ଜୀବନର ଚଳାପଥେ ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ି- ଲହୁଲୁହାଣ ହୋଇ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଛୁ କି ତୁ..? ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରି- କ୍ଷତାକ୍ତ ହୋଇ ଥକି ପଡ଼ିଛୁ କି ତୁ..? ନା…ତତେ ଉଠିବାକୁ ହେବ; ଯୁଝିବାକୁ ହେବ- ଏ କଣ୍ଟକିତ ରାସ୍ତାରେ କ୍ଷତାକ୍ତ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ପାଦ ବଢ଼ାଇ ଆଗେଇବାକୁ ହେବ..! ଉଚ୍ଚ ଲକ୍ଷ୍ୟପ୍ରାପ୍ତିର ପ୍ରତ୍ୟାଶାରେ ଶକ୍ତ ଚାପୁଡ଼ା ଖାଇ ମଉଳି ଯାଉଛୁ କି ତୁ….? ଅଜଣା ରାସ୍ତାରେ ଏକାକୀ ବୁଲି ବୁଲି ବାଟବଣା ହେବାର ଭୟ କରୁଛୁ କି…
ମୋ ଜୀବନ ନାଟକେ ମୁଁ ଅଭିନେତା , ମୁଁ ଦର୍ଶକ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଅଟେ ମୁହିଁ ଚିତ୍ରପଟ ବଦଳେ ଚରିତ୍ର ବଦଳେ ବାରମ୍ବାର କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବଦଳି ପାରେନାହିଁ କେବେ ଲୁହ ସର ସର କେବେ ହସର ବେପାର କେବେ ଦେଉଛି ମଣିଷତ୍ବର ଦ୍ୱାହି ସର୍ବଦା ଯାଗ୍ରତ ରହିଛି ନୀରବେ କଥା କହୁଛି ହେଲେ ଜଗତ ବୁଝି ପାରେନାହିଁ ଧାଉଁ ଥାଏ ଲମ୍ବା ପଟୁଆରରେ ଚାଲୁଥାଏ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଧାରରେ ଶରୀର ରକ୍ତ ଜୁଡୁ ବୁଡୁ ଏଇଥି ପାଇଁ ପ୍ରହେଳିକା…
ଗଅଁତିଆର୍ ବାକସ୍ ଥି ସମକର୍ ନିଘା ଭାଜୁର୍ କୁଟୁର୍ କେତେ କଥା ଚାଲିଛେ ହେତାର୍ ଭିତରେ କାଣା ଅଛେ ବଲି ଗଅଁତିଆ ଆଏଁଖ ମୁଜବାର୍ ଆଘୋନୁ ସଭେ ଭାବୁଛନ୍ ଗୁମର୍ ଯାଉ ଖୁଲି । ଖଟ୍ ତଲେ ଯତନ୍ କରି ରହିଛେ ହେ ବାକସ୍ ବିସ୍ଥାପନ ବେଲୁ କେଭେ କିଏ ନାଇଁ ଦେଖି ତାର ପାଖକେ ନାଇଁ ଯାଇ କେନ୍ କାଲୁ ପୋ ଝି ବହ ଭିଲ୍ ନିଘା ରଖିଛନ୍ ହେ ବନ୍ଦ ବାକସ୍ ଦିନେ…
जा आजाद करती हूं तुझे आज हर बंधन से अपने मोहब्बत से वो हर एक झूठे वादों से जो तूने किया था कभी मुझसे अपने हाथों में मेरा हाथ लेके । जा आजाद करती हूं तुझे में अपनी जिंदगी से अपने हर एक ख्वाबों से अपने हर सपनों से जो तुमने दिखाए थे कभी मुझे…
କଲିକତା ସହର ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ ଗୋଟେ ଛୋଟ ଆର୍ଟସପ୍ (ପଟ୍ଟଚିତ୍ର ଦୋକାନ) । ଦୋକାନର କାନ୍ଥରେ ଟଙ୍ଗା ହେଇଛି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଚିତ୍ର ସବୁ। ବଡ଼ ବଡ଼ ନେତା, ସ୍ଵାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ , ଅଭିନେତା-ଅଭିନେତ୍ରୀ , ଦେବା-ଦେବୀ, ବଣ-ଜଙ୍ଗଲ , ଝରଣା ଆଦି ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ଚିତ୍ର ସବୁ ଏଠି କାନ୍ଭାସରେ ଅଙ୍କା ହୁଏ। ଗରାଖ ଆସି ନିଜ ମନ ପସନ୍ଦର ଚିତ୍ରକୁ କିଣି ନେଇ ଯାଆନ୍ତି , କେହି…
ଦୁଃଖର୍ ରାଇଜେ ମୋର୍ ସୁଖର୍ ନଗରୀ ସୁଖ୍ ଛଡା ସବୁ ଜାଉଛେ ଉଛୁରୀ ହଁସି ଟା ମୋର୍ ଆଶା – କରୁଛେ ନିରାଶା ଅନ୍ଧାକାରର୍ ତ ମୁଇଁ ନାଗରୀ । ଫୁଲ୍ ଲେଖେନ୍ କାହିଁ ପାର୍’ବୁ କହଁରି ଯେତେ ପ୍ରେମ୍ ହେଲେ ବି ସୁଖା ଚାଉଁରୀ ବେଦି ଟା ଖାଲି – ନାଇଁ ହଉଛେ ତ ଭୁଲି ଏକ୍’ଲା ବାଜି କାଣା କର୍’ବା ମୁହୁରି । ବେଦନାର୍ ଲହରୀ ମାରୁଛେ ଭଅଁରୀ କରମର୍ ଢେଉରେ ନାଇଁ ପାରୁଛେଁ…
