ଯାହାକେ ଦେଖ୍ ବ ହର୍ ବର୍ ତର୍ ବର୍ କାହାରିର୍ ନ ନାଇଁନ ସମିଆ କାମ ନାଇଁ କି ଫୁର୍ ସତ୍ ନାଇଁ ଇ ଟା ତ ଆଜିର୍ ଦୁନିଁଆ । ଧରମ୍ କେ ନେଇ ଝଗ୍ ଡା ଲାଗସନ୍ ହିନ୍ଦୁ ଆଉ ମୁସଲମାନ୍ ହେମାନ୍ କୁ ଯଦି ପଚ୍ ରାବ ଘାଏ ନାଇଁ ପଢିଥାନ୍ କେହି “ଗୀତା” କି “କୁରାନ୍” । ଚପଲ୍ ପଢ଼େଁଇ ରକମ୍ କେ ରକମ୍ ବିକା ହେସି ଏ.ସି. ମଲ୍ ଭିତ୍…
ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର ଅଟନ୍ତି ପିତା ମାତା ତାଙ୍କରି ସ୍ନେହ ଶରଧା ଆବେଗରେ ଆମେ ହୋଇଥାଉ ଜଗତ ଜିତା ପିତା ମାତାଙ୍କର ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର ସଖାଜେ ଅଟଇ ସନ୍ତାନ ଶିକ୍ଷିତ ଆଧୁନିକ ସନ୍ତାନ ଏସବୁ ଭୁଲିଯାଇଛି ପରା ଯୋଉ ପିତା ମାତା ସନ୍ତାନ ର ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ କୁ କରିନ୍ତି ନିଜର ସନ୍ତାନ ଖୁଶି ପାଇଁ ସହିଛନ୍ତି କେତେ ଜେ ପିଡା ଯେତେବେଳେ ବୟସ ଅପରାହ୍ନରେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ତାଡନାରେ ହରେଇ ବସନ୍ତି ନିଜର ବଳ ବପୁ ସେତେବେଳେ ସେଈ…
ସବୁ କିଛି ଯଦି ହୁଅନ୍ତା ସମ୍ଭବ ପୋଡ଼ି ଦିଅନ୍ତି ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ମାନଙ୍କୁ ନିଗୁଡୁ ଥିବା ଧୂମର ଆସ୍ତରଣେ ଫୁଣି ଅନ୍ୟ ରୂପ ଦିଅନ୍ତି ମୁଁ ତାକୁ ଛମ୍ ଛମ୍ ଛମ୍ ଛମ୍ ଏ ଶବ୍ଦ କାହାର ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରେ ବାରମ୍ବାର, ହେଲିଣି ଅଥୟ କେଉଁଠୁ ଆଣିବି ସେ ଟୋପାଏ ଲୁହ କରିସାରିଛି କେବେଠୁ ପଥର ଯେ, ମୋ ଶରୀରକୁ କଳାରୁ କାଳି, କଳାରୁ କଳଙ୍କ ଲେଖି ସାରିଛି ସବୁଥିରେ ଅମାପ ହୃଦୟକୁ ତଥାପି ନିସ୍ତାର ପାଉନି, …
କାଏଁଶ୍ ଫୁଲ୍ ହଁସୁଛେ ଉସତେଁ ତୁଇଁ ଆଇଛୁ ଗୋ ବଲି। ସାଗୁଆ ସୁନ୍ଦର୍ ପାଟ୍ ବସ୍ ତର୍ ମନ୍ ଟା ନାଚୁଛେ ଝୁଲି। ଲାଲ୍ ଜର୍ ଜର୍ ମନ୍ଦାର୍ ମାଲେଁ ସୁନ୍ଦର ପଦମ୍ ଫୁଲ୍। ଦହନା ମାଲେଁ ପାଉଛେ ଶୁଭା ମାଁ ହଁସୁଛୁ ମୁଲ୍ ମୁଲ୍। ଧୂପ୍,ଦୀପ୍,ଝୁନା ବାସେ ମହମହ ନଡିଆ ଜୁଗାର୍ ଭୋଗ୍। ସିନ୍ଦୁର୍ ମୁହିଁ ଆଗୋ ମହାମାୟୀ ସରନ୍ ପସଲି ତୋର୍।…
ଦେବୀ ମାନେ ମୁଁ ବୁଝେ, ମାଟିରେ ଗଢ଼ା ପ୍ରତିମା ସୁନେଲି ରଙ୍ଗର ପ୍ରଲେପ ମଥାରେ ନାଲି ରଙ୍ଗର ଓଢଣୀ ! କିନ୍ତୁ, ପ୍ରତି ଥର ଭଳି ସେ କୁହେ; ଦେବୀ ଦେଖିବ ତ କେବେ ଥରେ ଯାଅ ଵୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ଜୀବନ୍ତ ଦେବୀ ଦର୍ଶନ କରିବ, ନଚେତ୍ କେବେ ଆସ ରେଲେ୍ୱେ ଷ୍ଟେସନ ଖୋଦ୍ ଦେବୀଟିଏ, ଦେବୀ ପୂଜା ପାଇଁ ଫୁଲ ବିକୁଥିବ ତା’ ନିରୀହ ଆଖିରେ ଦେଖିବ ଭିନ୍ନ ଏକ ପୃଥିବୀ ଉପଲବ୍ଧି କରିବ ଦେବୀତ୍ୱକୁ…….
ଝୁରି ହୁଏ କେତେ ମନେପଡେ ସେ ଦିନ ଫେରିଆ ଫେରିଆ ମୋ ପିଲାଦିନ କାହିଁ ସେଇ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ଖେଳୁ ଥିଲୁ ଖେଳ ବୋହୂ ଚୋରି ପୁଚି ଲୁଚୁ ଲୁଚାଣୀର…
