ପାର୍ବଣ ଋତୁ

ପବନ ଆଉ ତାପମାତ୍ରା

ଉଭୟ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରି ଚାଉଁ-ଚାଉଁ,

ତଥାପି,

ପାଚେରୀ ପାଖକୁ ଲାଗି –

ସକାଳୁ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ଝଡୁଥିଲା,

ରାଜଧାନୀ ରାସ୍ତାରେ-

ସପ୍ତପର୍ଣ୍ଣୀ ମହକୁଥିଲା,

ଆଉ ଉପକଣ୍ଠର ଅନାବାଦୀ ଭୂମିରେ-

କାଶତଣ୍ଡୀ ଝଟକୁ ଥିଲା,

ହଁ,

ତାହେଲେ ଏଇ ଭିତରେ ବୋଧେ-

ଶରତ ଋତୁ ଆସି ଯାଇଥିଲା!

ବଡଦାଣ୍ଡର ମାଳିଜାଗା ପାଖରେ,

ଗୋଟିଏ ସଜ୍ଞାବିହୀନ, ନିସ୍ତେଜ ଗର୍ଭରେ

କେଉଁ ଏକ ‘ମହିଷାସୁର’ର ଶୁକ୍ରାଣୁ –

ଭୃଣର ରୂପ ନେଇ ସାରିଥିଲା,

ଗୋସାଣୀଙ୍କ ପାଇଁ ସୋଲ-ଜରି ଗହଣାର

ବଜାର ଜମି ସାରିଥିଲା,

ବିମଳା ମନ୍ଦିର ପ୍ରବେଶ ପଥରେ- 

“ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରବେଶ ନିଷେଧ” ଛପା ଯାଇଥିଲା,

ଏସବୁ ବୋଧେ-

ଷୋଡଶ ଉପଚାର ଆରମ୍ଭର ଘୋଷଣା ଥିଲା!

ଏଥର ସହରର ବାୟୁମଣ୍ଡଳରୁ- 

ବାର ବର୍ଷ କୁଆଁରୀ କନ୍ୟାର

ତାଜା ରକ୍ତ ଆଉ କୋହର ବାସ୍ନା,

କୁହୁଡି ଭିତରକୁ ଠେଲି ହୋଇ ଯାଇଥିଲା,

ଗଗନ- ପବନ

ଶଙ୍ଖ ଧ୍ବନୀରେ କମ୍ପୁଥିଲା,

ହଁ,

ତା’ ହେଲେ ଏଇ ଭିତରେ ବୋଧେ-

ହରସିଦ୍ଧି ପିଠରେ “କୁଆଁରୀ ପୂଜା”

ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଥିଲା!

ଏକାବନ ଶକ୍ତିପୀଠରେ

ଅଧିଆ ପଡିଥିବା ମଣିଷ,

ତମ ସାହିରେ ମଣ୍ଡପ ତଳେ 

ରୁଣ୍ଡ ହୋଇଥିବା ଗହଳିର

ଆଖି ଆଉ ମସ୍ତିଷ୍କ

ଲଟକିବା ପାଇଁ –

ଆଖପାଖରେ ନାରୀର ଶରୀରଟେ ଖୋଜୁଥିଲା;

ଆଜିବି ଗହଳି ଭିତରେ,

ଅଠଚାଳିଶ ପ୍ରତିଶତ ଇଚ୍ଛା ଆଉ ଦମ୍ଭର କାନୀ-

ଡଙ୍କ ମୋଡି ହୋଇଯାଉଥିଲା;

ତଥାପି- 

ରାସ୍ତାରେ ଚିକମିକ୍ ଆଲୁଅ, ମେଳାର ଚକ୍ରିଦୋଳି,

ହାଟ-ବଜାର ଓ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସ୍ଥଳୀରେ ଭିଡ,

କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନରେ ଛୁଟି ଓ

ଇଣ୍ଟରନେଟରେ ବିଗ୍-ବିଲିୟନ୍ ସେଲର

ଘୋଷଣା,

ଆଉ-

ଡାଣ୍ଡିଆ ପଡିଆରେ ନାଚୁଥିବା ଝିଅଟେର

ଖିଲିଖିଲି ହସ କହୁଥିଲା

ବୋଧେ- 

ପାର୍ବଣର ଋତୁ ଆସି ଯାଇଥିଲା!

ଡା ଇପ୍‌ସିତା ପ୍ରଧାନ