ଥରେ ରାତି ଦୁଇଘଡି ସମିଆଥିଁଟିକେବି ବାଦଲନେ ଛାଇ ହଇଥିବାରହେ ଆକାଶ କେ ପଚାରାଲିଁଆଏଜ୍ ତ ତୁଇଁ ଭଲ ଅଛୁଭଲ କରି ଜହ୍ନର ଉକିଆଟେ ପାଉଛୁ।ରଗଁ ରଗିଁଆ ତାରା ମନକର୍ ସଂଗେଚକମକ୍ ତୁଇଁ କରୁଛୁରଜା ଘରର ଫୁଲବଗିଚା ବାଗିର୍ଫଗୁନରାତିର ଆକାଶସତେ କେତେ ଭଲଦିଶୁଛୁ ।ନିଲିଆ ଆକାଶେଁ ସଫେଦ ଶାଢ଼ୀଟେସଥେ ତ ଢାପିହଇଛେଉକିଆ ଆକାଶେ ଜନ୍ ବିତାର୍ କରାମତି ଦେଖେଇଛେଫଗୁନ ରାତିର ଆକାଶସଥେତ ଭଲ୍ ଦିଶୁଛେ। ବୃନ୍ଦାବନ ପ୍ରଧାନ
ବରଷା ର ଧାରାଦେଖି ଦିଏ ଯେବେଉଲୁସି ଉଠଇ ସାଧବ ବୋହୁ ର ମନତା ଦେହେ ଗୁଡାଇ ନାଲିଆ ପାଟଟିହରି ସଭିଙ୍କ ମନ ।ତା ଆଖି ସଜଳ ମୁହଁଟି ସୁନ୍ଦରଚାହାଣି ରେ ମନ ଜିଣେତା ଚାଲିରେ ସତେ ଫୁଲ ଝଡି ପଡେଓଠରେ ଗୋଲାପୀ ବୁଣେଚାରି ଆଡେ ଯେବେମେଘ ଘୋଟି ଯାଏଚଉଦିଗେ ଯାଏ ଭରିଅତି ଖୁସି ମନେ ସାଧବ ବୋହୁଟିଚାଲୁ ଥାଏ ଥିରିଥିରିଘାସ ଗାଲିଚାରେ କଅଁଳ ପତରେମୋତି ସମ ପାଣି ଝରେଲାଲ ଟୁକୁ ଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୁରନାଲିଆ ପାଖକୁ ଧରେବାଡି…
ଚାଲେ ଯେବେ ଆଜିସ୍ମୃତି ସିନ୍ଧୁ ତୀରେପାଦଚିହ୍ନ ମୋରମୁଁ ଖୋଜିବୁଲେ ।ମିଶିଛି କେତେ ଯେଲୋତକର ନଈଢେଉ ବି ଖୁସିରଯାଇଛି ଭିଜାଇ ,କଳନା ମୁଁ କରିଚାଲେ। ପାଦେ ଫୁଟେ ଯେବେତୀକ୍ଷ୍ଣ ପଥରମନେ ପଡିଯାଏଗ୍ଳାନି ଅତୀତର ।ପାଦତଳୁ ଯେବେବାଲି ଖସିଯାଏକୋକୁଆ ଭୟରେଛାତି ଥରିଯାଏ,ଖୋଜେ ମୁଁ ହାତ ତୁମର । କାହିଁ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁସପ୍ତରଙ୍ଗ ବିଭାକାହିଁ ସେ ମଳୟଆତ୍ମସ୍ପର୍ଶୀ ବାଆ ।କଳୁଷିତ ଆଜିସ୍ମୃତିର ସାଗରମିଶି ମିଶି ତହିଁବିଷାଦ ଜହର,ଜୀଇଁବାକୁ ଖୋଜେ ରାହା । ତଥାପି ତୁମରସ୍ମୃତିକୁ ସେମିତିସୁନା ଶାମୁକାରେରଖିଛି ସାଇତି ।ହୃଦୟ କାନ୍ଥରେଆଙ୍କି ତାର…
ଛୋଟ ବୟସକୁ ଆଣ୍ଟ କରିଆଜି ଚେଇଁଥିଲା କଳ୍ପନାତୀତ ବ୍ୟଥାଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହରେ ମୁଁ ଜୀଉଁଥିଲିପିଇ ପିଇ ରସାଳ ପ୍ରଣୟ ବିଥିକାଅମଡା ବାଟର ବାଟୋଇଟିଏ ତ ମୁଁ ହେଲେ ତୋ ଇସାରା ମୋ ଥୁଣ୍ଟା ମନରେସୃଜିଛି ପ୍ରେମର କଁଅଳିଆ ପତ୍ର ତୁ ତ ଅଭିପ୍ସାର ଅମୃତ ଫଳଟେଯାହା ଭାବର ମହୁଆ ବର୍ଷାରେ ମୁଁ ଭିଜୁଛିପ୍ରତି ସ୍ଵପ୍ନଭିଜା ନିର୍ଝୁମ୍ ରାତିରେ ତୋ ନିରିମାଖି ମନର ଅଭିସାରରେକିଏ ଜଣେ ମନର କାନ୍ଥରେ ଆଙ୍କିଲାଣିମାଣବସା ଗୁରୁବାରର ଝୋଟି ଚିତା ଉଜାଣି ଆଖିରେ ଗୋପନର କଣା…
ଲୁହ ତୁ ହିତାଙ୍କାକ୍ଷି ନାଁ ସ୍ୱାର୍ଥବାଦିଆଉ କି’ ନାଁ ତୋର,ରଙ୍ଗ ହିନ ବିନ୍ଦୁ ରୁ ହେଉ ଆରମ୍ଭପଥ ଟି ହୃଦ ଗଭିର ।। ଖୁସିରେ ସମୟେ ବହି ମୁକ୍ତସମଦୁଃଖ ରେ ଝରା ଶ୍ରାବଣ,ହୃଦୟରେ ଯେବେ ଉଠିଥାଏ କୋହବୋହି ଯାଉ ଅନର୍ଗଲ ।। ପୁଣି କେବେ ହଠାତ ଚାଳି ଆସୁଅମାନିଆ ଢେ଼ଉ ଟେ ସାଜି,ଅତୀତ ର ସେ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି କୁଭିଜେଇ ଦେବ ବୋଲି ।। ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସେ ନାଚି ଉଠୁ ପୁଣିଯେମିତି ମନ୍ଦାକିନୀ ଜଳ,ତତେ ଚିହ୍ନିବା ଭାରି…
ଅନେକ ଅସଫଳ କାହାଣୀର ନାୟକ ମଧ୍ୟଏଇ ରାସ୍ତାରେ ତାଙ୍କ ପାଦ ଚିହ୍ନ ଛାଡ଼ିଛନ୍ତିଯାହାକୁ ତୁମେ ସଫଳତାର ରାସ୍ତା ବୋଲି କହୁଛ ଭୋର୍ ରୁ ଅନ୍ନଦାତା ଟିଏ ଏହି ରାସ୍ତାରେ ଯାଇଥିଲାମରୁଡ଼ି ସହ ଯୁଝୁଥିବା ଫସଲ ନିକଟକୁଭିକ୍ଷୁକ ମଧ୍ୟ ବାରମ୍ବାର ଧାଏଁ ଏହି ରାସ୍ତାରେଏକ ଆଶା ନେଇ, ପେଟର ଭୋକ ମେଣ୍ଟେଇବାକୁ ଅପେକ୍ଷା କେତେ ଯେ ଦୀର୍ଘ ଜାଣିନଥିଲା ସେ ପ୍ରେମିକାଆକାଶର ବକ୍ଷକୁ ମାପିବା ପାଇଁ ବାହାରିଥିଲାଏଇ ଅବାହୁଡା଼ ପଥରେକମାର ଲୁହାକୁ ଗରମ କରି ଆକୃତି ପରିବର୍ତ୍ତନ କରୁଥିଲାତା…
