ମା

 ମା’ ହାତ ରନ୍ଧା ସୁଆଦ ଭାରି

ତା’ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଅମୃତ ପରି ।

ମୋ’ ଓଦାହାତ ଶିଙ୍ଘାଣି ଝାଳ

ମା’ ପୋଛି ଦିଏ ପଣତେ ତା’ର ।

ଆ’ ଧନମଣୀ ଡାକିଲେ ସିଏ

ମୁଁ ଧାଇଁଗଲେ କୋଳକୁ ନିଏ ।

ସେ’ କାଖେ ଧରି ଦେଖାଏ ଶଶୀ

ମୋ’ ଗାଲ ଚୁମି ଦିଅଇ ହସି ।

ଧୋ’ ନାନାବାୟା ଗୀତଟି ଗାଏ

ତା’ କାନି ଢାଙ୍କି ଶୁଆଇ ଦିଏ ।।

ମମତା ଡନସନା

ନିଲାଥର, ବରଗଡ଼