁ ଭାଂଗି ଛିନ୍ ଛତର୍ ହେଇଯିବା…,ବନିହାନ୍ ଡ଼ର୍ ଲାଗ୍ସି ଦଂଗ୍ ଦଂଗ୍ଉଥିବାର୍ ଜୁଏ କେଭାଏଲ୍ ମୋର୍ ଭଲିଆ କୀରା କେ ଜଲେଇ ପୁଡ଼େଇ ଦେବା…!!ରଗ୍ ରଗଉ ଥିବାର୍ ଅଂଗାର୍ କେ ଭି ଡ଼ର୍ ଲାଗ୍ସି,ଭାଏଲ୍ ମୋର୍ ପଏଚାନ୍ କେ ଖାର୍ କରିଦେବା….!!ତତ୍ଲା ପାନି ଘର୍ ନେଇଁ ପୁଡ଼େ କହେସନ୍ହେଲେଁ ଘରର୍ ଭର୍ସା କେ ତ ଲଟ୍ପଟେଇ ଦେସି,ତ ତତ୍ଲା ପାଏନ୍ କେ ନି ଡ଼ରି କରି…
ବୈଶାଖ ମାସର ଖରା, ଆର ବାଘ ନାଇଁ ଖାଏ ଚରା।ଏଗାର ବଜେ ବେଲା ର ତିରପଟ ଖରା , କଇଁଲି ଝାଉ ମାରୁଛେ ଫୁର ଫୁର୍। ବଲାଙ୍ଗୀରୁ ସାଢେ ଆଠ କେ ଡାଇରେକ୍ଟ କଣ୍ଟାବାଞ୍ଜି ବସ ବସଲି ଯେ, ଦସ ବଜେ କେ ପାଟଣାଗଡ ପହଚି ଗଲା। ଦୁଇ ମିନିଟ ରାମଜୀ ଛକେ, ଦସ୍ ମିନିଟ ବସ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ନେ ଆର୍ ଦୁଇ ମିନିଟ କଲେଜ ଛକେ ଅଟକିଲା କେ ସିଧା ଛାଡଲା ଜେ ସାଢେ ଏଗାର…
ଦିନକର ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସାରି ଫେରି ଯାଉଥାନ୍ତି। ରକ୍ତିମ ଆଭାରେ ପଶ୍ଚିମାକାଶ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ଦେଖାଯାଉଥାଏ।ଶୀତୁଆ ପବନ ହାଲୁକା ହାଲୁକା ଭାବେ ଆସି ଦେହରେ ବାଡେଇ ହେଉଥାଏ। ଉପର ଛାତରେ ନୀରବରେ ମାଧବ ବାବୁ ବସିଥାନ୍ତି।ମନଟି ସେଦିନ କାହିଁକି ଅଜଣା ଭାରାରେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ଥାଏ। ହାତରେ ଡାଏରୀ ଓ କଲମ।କିନ୍ତୁ ଲେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ। ଅନେକ ଚିନ୍ତା ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ।ଆଜିର ପରିସ୍ଥିତିରେ ଘର ଚଳାଇବା କି କଷ୍ଟ।ଓହୋ ! ବେସରକାରୀ ଚାକିରୀ।ଦରମା ମାପଚୁପ। ହିସାବରେ ହିଁ ଚଳିବାକୁ…
ଆମେ ପ୍ରଥମ ଭାଗ ରେ ଦେଖିଲେ ଆକାଶ ଯୋଉ ବର୍ଷା କୁ ନିଜ ଠୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଥିଲା ତାକୁ ଆଉ ଜଣେ ଝିଅ ପାଇଁ ନିଜ ଠୁ ଦୂରେଇ ଦେଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ବର୍ଷା ତା ସବୁ ସ୍ମୃତି କୁ ସାଥିରେ ନେଇ ,ଆକାଶ ପୁଣି ଫେରିବ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ ରଖି ଆଗେଇ ଚାଲିଥିଲା । ବର୍ଷା ଆଉ ଆକାଶ ମଧ୍ୟରେ ଦୂରତା ବଢ଼ି ଚାଲିଥାଏ । ଏମିତି ବହୁତ ସମୟ ବିତି ଗଲା ,…
କୃଷ୍ମଚଦ୍ରପୂର୍ ନାମରେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗାଁ ଥିଲା । ସେହି ଗାଁ ରେ ପ୍ରାୟତଃ ୮୦ ରୁ ୯୦ ଘର ବସବାସ କରୁଥାଆନ୍ତି ସେହି ଗାଁ ରେ ଦୁଇ ଟି ବନ୍ଧୁ ମଧ୍ୟ ରହୁଥାନ୍ତି ଗୋଟିଏ ହେଲା ଶଙ୍କରା ଆଉ ଗୋଟେ ଅଶ୍ଵିନୀ ଦୁଇଜଣ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଘନିଷ୍ଟ ବନ୍ଧୁ । ଶଙ୍କରା ର ପରିବାର କହିଲେ ଚାରି ଜଣ, ୧୭ ବର୍ଷ ର ପୁଅ ,୧୫ ବର୍ଷ ର ଝିଅ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ।ଶଙ୍କରା ଓ ଅଶ୍ଵିନୀ…
